ความเดิมตอนที่แล้ว...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ป้าบบบบบบบ....เสียงก้นที่โดนหลังเท้าสัมผัส
ทำให้เจ้าของก้น ถึงกับหัวพุ่งไปข้างหน้า
ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ทันเงยหัวให้ตั้งฉากกับพื้นโลก
ก็ได้ยินเสียงสำทับตามมา
“ทีหลังอย่าเล่นขี้โกงอีก จำใส่หัวเอาไว้นะ ไอ้ด่าง”

ไอ้ด่าง รู้สึกเจ็บก้น แต่ก็ยังไม่เท่าเจ็บใจที่โดนเตะ
เจ็บใจที่โดนเตะ ก็ยังไม่แค้นใจเท่ากับโกงเขาไม่สำเร็จ
นั่นคือภาษิตประจำใจของ....ไอ้ด่าง

ที่ตอนเกิดมาก็ยังดี ๆ อยู่
แต่เป็นเพราะว่า ไปขโมยของเพื่อนแล้วกลัวถูกจับได้
เลยนำของที่เหลือไปเผา แล้วกลับโดนไฟลวกเป็นหย่อม ๆ
จนตัวลายกระดำกระด่าง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพื่อน ๆ ก็เรียกเขาว่า ไอ้ด่าง
และหลังจากการดำเนินชีวิตที่ ชอบเสี้ยม
ชอบยุยงให้เพื่อนแตกคอกัน เรื่อยมาจนเป็นนิสัยถาวร
เพื่อน ๆ จึงมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า มันสมควรชื่อ ไอ้บ่าง มากกว่า



บ่าง เติบโตขึ้น พร้อม ๆ กับเริ่มสนใจการเมือง
และก็ได้มีโอกาสไปฟังปราศรัยที่สวนลุม แล้วกลับมาฟุ้งที่บ้าน
รู้น้อย แต่ชอบทำตัวเหมือนรู้มาก
ตอนฟังปราศรัยได้ที่ ก็ตาปรือ สลึมสลือ อ้าปากน้ำลายย้อย
แล้วก็...................หยด

จากนั้นก็จะค่อย ๆ เอียงลงไปทางด้านข้างอย่างช้า ๆ แต่มีสไตล์
คือจะเอียงลงไป ทั้ง ๆ ที่นั่งขัดตะหมาด
พร้อม ๆ กับเอามือจับปลายเท้าทั้งสองข้างเอาไว้
เอียงลงไปอย่างช้า ๆ ช้า ๆ  พอได้ครึ่งทางแล้วก็.........หยุด

จากนั้นก็จะค่อย ๆ เอียงกลับขึ้นมาใหม่  พร้อม ๆ กับการสูดน้ำลายกลับ
ซึ่งเป็นการเอียงที่เป็นระบบ ผสมผสานกลมกลืนกันอย่างแนบเนียน
และจะเป็นเช่นนี้อยู่ 3-4 ครั้ง จนถึงครั้งสุดท้าย
บ่างก็เอียงลงไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็หลับไปในที่สุด
เพื่อรอรุ่งอรุณของวันใหม่ จะได้กลับไปโม้ที่บ้าน

“ไอ้ด่างงงง..”.
“ไอ้ด่างงงง...งง”

เสียงเริ่มดังขึ้น
“ไอ้ด่างงง”

น้ำเสียงเริ่มห้วนและดังขึ้นอีก
“ไอ้ด่าง”

ยังไม่ทันขาดคำ ไอ้ด่าง ก็วิ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับนั่งลง เงยหน้าขึ้นมองเจ้านายและ.............ยิ้ม

เจ้านายของมันรู้ดีว่า ไอ้ด่างตัวจริงต้อง...ยิ้ม
ยิ้มเพื่อประจบเอาใจเจ้านายที่เก็บมันมาจากวัด

ไอ้ด่างเป็นหมาหางด้วน มีรอยแผลที่ไม่เคยหายอยู่บนหัว
เช่นเดียวกับนิสัยตะกุยหม้อ ที่ไม่เคยจืดจาง

ตอนนี้..เป็นเวลาที่จะต้องได้รับอาหารของมัน
และมันจะต้องกินอาหารที่อยู่ใน...หม้อ...เท่านั้น

หลังจากที่เจ้านายของมันวางหม้อลง
มันก็จะรีบตะกุยอย่างรวดเร็ว

เจ้านายต้องใช้เท้าลูบหัวของมันเบา ๆ เพื่อปลอบโยน “แฮ่” มันคำรามเล็กน้อย
แต่เจ้านายของมัน  ได้เอาเท้าออกและเดินจากไปแล้ว

ชีวิตประจำวัน ของเจ้านายไอ้ด่าง หลังจากให้อาหารมันแล้ว
ก็ต้องรีบออกไปให้ทัน  ก่อนที่ปาท่องโก๋จะหมด

หากวันใดไปไม่ทัน เธอก็จะบ่นพึมพัมงึมงัมว่า
"มีคนถูกจ้างมาให้ซื้อปาท่องโก๋ไปจนหมด
ซึ่งมีไม่กี่คน แต่ผลัดเปลี่ยนกันมา..ไอ้พวกรับจ้าง ฮิ ฮิ"

แต่หากวันใดสมใจปรารถนา ได้ปาท่องโก๋กลับมา
เธอก็จะเดินกางแขนกางขา หน้าชื่นเดินเข้าบ้าน
จากนั้นก็หมุนไปหมุนมา แล้วตบท้ายด้วย
"ฮิ ฮิ"

และหลังจากจัดการกับปาท่องโก๋เป็นที่เรียบร้อย
เธอก็ต้องมาทำสิ่งสำคัญในชีวิตประจำวันของเธอ

“ลูกแก้ววิเศษ บอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปัฐพี”
“อ๋อ..ก็คุณนพน่ะสิ ปัฐพีนี้ไม่มีใครงามเกิน”
“ตอบอย่างนี้ทุกวันเลย    who care      ฮิ ฮิ”

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โปรดติดตามตอนต่อไปในฉบับหน้า