สวัสดีครับ น้าๆทุกท่านที่ประจำการอยู่หน้าคอมในเวลานี้ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้
ห่างหายจากการตั้งกระทู้ไปนานพอสมควร วันนี้เอาทริปเล็กๆของคนไซส์เล็กมาฝากกัน
เป็นทริปที่หลายท่านหลายคนเห็นผ่านๆมาจากกระทู้รีวิวแวนแวนไปแล้ว
แต่ครั้งนี้จะมาเล่าในแง่มุมของบุคคลที่สูงจากระดับน้ำทะเล158เซ็นติเมตรอย่างผม ^^
เรื่องราวมีอยู่ว่าได้รับแจ้งจากน้าท็อป Topzavage อะไรเนี่ยแหล่ะไม่หล่อเลยจำชื่อไม่ค่อยจะได้
ว่าจะได้นำเจ้าแวนแวนไปรีวิว แต่อยากได้คู่ขาไปสร้างความสำราญในการเดินทางด้วย
หึหึ หัวเราะกรุ่มกริ่มอยู่ในลำคอเบาๆ เอาฟระ งานนี้ ชายสองคน ผลัดกันรุกผลัดกันรับเป็นแม่นมั่น โดยแท้
วางแผนกันมาราวครึ่งค่อนเดือนครับ กำหนดการครั้งนี้ เตรียมจาระบีเบอร์40ไว้อย่างดี ครีมต่างๆเท่าที่จะได้ใช้
แต่เหมือนโชคชะตาของสองหนุ่มระหว่างชายผมฟูกับเจ้าหนูตัวเล็กๆจะโดนขวางกั้น
วันที่เราทั้งคู่ตัดสินใจร่วมกันว่าจะไป สรุปว่าแฟนของตาหนุ่มหัวฟูลางานได้ จึงไปเป็น กขค ด้วย
โด่ววววววว .. .หมดกัน แผนที่วางไว้สองคน ล่มปากอ่าวไม่เป็นท่า
แต่ๆ ผมมีแผนสำรองครับ เค้าพาไปผมก็ต้องหาคนที่จะไปกะเราบ้าง และก็ได้คนซ้อนติดมาหนึ่งคนครับ
ถือเป็นบททดสอบสก็อยที่ระยะทางเกินกว่าร้อยกิโลไปด้วยในตัว และวันนี้ จะมาแบ่งปันกันครับ
ว่าผมได้อะไรกลับมาบ้าง
สิ่งที่ได้มา
ไม่ใช่ความเร็ว
ไม่ใช่ระยะทาง
แต่เป็นความสวยงามระหว่างทาง
สำหรับสายทริปทัวร์ริ่ง
หลายๆท่านคงเข้าใจ
แม้รถจะวิ่งได้ไม่ไว แต่ถึงไหนต่อไหนได้เหมือนกัน
ให้เวลาเดินผ่านตัวเองอย่างช้าๆ
เรามีเวลาเท่าๆกัน เพียงแต่เราใช้เวลาไม่เหมือนกัน
จะเลือกใช้เวลาหรือจะให้เวลาใช้เรา
ไม่แน่นะครับ เราอาจจะเจอกันบนเส้นเวลา
หรือเส้นทางบางเส้นทางที่ไม่ใช่แค่จอคอมหรือมือถือ ^^
และวิธีเลือกสก็อยของผมเริ่มจากคำถามง่ายๆว่า ถ้าไปสังขละด้วยมอเตอร์ไซค์ จะไปมั้ย??
คำตอบที่ได้คือ "ไป"
ไปมั้ย ?? " ไป"
ห่างหายจากการตั้งกระทู้ไปนานพอสมควร วันนี้เอาทริปเล็กๆของคนไซส์เล็กมาฝากกัน
เป็นทริปที่หลายท่านหลายคนเห็นผ่านๆมาจากกระทู้รีวิวแวนแวนไปแล้ว
แต่ครั้งนี้จะมาเล่าในแง่มุมของบุคคลที่สูงจากระดับน้ำทะเล158เซ็นติเมตรอย่างผม ^^
เรื่องราวมีอยู่ว่าได้รับแจ้งจากน้าท็อป Topzavage อะไรเนี่ยแหล่ะไม่หล่อเลยจำชื่อไม่ค่อยจะได้
ว่าจะได้นำเจ้าแวนแวนไปรีวิว แต่อยากได้คู่ขาไปสร้างความสำราญในการเดินทางด้วย
หึหึ หัวเราะกรุ่มกริ่มอยู่ในลำคอเบาๆ เอาฟระ งานนี้ ชายสองคน ผลัดกันรุกผลัดกันรับเป็นแม่นมั่น โดยแท้
วางแผนกันมาราวครึ่งค่อนเดือนครับ กำหนดการครั้งนี้ เตรียมจาระบีเบอร์40ไว้อย่างดี ครีมต่างๆเท่าที่จะได้ใช้
แต่เหมือนโชคชะตาของสองหนุ่มระหว่างชายผมฟูกับเจ้าหนูตัวเล็กๆจะโดนขวางกั้น
วันที่เราทั้งคู่ตัดสินใจร่วมกันว่าจะไป สรุปว่าแฟนของตาหนุ่มหัวฟูลางานได้ จึงไปเป็น กขค ด้วย
โด่ววววววว .. .หมดกัน แผนที่วางไว้สองคน ล่มปากอ่าวไม่เป็นท่า
แต่ๆ ผมมีแผนสำรองครับ เค้าพาไปผมก็ต้องหาคนที่จะไปกะเราบ้าง และก็ได้คนซ้อนติดมาหนึ่งคนครับ
ถือเป็นบททดสอบสก็อยที่ระยะทางเกินกว่าร้อยกิโลไปด้วยในตัว และวันนี้ จะมาแบ่งปันกันครับ
ว่าผมได้อะไรกลับมาบ้าง
สิ่งที่ได้มา
ไม่ใช่ความเร็ว
ไม่ใช่ระยะทาง
แต่เป็นความสวยงามระหว่างทาง
สำหรับสายทริปทัวร์ริ่ง
หลายๆท่านคงเข้าใจ
แม้รถจะวิ่งได้ไม่ไว แต่ถึงไหนต่อไหนได้เหมือนกัน
ให้เวลาเดินผ่านตัวเองอย่างช้าๆ
เรามีเวลาเท่าๆกัน เพียงแต่เราใช้เวลาไม่เหมือนกัน
จะเลือกใช้เวลาหรือจะให้เวลาใช้เรา
ไม่แน่นะครับ เราอาจจะเจอกันบนเส้นเวลา
หรือเส้นทางบางเส้นทางที่ไม่ใช่แค่จอคอมหรือมือถือ ^^
และวิธีเลือกสก็อยของผมเริ่มจากคำถามง่ายๆว่า ถ้าไปสังขละด้วยมอเตอร์ไซค์ จะไปมั้ย??
คำตอบที่ได้คือ "ไป"