สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากขอระบาย ขอคำปรึกษา และขอกำลังใจค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเลี้ยงชิสุ2ตัวค่ะ ชื่อซูชิ กับ ข้าวเหนียว ทั้ง2ตัวนี้เป็นพี่น้องกันคอกเดียวกันค่ะ ตัวเมียทั้งคู่ อายุจะ 4 ขวบแล้ว
เมื่อประมาณวันเสาร์ที่แล้ว 9 สิงหา เราพาน้องๆไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านแห่งนึงย่านวัชรพลค่ะ ร้านนี้เราเคยไปใช้บริการ2-3รอบแล้ว
พอรับน้องกลับมา ข้าวเหนียวไม่มีอาการอะไรค่ะ ตอนนั้นซุชิก็ไม่แสดงอาการจน จนกระทั่ง เวลาผ่านไป 2-3 วัน น้องเริ่มตัวอุ่นๆ ซีดลงนิดๆ แต่ยังดี๊ด๊าเหมือนเดิม ที่แปลกไปคือ น้องซูชิปกติไฮเปอร์และเป็นพวกรำคาณเจ้าของค่ะ ไม่ค่อยชอบให้อุ้มนานๆ
แต่ตอนกลางคืน กลับให้เรานอนกอดได้นานๆ เราเลยแปลกใจ (เรานอนกับน้องๆทุกคืนค่ะ นอนด้วยกันตั้งแต่น้องเด็กๆแล้ว)
แต่ก็คิดว่าสงสัยมันโดนตัดขนเกรียนเลยซึม เพราะปกติโดนกล้อนขนเกรียนทีไร ก็ว่านอนสอนง่ายอยู่พักนึงค่ะ
อาการน้องซุชิมาหนักขึ้นเมื่อวันพฤหัส 14 สิงหาค่ะ น้องเริ่มตัวร้อน ซีดลงอีกนิดนึง เราพาน้องลงมาบอกแม่ แล้วไปทำงาน ตอนเย็นแม่ก็พาน้องไปหาหมอค่ะ
หมอบอกว่า น้องเป็นหวัดเป็นไข้ ฉีดยาให้2เข็ม พร้อมให้ยาเม็ดมากิน ฆ่าเชื้อและขยายหลอดลมค่ะ 2-3วันค่อยมาให้หมอดูใหม่ พ่อแม่เราก็ได้บอกไปว่า แล้วที่น้องซีดๆนี่จะเป้นอะไรมั้ยคะ หมอบอกว่า ปกติครับ หมาไม่สบายไม่เป็นไรหรอก (ตอนนั้นพ่อลืมบอกหมอว่า น้องมีประวัติเคยเป็นพยาธิเม็ดเลือดเมื่อปีที่แล้ว)
มาวันศุกร์ 15 สิงหา ตอนเช้า น้องโงหัวขึ้นมา และลุกมามองที่เราไม่โดดลงจากเตียงอีกแล้ว พอเราอุ้มมา ตกใจมาก น้องตัวร้อน ซีดลงกว่าเเมื่อวานอีก
ก็รีบลงมาบอกแม่ (เราลางานไม่ได้จริงๆ เลยไปทำงานแบบซังกะตาย) บอกแม่ให้จัดการพาน้องไปหาหมอ รอพ่อลงมาประมาณเที่ยง เลยรีบไป
ระหว่างนั้น เราโทรจากที่ทำงานมาตลอดว่าน้องเป็นไงบ้าง
หมอบอกว่า เป็นพยาธิเม็ดเลือด แต่ครั้งนี้อาการหนักมากๆกว่าครั้งที่แล้วค่ะ เราขอเล่าอาการที่ฟังจากหมอแบบละเอียดๆ อาจยาวนิดนึงนะคะ
*** 15 สิงหา หมอให้แอดมิดนอนที่คลินิคเลยค่ะ ทั้งที่หมอไม่รับฝากสัตว์แล้ว แต่เคสนี้หมอบอกอาการหนัก อาการที่ว่าคือ
1. น้องตัวร้อน หอบ หายใจไม่สะดวก
2. ตัวซีดมาก อาการทรุดลงอย่างรวดเร็ว เพราะเหมือนภูมิคุ้มกันน้องเซนซิทีฟมาก ทำลายเม็ดเลือดของตัวเองจนตัวซีดไปหมด และไม่ยอมหยุดทำลาย
3. น้องต้องนอนให้น้ำเกลือกับหมอ กลับบ้านไม่ได้ หมอจะคุมอาการ ให้ยาทุก 4 ชม.
