**กระทู้นี้มีเนื้อหาจิ้น Y อย่างแน่นอน เตือนแล้วนะคะ**

---

หน้าร้อนเมื่อสมัยประถม โซสึเกะพุ่งตัวผ่านสายน้ำไปด้วยท่าผีเสื้อ เพื่อจะส่งผลัดให้กับเพื่อนที่อยู่ผลัดถัดไป



มัตสึโอกะ ริน ขยับแว่นรออยู่ที่แท่นกระโดด เมื่อโซสึเกะพุ่งแตะขอบสระ รินก็กระโจนตัวออกไปอย่างสวยงาม



โซสึเกะมองร่างที่พุ่งผ่านเหนือหัวออกไป แล้วนัยน์ตาสีเขียวในวัยเด็กก็ซ้อนทับกับภาพในปัจจุบัน



รินส่งเสียงเรียกโซสึเกะที่อยู่ในภวังค์ว่าให้กลับไปที่รถบัสได้แล้ว เรายังต้องเตรียมตัวสำหรับการแข่งผลัดพรุ่งนี้อีก
โซสึเกะตอบรับอย่างเฉื่อยชา จนรินถามว่าเหม่อมองอะไรอยู่



"ก็แค่ภาพหลอนจากอดีตน่ะ" โซสึเกะกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป
รินอดมองตามอย่างสงสัยไม่ได้


ที่สโมสรอิวาโทบิ SC
โกเอาภาพทีมว่ายผลัดของพ่อที่รินเพิ่งให้มาเมื่อเช้า มาแขวนคู่กับภาพทีมผลัดของพวกฮารุปีที่แล้ว
แล้วรีบวิ่งไปตามเสียงเรียกของมาโคโตะ



โกทำอาหารเย็นมาให้ทุกคนกินด้วยกัน ฉลองที่การแข่งวันแรก ทุกคนผ่านเข้ารอบต่อไปได้
อาหารคราวนี้ไม่ได้ใส่โปรตีนเสริม แต่โกก็เอาแบบผงมาเผื่อๆ นางิสะดีใจรีบคว้าไปใส่สปาเก็ตตี้ จนมาโกะกับเรย์แหยง



เรย์หันไปชมฮารุว่าการแข่งวันนี้ของฮารุก็สุดยอดมากๆ แต่ฮารุก็บอกปัดเหมือนเดิมว่า เปล่าซะหน่อย
มาโคโตะหันไปยิ้มให้ฮารุ

โค้ชซาซาเบะชมว่า ถ้าพรุ่งนี้ยังท็อปฟอร์มแบบวันนี้ได้อีก เราอาจจะเอาชนะทีมผลัดของซาเมะสึกะได้ก็เป็นได้
เรย์กังวลเล็กน้อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จะแข่งกันแบบเป็นทางการกับทีมซาเมะสึกะของริน
แต่ฮารุบอกเรย์ว่า พรุ่งนี้เราไม่ได้แข่งตามลำพัง แต่พวกเราว่ายด้วยกัน 4 คน ฮารุเชื่อว่าพวกเราจะผ่านไปได้แน่

โกแนะนำทีมผลัดพรุ่งนี้ของซาเมะสึกะ



กรรเชียง อุโอซึมิ ทาคุยะ ปี 2



ท่ากบ อิวาชิมิสึ โทรุ ปี 2
นางิสะแปลกใจที่ไม่ใช่นิโทริ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เหมือนมากๆ

ผีเสื้อ ยามาซากิ โซสึเกะ ปี 3



และแน่นอน ฟรีสไตล์ มัตสึโอกะ ริน ปี 3

โกบอกต่อว่า แต่วันนี้อุโอซึมิตำแหน่งกรรเชียง ทำผลงานได้ไม่ค่อยดี เลยอาจจะถูกเปลี่ยนตัวกับตัวสำรองก็ได้
รู้สึกว่าจะชื่อ....มิโกะชิบะ คินทาโร่?? ปี 1



หอพักซาเมะสึกะ รินยังคงลังเลกับการส่งชื่อทีมผลัดพรุ่งนี้อยู่
โซสึเกะเปิดประตูเข้ามาตาม ว่าทุกคนรออยู่นะ
โซสึเกะเห็นรินยังลังเล ก็เลยบอกว่า รู้ใช่ไหม ถ้าดูตามการแข่งวันนี้ อุโอซึมิทำผลงานได้ไม่ดีเท่าไหร่
รินรับคำ แล้วเดินตามโซสึเกะออกไป



รินเรียกชื่อทั้งอุโอซึมิ และโมโมทาโร่
รินบอกว่าในแง่ของความตั้งใจที่จะว่ายผลัด ทั้งสองคนไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย
แต่ถ้าดูในแง่ของผลงานจากการแข่งวันนี้ รินจำเป็นต้องเลือกคนที่จะส่งผลดีที่สุดต่อทีม

รินเงียบไปครู่นึงแล้ว เลือกให้โมโมะลงว่ายผลัด
โมโมะยิ้มกว้าง



อุโอซึมิหันมาเหล่นิดนึงจนโมโมะสะดุ้งโหยง
แต่อุโอซึมิบอกว่า นายต้องชนะ เพื่อฉันด้วยนะ!
นิโทริมองทั้งคู่จากด้านหลัง

รินสรุปชื่อทีมว่ายผลัด ว่าตกลงเป็น โมโมะ อิวาชิมิสึ โซสึเกะ แล้วก็ริน
แล้วรินก็บอกเลิกประชุม
โซสึเกะหันไปมองนิโทริที่ยืนก้มหน้าอยู่



ตกกลางคืน โซสึเกะเดินลงบันไดหอพัก แต่เจอนิโทรินั่งขวางอยู่ เลยบอกให้หลีกทางหน่อย
นิโทริขอโทษแล้วรีบหลบเข้าด้านในให้

