กาลครั้งหนึ่งมีอยู่ว่า..........................

เราคบกันมาตั้งแต่ ม. ปลาย
บ้านเราพอมีฐานะ
ในขณะที่บ้านเธอแทบไม่มีจะกิน
เรามีบ้านของตัวเอง
เธอต้องเช่าบ้านเค้าอยู่ เล็กเท่ารูหนู แต่อยู่กันสี่คน
เราเด็กหน้าห้อง เกรด 3 กว่า เป็นคณะกรรมการนักเรียนและได้เป็นประธานนักเรียนตอน ม.6
เธอเด็กหลังห้อง เรียนมั่ง โดดมั่ง เกรดไม่ต้องพูดถึง (เธอเคยลอกข้อสอบเราด้วย โกรธมากตอนนั้น)

ก็รู้ทั้งรู้

แต่เราก็ยังขอคบกับเธอ เรานัดเธอไปห้องสมุด เธอหน้าแดงมากและไม่กล้าสบตาเรา (ทุกวันนี้เธอก็ยังเป็น)

เวลาผ่านไป เราทั้งคู่เรียนจบ ม.6 เราเข้ามหาวิทยาลัย แต่เธอต้องทำงานเพราะเธอไม่มีเงินเรียนต่อ
มหาวิทยาลัยอยู่ไกลจากบ้านเรามาก เราเหนื่อยกับการเดินทาง สุขภาพเราก็ไม่ค่อยดี เราต้องไปอยู่หอ
วันไหนที่เราคิดถึงบ้าน เธอขี่มอร์เตอร์ไซค์มาหาเราที่หอ มากินข้าวเป็นเพื่อนเรา เธอไม่อยากให้เราเหงา
หลายครั้งที่เรากระโดดซ้อนท้ายเธอกลับบ้าน ระยะทาง 30-40 โล นั่งจนเจ็บก้น (แต่เธอคงเจ็บกว่า)

เราใจร้อน เธอก็ใจร้อน
เราทะเลาะกันรุนแรง
แต่เธอก็เป็นฝ่ายที่ยอมเราเสมอ
เรายอมรับว่าตัวเองนิสัยเสีย เอาแต่ใจ
เธอเองก็ขี้หึง ชอบคิดไปเอง

เราเรียนจบพร้อมเกียรตินิยม ชีวิตกำลังไปได้สวย ได้ทำงานในองค์กรต่างชาติอันดับต้นๆ เงินดี เพื่อนดี ครอบครัวดี เรียนโทอีกต่างหาก
ในขณะที่เธอยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานหาเลี้ยงครอบครัวต่อไป
เธอต้องผ่อนบ้าน
เธอต้องผ่อนรถ (เครื่องมือสำคัญในการหากิน)
เธอต้องส่งน้องเรียน เพราะเธอไม่อยากให้น้องจบแค่ ม.6 เหมือนเธอ

เธอไม่ค่อยมีเงินหรอก เรารู้
แต่เธอก็ขับรถมารับเราเกือบทุกวัน
หมดค่าน้ำมันไปหลายหมื่นก็เพราะเรา บางครั้งเราก็ช่วยเธอออก เพราะเราเกรงใจ
ไปกินข้าว ดูหนังกัน เราหารครึ่งตลอด
ไม่ใช่เพราะเราเห็นว่าเธอจนหรอกนะ

แต่เราไม่ชอบเอาเปรียบใคร

เราผ่านอะไรหลายๆ อย่างมาด้วยกัน
จนมาวันนี้ เธอต้องสูญเสียทั้งงาน ทั้งรถที่เธอรัก
พอไม่มีงาน เธอก็ไม่มีเงินผ่อนรถ จำต้องคืนให้บริษัทไป (แต่ก็ยังดีที่บริษัทจะคืนเงินที่เธอเคยผ่อนให้)

ตอนแรกเธอไม่ยอมบอกเราว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอบอกว่าเธอรักเรามากที่สุด
เธอถามเราว่าเราจะรับได้ไหมถ้าต้องกลับไปสู่จุดเดิม
เธอขอโทษที่ทำให้เราต้องลำบาก

เพราะเธอคงไม่สามารถขับรถพาเราไปไหนมาไหนได้อีกแล้ว

แต่เธอรู้อะไรไหม
เรารักเธอตั้งแต่วันที่เธอยังเช่าบ้านเค้าอยู่
ตั้งแต่วันที่เธอไม่มีแม้แต่รถมอร์เตอร์ไซค์จะขับ

เพราะเธอแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น
เพราะเธอมีสิ่งที่เรามองหา
ความรัก
ความจริงใจ
ความซื่อสัตย์

ไม่ต้องกลัวนะ
เราจะอยู่ตรงนี้แหละ
แย่กว่านี้เราก็เคยผ่านมันด้วยกันมาแล้ว เธอลืมไปแล้วเหรอ

หางานใหม่ สู้ต่อไป
พร้อมเมื่อไหร่ค่อยออกรถ
เรื่องงานลงตัวเมื่อไหร่ อย่าลืมสัญญาที่เคยให้ไว้
กลับไปเรียนต่อ

ส่วนเราก็จะตั้งใจทำงาน เรียนให้จบด็อกเตอร์ สร้างชีวิตให้มั่นคง
เราอยากแต่งงานกับเธอ
เธออยากแต่งงานกับเรา
แต่เราต้องพร้อมทั้งคู่นะ เข้าใจใช่ไหม

ราตรีสวัสดิ์ค่ะที่รัก