4. ให้ออกซิเจน เพราะเม็ดเลือดโดนทำลายมาก กลัวน้องขาดออกซิเจนไปเลี้ยงสมอง
5. ค่าตับที่ตรวจได้ 324 กลัวตับวายมาก
หมอว่าต้องเฝ้าดูอาการใกล้ชิดให้ผ่านคืนนี้ไป โดยไม่ยอมให้เราไปเยี่ยม เพราะบอกว่าไม่เป็นผลดีต่อน้อง ยิ่งน้องเห้นเรา จะตื่นเต้นดีใจ ทำให้หัวใจสูบฉีดเร็ว กลัวน้องช็อค
เมื่อคืนฝนตกฟ้าร้อง หมอบอกว่า ตี4 หมอลงมาดูและให้ยา พบว่า น้องตกใจกลัวสั่น อาการก็ทรุดลงไปอีก เพราะน้องหายใจลำบาก หอบ
*** 16 สิงหา (วันนี้) ช่วงเย็น ไปหาหมออีกค่ะ โดยไปยืนดูน้องไม่ปลุกน้องให้เห็นเรา เพราะกลัวน้องเหนื่อย
1. อาการทรงตัว ไม่ดีขึ้น ตัวซีด และมีอาการตัวเหลืองร่วมด้วย (เมื่อวานยังไม่เหลือง หมอกังวลตรงนี้มากค่ะ)
2. แต่น้องฉี่เยอะขึ้น คือขับของเสียได้ แสดงว่าไตทำงานปกติ เมื่อวานหมอบอกน้องฉี่ข้นมาก (ตรงนี้ทำให้เราใจชื้นบ้าง)
3. หอบอยู่ ร่างกายยังไม่หยุดทำลายเม็ดเลือดตัวเอง
หมอบอกว่า ให้ยาเท่าที่ทำได้ อาการ50/50 ให้มากกว่านี้ก็กลัวตับพัง รอให้ผ่านคืนนี้ค่ะ วันจันทร์หมอจะตรวจเลือดอีกทีเพื่อดูแนวโน้มว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง
เราทำใจไม่ได้ค่ะ เราร้องไห้ พ่อเราไปยืนดูก็ร้องไห้ ขนาดพ่อเราใจแข็ง เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไง มีวิธีรักษาที่ดีกว่านี้มั้ย เราถามหมอว่าถ่ายเลือดล่ะทำได้มั้ย หมอบอกว่า ไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ถึงจะให้เลือดมา ก็โดนทำลายอยู่ดี ต้องรักษาที่ตัวน้อง ให้หยุดการทำลาย
ตอนแรกที่เสียใจกลัวตับวายฟื้นไม่ได้ แต่หมอบอกตอนนี้ตับไม่ใช่ปัญหาแล้ว ต้องหยุดการทำลายเม็ดเลือดให้ได้เลย เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ
เรารักน้องมาก มากที่สุด เสิชหาการดูแลว่าเป้นโรคนี้ควรทำยังไง แต่ยังไม่เจอเคสไหนที่อาการแบบนี้เลยค่ะ ส่วนใหญ่จะเจอว่าบำรุงตับ ปรับการกิน ป้องกันเห็บ
แต่ประเด็นคือ น้องยังไม่ฟื้นจากอาการโคม่านี้เลย สภาพจิตใตเราแย่มาก รับไม่ได้ น้องทรุดเร็วมาก หมอบอกถ้าเป็นหมาตัวอื่นใช้เวลาเป็นสัปดาห์ แต่ของเราแค่ข้ามคืนเอง
เราทำได้แต่ภาวนาให้น้องปลอดภภัย ไม่รู้น้องจะคิดว่าเราทิ้งเค้ารึป่าว ที่หมอไม่ให้เราเยี่ยม
ใครเคยเจออาการแบบนี้ มาบอกเราหน่อยนะคะ ทำอย่างไรให้หาย เราจะผ่านไปได้ยังไง ขอกำลังใจด้วยนะคะ
ขอพื้นที่อัพเดตเพิ่มเติมเรื่องของน้องนะคะ ในความคิดเห็นด้านล่างค่ะ
