.. 3 วันมาแล้ว ที่เห็นแมวถูกขังในกรง มีข้าว น้ำพร้อม อยู่หน้าปากซอยทางเข้าออฟฟิต จึงเกิดความสงสัยว่าทำไม เลยทิ้งคำถามแปะไว้บนกรง วันนี้( คือเมื่อ 3 ศุกร์ที่แล้ว ) ตอนเช้ามีคนเขียนตอบว่า " แมวถูกทำร้ายมา ระแวงคน และก้าวร้าวมาก จึงต้องขังไว้ " ขณะที่กำลังพยายามหยอดอาหารเม็ดเข้าไปในกรง ก็มีคุณป้าแต่งตัวสวยๆ ตะโกนว่า ระวังแมวกัดนะหนู จึงเข้าไปถามไถ่ คุณป้าชื่อเฟื่อง เป็นคนมีฐานะ ลูกเป็นนักบิน ตัวแกเองแพ้ขนหมาแมว เข้าใกล้สัตว์มีขนพวกนี้ไม่ค่อยได้ แต่แกจะออกเงินค่าอาหาร ค่าหมอ ให้ป้าจันทร์ (นามสมมุติ เพราะ จขกท จำชื่อไม่ได้
) ที่เก็บหมาแมว ที่บาดเจ็บ ถูกตี มารักษาพร้อมจับทำหมัน ฉีดวัคซีนทุกตัว ....
กลับมาที่เจ้าเมี้ยว ป้าเฟื่องบอกว่า คงอีกนานกว่าจะปล่อยได้ เพราะแมวกลัวคนมาก และไม่เชื่อง ปล่อยมามันก็คงเตลิดไปลำบากอีก เลยถามว่าถ้าจะเอาไปเลี้ยง ให้ไหม ป้าบอกให้ ถ้ารักมันจริง ๆ นะก็เอาไปได้ แต่บังเอิญที่บ้านมี นัง กะนายหมา2ตัวที่รอขยำแน่ๆ แต่จะปล่อยให้อยู่ในกรงไปอย่างนี้ มันคงไม่ใช่ ขณะที่เดินออกจากซอยในตอนเย็น เห็นน้องผู้ชายคนหนึ่งกำลังพยายาม ตัดกุญแจกรง จึงเข้าไปถามว่า น้องจะเอาไปเลี้ยงหรอ น้องบอกว่ายังไม่ได้คิด แค่อยากให้มันออกมาก่อน จึงเล่าที่มาที่ไปให้ฟัง เลยถามน้องอีกครั้งว่าอยากจะช่วยดูแลไหม น้องบอกว่า ok จึงโทรไปหาป้าเฟื่องขอกุญแจ แต่ป้าเฟืองติดภาระกิจให้ข้าวหมาแมว จึงขอนัดส่งมอบพรุ่งนี้ เราก็สบายใจแล้ว เลยเดินออกมา แต่ยังอยู่ในระยะที่มองเห็นกรงแมวได้ เห็นว่าน้อง ผช ยังไม่ไป ยังนั่งเป็นเพื่อนเมี้ยวอยู่อย่างนั้นตั้งนาน แล้วเราก็เดินออกไปรอเพื่อนในห้องสมุด หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลองเดินกลับมาดูแมวอีกครั้ง อุ๊ตะ น้อง ผช ยังนั่งอยู่ที่เดิม ทำไม ?? ถามได้ความว่าขณะที่กลับมาเอามุ้งมากางให้น้องเมี้ยวป้าจันทร์ขี่จักรยานเอาข้าวมาให้น้องเมี้ยวพอดี จึงได้พูดคุยบอกเจตนากัน ป้าจันทร์จึงขอเอาน้องเมี้ยวไปฉีดวัคซีนก่อน แมวค่อยส่งมอบกัน เราจึงรอเป็นเพื่อนน้อง สัก15 นาทีหลังจากนั้น ป้าก็กลับมาพร้อมน้องเมี้ยวในกระสอบ ตอนป้าส่งมอบน้องเมี้ยว มีการฝากฝังกันสารพัด บอกให้ น้องผช ต้องอดทน รักมันเยอะๆ นะ มันมีปัญหาทางจิต ถูกทำร้ายมาเยอะ เลี้ยงไม่ไดเอามาคืนนะ .....
