ผมเหนื่อยใจกับคุณแม่ผมมาก และไม่รู้จะทำยังไงดี

ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี ช่วงนี้ใช่ว่าจะมีความสุข ปกติผมจะเป็นคนไม่ค่อยพูดหรือมีปากเสียงเท่าไร ชอบความสงบ ทุกวันพระผมจะเข้าวัดทุกวันพระ ทำบุญตักบาตร และรับศีลรักษาอยู่เป็นนิด คุณแม่ของผม ชอบพูดอะไรให้ผมไม่สบายใจทุกวัน จนบางครั้งผมมีปากเสียงอยู่เลื่อย ด้วยความที่ว่าผมเบื่อหน่าย เหนื่อยใจ ยุ่งใจ ไม่สบายใจ ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ตอนนี้ผมก็พาเข้าบ้านละ แฟนคนนี้เป็นคนที่ทำให้ผมมีแรงใจ ให้ผมต่อสู้ เปลี่ยนไปในทางที่ดี จนผมลุกขึ้นมาทำโน่นนี่ ในสิ่งที่ผมไม่เคยทำเลย ทำให้ผมมุ่งมั่นจะทำอะไรจริงจัง แฟนผมมาอยู่ศุกร์เสาร์ และกลับอาทิตย์เพราะเขามีเรียน แล้วก็กลับวันอาทิตย์เลย ผมก็ซักผ้าให้เขา ทำการบ้าน ทำทุกอย่าง แกคงรู้แหละว่าผมเป็นเกย์ละ แต่ทุกวันนี้ผมเหนื่อยใจมาก คุณแม่ถามผมซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมก็ตอบคุณแม่ไปว่า ผมไม่สนใจเรื่องชาวบ้าน แกถามซ้ำแล้วซ้ำอีก ห้าถึงหกรอบ จนผมแสดงถึงความเบื่อออกมา เพราะส่วนตัวผมเป็นคนไม่สนใจเรื่องอะไรแบบนี้ จริงๆ ผมเป็นคนที่จะไม่ค่อยปรึกษาเรื่องส่วนตัวกับใครยกเว้นเพื่อนสนิทจริงๆ คนในบ้านผม มันมีอะไรหลายอย่างจนทำให้ผม ไม่กล้าที่จะปรึกษา เพราะปรึกษาทีไรโดนด่าเป็นชุดๆ จนผมไม่สามารถไว้ใจใครได้เลย และจริงๆ ผมเองก็ไม่อยากจะว่าจะเถียงอะไรกับคุณแม่แกอีก เพราะผมเองก็สมาทานศีลอยู่ แต่ศีลก็แตก

จนผมตั้งคำถามแล้วว่า สิ่งที่คุณแม่ทำอยู่นั่นมันมากเกินไปหรือเปล่า ก้าวล่วงเรื่องส่วนตัวผมมากเกินไปหรือเปล่า ผมจะคบกับใคร ไม่ว่าแฟนหรือเพื่อน คุณแม่แกก็สกรีนถามเรื่องราวจนแบบเพื่อนผมต้องมองหน้าผม ผมรักแฟนของผม ผมก็อยากทำให้แฟนของผมมีความสุข ตรงกันข้าม ผิดกับคุณแม่ ที่ไม่เคยเข้าใจอะไรผมเลย ทำอะไรให้ผมแครงใจอยู่ตลอด ทุกเช้าแม่จะชอบพูดอะไรให้ผมไม่สบายใจทุกวัน ถ้าเป็นศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ หลังจากแฟนผมไปเรียน ก็จะมาว่าผม ตอนนี้ผมเองก็จะออกไปอยู่ข้างนอกสักพัก ก่ะว่าจะเข้าบ้านศุกร์ เสาร์ และจะออกไปพร้อมแฟนในวันอาทิตย์ ปกติบ้านผมจะอยู่กัน 5 คน พี่สาวไปรับราชการอยู่ที่กระบี่ น้องชาย อยู่ที่สมุทรสาคร ตอนนี้ผมเองก็ว่าจะไปอยู่ที่สตูล เพราะผมเองไม่ไหวแล้วกับคุณแม่ เพราะเช้ามาเอะอ่ะก็ทะเลาะกับผมละ ผมเองก็เป็นผู้ใหญ่ละอายุจะ 30 แล้ว

ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมเองไม่สบายใจที่คุณแม่แกทำแบบนี้ ผมจะทำยังไงดี