ลูกสุดที่รักเป็นพยาธิเม็ดเลือด อาการหนักมาก ขอคำปรึกษาและกำลังใจค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเลี้ยงชิสุ2ตัวค่ะ ชื่อซูชิ กับ ข้าวเหนียว ทั้ง2ตัวนี้เป็นพี่น้องกันคอกเดียวกันค่ะ ตัวเมียทั้งคู่ อายุจะ 4 ขวบแล้ว
เมื่อประมาณวันเสาร์ที่แล้ว 9 สิงหา เราพาน้องๆไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านแห่งนึงย่านวัชรพลค่ะ ร้านนี้เราเคยไปใช้บริการ2-3รอบแล้ว
พอรับน้องกลับมา ข้าวเหนียวไม่มีอาการอะไรค่ะ ตอนนั้นซุชิก็ไม่แสดงอาการจน จนกระทั่ง เวลาผ่านไป 2-3 วัน น้องเริ่มตัวอุ่นๆ ซีดลงนิดๆ แต่ยังดี๊ด๊าเหมือนเดิม ที่แปลกไปคือ น้องซูชิปกติไฮเปอร์และเป็นพวกรำคาณเจ้าของค่ะ ไม่ค่อยชอบให้อุ้มนานๆ
แต่ตอนกลางคืน กลับให้เรานอนกอดได้นานๆ เราเลยแปลกใจ (เรานอนกับน้องๆทุกคืนค่ะ นอนด้วยกันตั้งแต่น้องเด็กๆแล้ว)
แต่ก็คิดว่าสงสัยมันโดนตัดขนเกรียนเลยซึม เพราะปกติโดนกล้อนขนเกรียนทีไร ก็ว่านอนสอนง่ายอยู่พักนึงค่ะ
อาการน้องซุชิมาหนักขึ้นเมื่อวันพฤหัส 14 สิงหาค่ะ น้องเริ่มตัวร้อน ซีดลงอีกนิดนึง เราพาน้องลงมาบอกแม่ แล้วไปทำงาน ตอนเย็นแม่ก็พาน้องไปหาหมอค่ะ
หมอบอกว่า น้องเป็นหวัดเป็นไข้ ฉีดยาให้2เข็ม พร้อมให้ยาเม็ดมากิน ฆ่าเชื้อและขยายหลอดลมค่ะ 2-3วันค่อยมาให้หมอดูใหม่ พ่อแม่เราก็ได้บอกไปว่า แล้วที่น้องซีดๆนี่จะเป้นอะไรมั้ยคะ หมอบอกว่า ปกติครับ หมาไม่สบายไม่เป็นไรหรอก (ตอนนั้นพ่อลืมบอกหมอว่า น้องมีประวัติเคยเป็นพยาธิเม็ดเลือดเมื่อปีที่แล้ว)
มาวันศุกร์ 15 สิงหา ตอนเช้า น้องโงหัวขึ้นมา และลุกมามองที่เราไม่โดดลงจากเตียงอีกแล้ว พอเราอุ้มมา ตกใจมาก น้องตัวร้อน ซีดลงกว่าเเมื่อวานอีก
ก็รีบลงมาบอกแม่ (เราลางานไม่ได้จริงๆ เลยไปทำงานแบบซังกะตาย) บอกแม่ให้จัดการพาน้องไปหาหมอ รอพ่อลงมาประมาณเที่ยง เลยรีบไป
ระหว่างนั้น เราโทรจากที่ทำงานมาตลอดว่าน้องเป็นไงบ้าง
หมอบอกว่า เป็นพยาธิเม็ดเลือด แต่ครั้งนี้อาการหนักมากๆกว่าครั้งที่แล้วค่ะ เราขอเล่าอาการที่ฟังจากหมอแบบละเอียดๆ อาจยาวนิดนึงนะคะ
*** 15 สิงหา หมอให้แอดมิดนอนที่คลินิคเลยค่ะ ทั้งที่หมอไม่รับฝากสัตว์แล้ว แต่เคสนี้หมอบอกอาการหนัก อาการที่ว่าคือ
1. น้องตัวร้อน หอบ หายใจไม่สะดวก
2. ตัวซีดมาก อาการทรุดลงอย่างรวดเร็ว เพราะเหมือนภูมิคุ้มกันน้องเซนซิทีฟมาก ทำลายเม็ดเลือดของตัวเองจนตัวซีดไปหมด และไม่ยอมหยุดทำลาย
3. น้องต้องนอนให้น้ำเกลือกับหมอ กลับบ้านไม่ได้ หมอจะคุมอาการ ให้ยาทุก 4 ชม.
