เป็นคนรอ มันทรมานจัง

เราไม่รู้จะพูดยังไงเลย เราไม่อยากทำรัยเลย
เรารู้สึกเหงา ความรู้สึกกลัวโดนทิ้งมันอยู่กับเราตลอด

เราคบกับแฟนมา 9 ปี พี่สาวเค้าให้แฟนเราไปเรียนต่อเมืองนอก
บอกแค่ 6 เดือน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กลับมา
มีแค่คำพูดว่าไม่รู้พี่สาวจะให้กลับตอนไหน
(เพราะพี่สาวได้สันชาติเป็นคนที่นั้น )
แค่พูดคุยกับเรายังไม่มีเวลา บอกพี่สาวว่าเพราะเวลาไม่ตรงกัน
ความรู้สึกเหมือนเราถูกจับแยก เพราะน้องชายเค้ามีอนาคตอีกไกล
เราแค่ผู้หญิงที่ไม่มีอะรัยเลย...  เรารอ รอแบบไม่รู้จะได้กลับมาหาเราไหม
เราต้องเลี้ยงลูกคนเดียว เราท้อ เราเหนื่อย เราไม่รู้ชีวิตข้างหน้าเลย
พรุ่งนี้จะทำไงต่อไป เราร้องไห้ทุกคืนก่อนนอน ตอนนี้เราก็ร้อง
เราพยามคิดว่าเพื่ออนาคตครอบครัว แต่ถ้าเค้าเห็นเราเป็นครอบครัวเค้าต้องเลือกทางที่
ดีกว่าการเอาคน 2 คนออกห่างกัน เราไม่รู้ว่าพี่สาว คุณแม่ คุณพ่อเค้าไม่รู้หรา
ว่าการที่เราเลี้ยงลูกคนเดียวมันรู้สึกยังไง ทั้งที่เค้าก็ท้องอยู่

เราอยู่กับลูก 2 คนเราไม่รู้จะอธิบายยังไง ..มันรอไม่รู้ว่าจุดหมายจะมีวันไหน
เราท้อไปหมดเลย ทำไมชีวิตถึงต้องเจอกับเรื่องแบบนี้  เราถามตัวเองตลอด
ว่าเราผิดอะรัย ทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับเรา  เราไม่ดีพอตรงไหน..ทั้งๆที่เรารักเค้าสุดหัวใจ..
ไม่คิดถึงเราบ้างหรา ส่วนเราคิดถึงจนร้องไห้ทั้งวัน..
ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้...