ส่วน น้อง ผช รู้สึกได้จริงๆ ว่าน้องพร้อมมากที่จะเป็นบ่าวเยียวยาใจน้องเมี๊ยว เนื่องจากเป็นกรงใหญ่ เลยอาสาช่วยหิ้วกรงอีกแรง เมื่อเข้าไปในบ้าน อุทานดัง ๆอยู่ในใจว่า " เอ็งตกถังข้าวสารแล้ว ันังเมี๊ยว อย่าได้ริออกมาอยากแตะขอบฟ้าข้างนอกเลยนะ " นี่บ้านหรือวัง แล้วไอ้รถ4-5คันที่จอดนี่ มันคิออะไร......
ขอเพิ่มเติมอีกนิด.... ทุกวันนี้ป้าจันทร์ ยังคงขี่จักรยานให้อาหารหมา แมวจร วันละ 2 รอบ สิ่งที่ทำให้เราอึ้งมากที่สุดคือ ป้าจันทร์ไม่ได้มีฐานะ เสื้อผ้าขาด ผมกระเชิง แต่ใจป้าใหญ่มาก ป้าบอกว่าไม่เคยเดินทางไปไหน เพราะมีหมา แมว รอแกเอาข้าวปลาไปให้ นับ สิบ ๆ ตัว สาเหตุที่ไม่เบลอ หรือ พลางหน้าของป้า เพราะอยากให้คนที่มีโอกาสผ่านไปมา บริเวณ ราชวิถี 4 อนุสาวรีย์ชัย ฯ บริเวณใต้ทางด่วน อาจจะพบเจอป้าขี่จักรยาน ตะกร้าหน้ารถจะมีถุงพลาสติกใส่ข้าว มีโอกาสหยิบยื่นให้ความช่วยเหลือ เป็นส่วนหนึ่งในการดูแลหมา แมว ข้างถนน ป้าจันทร์จะมาให้อาหาร ปูกระดาษหนังสือพิมพ์ให้แมวในกรงตรงซอย ราชวิถี ตรงข้าม สวนสันติภาพ อนุสาวรีย์ชัย ทุกวัน รอบแรก ประมาณ 10.30 -11.00 รอบสอง น่าจะ ประมาณ 18.00 น
สัปดาห์ ที่แล้ว ป้ารับแมวจรมาอีก 2 ตัว ตัวแรก ผอมแห้งแรงน้อย วัน ๆ อยู่แต่บนหลังคาไม่กล้าลงมา ป้าก็ปีนไปเอาลงมา 1 สัปดาห์ผ่านไปมีน้ำมีนวล ทำหมันเรียบร้อย อยากได้คนอุปการะ
ตัวที่ 2 ตัวเมีย กำลังท้อง ตัวนี้ป้าบอกคงไม่ให้ใคร จะเลี้ยงเอง ไม่ใช่ว่าหวง แต่เกรงใจเขา มันกำลังมีลูก ไม่รู้กีตัว ..............
เรื่องเล่า ในวันศุกร์สุขใจ กับคนใจดี3คน และ น้องแมวตกถังข้าวสาร
กลับมาที่เจ้าเมี้ยว ป้าเฟื่องบอกว่า คงอีกนานกว่าจะปล่อยได้ เพราะแมวกลัวคนมาก และไม่เชื่อง ปล่อยมามันก็คงเตลิดไปลำบากอีก เลยถามว่าถ้าจะเอาไปเลี้ยง ให้ไหม ป้าบอกให้ ถ้ารักมันจริง ๆ นะก็เอาไปได้ แต่บังเอิญที่บ้านมี นัง กะนายหมา2ตัวที่รอขยำแน่ๆ แต่จะปล่อยให้อยู่ในกรงไปอย่างนี้ มันคงไม่ใช่ ขณะที่เดินออกจากซอยในตอนเย็น เห็นน้องผู้ชายคนหนึ่งกำลังพยายาม ตัดกุญแจกรง จึงเข้าไปถามว่า น้องจะเอาไปเลี้ยงหรอ น้องบอกว่ายังไม่ได้คิด แค่อยากให้มันออกมาก่อน จึงเล่าที่มาที่ไปให้ฟัง เลยถามน้องอีกครั้งว่าอยากจะช่วยดูแลไหม น้องบอกว่า ok จึงโทรไปหาป้าเฟื่องขอกุญแจ แต่ป้าเฟืองติดภาระกิจให้ข้าวหมาแมว จึงขอนัดส่งมอบพรุ่งนี้ เราก็สบายใจแล้ว