4. ให้ออกซิเจน เพราะเม็ดเลือดโดนทำลายมาก กลัวน้องขาดออกซิเจนไปเลี้ยงสมอง
5. ค่าตับที่ตรวจได้ 324 กลัวตับวายมาก
หมอว่าต้องเฝ้าดูอาการใกล้ชิดให้ผ่านคืนนี้ไป โดยไม่ยอมให้เราไปเยี่ยม เพราะบอกว่าไม่เป็นผลดีต่อน้อง ยิ่งน้องเห้นเรา จะตื่นเต้นดีใจ ทำให้หัวใจสูบฉีดเร็ว กลัวน้องช็อค
เมื่อคืนฝนตกฟ้าร้อง หมอบอกว่า ตี4 หมอลงมาดูและให้ยา พบว่า น้องตกใจกลัวสั่น อาการก็ทรุดลงไปอีก เพราะน้องหายใจลำบาก หอบ
*** 16 สิงหา (วันนี้) ช่วงเย็น ไปหาหมออีกค่ะ โดยไปยืนดูน้องไม่ปลุกน้องให้เห็นเรา เพราะกลัวน้องเหนื่อย
1. อาการทรงตัว ไม่ดีขึ้น ตัวซีด และมีอาการตัวเหลืองร่วมด้วย (เมื่อวานยังไม่เหลือง หมอกังวลตรงนี้มากค่ะ)
2. แต่น้องฉี่เยอะขึ้น คือขับของเสียได้ แสดงว่าไตทำงานปกติ เมื่อวานหมอบอกน้องฉี่ข้นมาก (ตรงนี้ทำให้เราใจชื้นบ้าง)
3. หอบอยู่ ร่างกายยังไม่หยุดทำลายเม็ดเลือดตัวเอง
หมอบอกว่า ให้ยาเท่าที่ทำได้ อาการ50/50 ให้มากกว่านี้ก็กลัวตับพัง รอให้ผ่านคืนนี้ค่ะ วันจันทร์หมอจะตรวจเลือดอีกทีเพื่อดูแนวโน้มว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง
เราทำใจไม่ได้ค่ะ เราร้องไห้ พ่อเราไปยืนดูก็ร้องไห้ ขนาดพ่อเราใจแข็ง เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไง มีวิธีรักษาที่ดีกว่านี้มั้ย เราถามหมอว่าถ่ายเลือดล่ะทำได้มั้ย หมอบอกว่า ไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ถึงจะให้เลือดมา ก็โดนทำลายอยู่ดี ต้องรักษาที่ตัวน้อง ให้หยุดการทำลาย
ตอนแรกที่เสียใจกลัวตับวายฟื้นไม่ได้ แต่หมอบอกตอนนี้ตับไม่ใช่ปัญหาแล้ว ต้องหยุดการทำลายเม็ดเลือดให้ได้เลย เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ
เรารักน้องมาก มากที่สุด เสิชหาการดูแลว่าเป้นโรคนี้ควรทำยังไง แต่ยังไม่เจอเคสไหนที่อาการแบบนี้เลยค่ะ ส่วนใหญ่จะเจอว่าบำรุงตับ ปรับการกิน ป้องกันเห็บ
แต่ประเด็นคือ น้องยังไม่ฟื้นจากอาการโคม่านี้เลย สภาพจิตใตเราแย่มาก รับไม่ได้ น้องทรุดเร็วมาก หมอบอกถ้าเป็นหมาตัวอื่นใช้เวลาเป็นสัปดาห์ แต่ของเราแค่ข้ามคืนเอง
เราทำได้แต่ภาวนาให้น้องปลอดภภัย ไม่รู้น้องจะคิดว่าเราทิ้งเค้ารึป่าว ที่หมอไม่ให้เราเยี่ยม
ใครเคยเจออาการแบบนี้ มาบอกเราหน่อยนะคะ ทำอย่างไรให้หาย เราจะผ่านไปได้ยังไง ขอกำลังใจด้วยนะคะ
ขอพื้นที่อัพเดตเพิ่มเติมเรื่องของน้องนะคะ ในความคิดเห็นด้านล่างค่ะ