เลยเดินออกมา แต่ยังอยู่ในระยะที่มองเห็นกรงแมวได้ เห็นว่าน้อง ผช ยังไม่ไป ยังนั่งเป็นเพื่อนเมี้ยวอยู่อย่างนั้นตั้งนาน แล้วเราก็เดินออกไปรอเพื่อนในห้องสมุด หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลองเดินกลับมาดูแมวอีกครั้ง อุ๊ตะ น้อง ผช ยังนั่งอยู่ที่เดิม ทำไม ?? ถามได้ความว่าขณะที่กลับมาเอามุ้งมากางให้น้องเมี้ยวป้าจันทร์ขี่จักรยานเอาข้าวมาให้น้องเมี้ยวพอดี จึงได้พูดคุยบอกเจตนากัน ป้าจันทร์จึงขอเอาน้องเมี้ยวไปฉีดวัคซีนก่อน แมวค่อยส่งมอบกัน เราจึงรอเป็นเพื่อนน้อง สัก15 นาทีหลังจากนั้น ป้าก็กลับมาพร้อมน้องเมี้ยวในกระสอบ ตอนป้าส่งมอบน้องเมี้ยว มีการฝากฝังกันสารพัด บอกให้ น้องผช ต้องอดทน รักมันเยอะๆ นะ มันมีปัญหาทางจิต ถูกทำร้ายมาเยอะ เลี้ยงไม่ไดเอามาคืนนะ .....
ส่วน น้อง ผช รู้สึกได้จริงๆ ว่าน้องพร้อมมากที่จะเป็นบ่าวเยียวยาใจน้องเมี๊ยว เนื่องจากเป็นกรงใหญ่ เลยอาสาช่วยหิ้วกรงอีกแรง เมื่อเข้าไปในบ้าน อุทานดัง ๆอยู่ในใจว่า " เอ็งตกถังข้าวสารแล้ว ันังเมี๊ยว อย่าได้ริออกมาอยากแตะขอบฟ้าข้างนอกเลยนะ " นี่บ้านหรือวัง แล้วไอ้รถ4-5คันที่จอดนี่ มันคิออะไร......
ขอเพิ่มเติมอีกนิด.... ทุกวันนี้ป้าจันทร์ ยังคงขี่จักรยานให้อาหารหมา แมวจร วันละ 2 รอบ สิ่งที่ทำให้เราอึ้งมากที่สุดคือ ป้าจันทร์ไม่ได้มีฐานะ เสื้อผ้าขาด ผมกระเชิง แต่ใจป้าใหญ่มาก ป้าบอกว่าไม่เคยเดินทางไปไหน เพราะมีหมา แมว รอแกเอาข้าวปลาไปให้ นับ สิบ ๆ ตัว สาเหตุที่ไม่เบลอ หรือ พลางหน้าของป้า เพราะอยากให้คนที่มีโอกาสผ่านไปมา บริเวณ ราชวิถี 4 อนุสาวรีย์ชัย ฯ บริเวณใต้ทางด่วน อาจจะพบเจอป้าขี่จักรยาน ตะกร้าหน้ารถจะมีถุงพลาสติกใส่ข้าว มีโอกาสหยิบยื่นให้ความช่วยเหลือ เป็นส่วนหนึ่งในการดูแลหมา แมว ข้างถนน ป้าจันทร์จะมาให้อาหาร ปูกระดาษหนังสือพิมพ์ให้แมวในกรงตรงซอย ราชวิถี ตรงข้าม สวนสันติภาพ อนุสาวรีย์ชัย ทุกวัน รอบแรก ประมาณ 10.30 -11.00 รอบสอง น่าจะ ประมาณ 18.00 น
สัปดาห์ ที่แล้ว ป้ารับแมวจรมาอีก 2 ตัว ตัวแรก ผอมแห้งแรงน้อย วัน ๆ อยู่แต่บนหลังคาไม่กล้าลงมา ป้าก็ปีนไปเอาลงมา 1 สัปดาห์ผ่านไปมีน้ำมีนวล ทำหมันเรียบร้อย อยากได้คนอุปการะ
ตัวที่ 2 ตัวเมีย กำลังท้อง ตัวนี้ป้าบอกคงไม่ให้ใคร จะเลี้ยงเอง ไม่ใช่ว่าหวง แต่เกรงใจเขา มันกำลังมีลูก ไม่รู้กีตัว ..............