โซสึเกะเดินผ่านลงบันไดไป
นิโทริหัวเราะแหะๆ แล้วพูดกับโซสึเกะว่า ผมโดนรุ่นน้องแซงหน้าไปซะแล้วสิ



โซสึเกะหันมาถามว่า อยากว่ายผลัดขนาดนั้นเลยรึไง?
นิโทริบอกว่า แน่นอนอยู่แล้วฮะ เพราะนิโทริเห็นรินเป็นเป้าหมายในด้านว่ายน้ำมาโดยตลอด




เมื่อก่อนนิโทริก็เคยคิดว่า ผลัดนั้นเป็นแค่การว่ายน้ำด้วยกัน 4 คน แต่พอได้เห็นการว่ายผลัดของปีที่แล้วของรินกับพวกฮารุ
นิโทริถึงได้เข้าใจว่าการว่ายผลัดนั้นมีค่าต่อรินมากแค่ไหน
นิโทริก็อยากเป็นส่วนหนึ่งในนั้นด้วย

แล้วปีนี้ก็เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะได้ว่ายทีมเดียวกับริน...



โซสึเกะบอกว่า "ใครบอกนายว่านี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายกัน??
ถ้านายตั้งใจกับการว่ายน้ำจริงๆ ต้องมีโอกาสได้ว่ายด้วยกันอีกแน่ อย่าถอดใจทั้งๆที่ยังไม่ได้พยายามสิ...."



"....ถ้าเป็นรินก็คงพูดแบบนั้นแหล่ะ"



"ครับ" นิโทริยิ้มทั้งน้ำตา



นิโทริกลับห้องไป ก็พบว่าโมโมะปิดไฟนอนแต่หัวค่ำเรียบร้อยแล้ว
นิโทริแอบปีนบันไดเตียง ไปบอกกับโมโมะที่นอนอยู่เบาๆ ว่า
พรุ่งนี้ชนะให้ได้ แล้วไปให้ถึงระดับประเทศเลยนะ แล้วฉันจะตามไปให้ทันแน่นอน!

นิโทริยิ้ม แล้วปีนเตียงกลับลงไป



โมโมะที่แกล้งหลับอยู่ ลืมตาขึ้น ซึมซับความในใจของนิโทริไว้เรียบร้อยแล้ว



ด้านมาโกะกับฮารุ หลังจากกินข้าวที่สโมสรเสร็จก็เดินกลับบ้าน
มาโกะชมฮารุว่าวันนี้ทำผลงานได้ดี อาจจะมีแมวมองสนใจแล้วก็ได้

ฮารุยังเงียบเหมือนเดิม มาโกะมองอย่างเป็นห่วงแล้วถามฮารุว่า ถ้ามีแมวมองมาชวน ฮารุจะทำยังไง



ฮารุบอก ไม่สนใจ จะยังไงก็ได้
มาโคโตะถามว่า จะปฏิเสธพวกนั้นเหรอ?
ฮารุบอกว่า พวกนั้นจะมาชวนหรือไม่ชวนก็ไม่สนใจ ฉันจะว่ายก็เพราะฉันอยากว่ายเท่านั้น
มาโคโตะเงียบไป จนฮารุถามว่ามีอะไร?

มาโคโตะรีบบอกว่าไม่มีอะไร วันนี้ฝันดีนะ แล้วเดินแยกขึ้นบ้านไป


วันรุ่งขึ้น




ทั้งทีมอิวาโทบิและซาเมะสึกะ มาเตรียมพร้อมที่สนามแข่งเรียบร้อย

รินบอกโซสึเกะว่า เราไม่ได้แข่งว่ายผลัดด้วยกันอีกเลย ตั้งแต่สมัยประถมนู้นเลยเนอะ
โซสึเกะบอก อืม วันนี้เรามาชนะด้วยกันเถอะ



โมโมะเห็นนิโทริเดินผ่านหน้าไป ก็รีบวิ่งมาบอกว่า วันนี้จะพยายามให้เต็มที่
แล้วรีบขอตัวไปเตรียมตัวต่อ



นักกีฬาทุกคนเดินเรียงแถวมาที่สระว่ายน้ำ
ระหว่างตั้งแถว โซสึเกะเหลือบมองมาทางฮารุ

โซสึเกะนึกถึงคำพูดที่รินบอกที่สปอร์ตช็อป ว่า 'รินได้ถูกช่วยไว้โดยฮารุและเพื่อนๆ'
โซสึเกะคิดในใจเขม่นฮารุ 'ทั้งๆที่ฉันยังไม่ยอมรับนายเลยแท้ๆ'

_{ว้ายยยยย ตัวอิจฉาาา}



รินบอกฮารุว่า เมื่อวานนายชนะ แต่วันนี้จะไม่ยอมให้ผลเป็นเหมือนการแข่งฟรีสไตล์เมื่อวานอีกแน่




มาโคโตะกับโมโมะผลัดแรก กระโดดลงสระเพื่อเข้าประจำที่สำหรับท่ากรรเชียง
ทั้งคู่เตรียมพร้อมเพื่อรอฟังสัญญาณนกหวีด
แต่เมื่อสัญญาณดังขึ้น มาโคโตะเสียจังหวะเล็กน้อยจนออกตัวช้ากว่าคนอื่นๆ



โกตกใจ
อาจารย์อามะบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวความเร็วของมาโคโตะต้องไล่ตามได้แน่
ทำให้ตอนนี้โมโมะของทีมซาเมะสึกะนำเป็นที่ 1 โมโมะไปถึงจุดกลับตัวก่อนแต่มาโคโตะก็ตามมาติดๆ



มาโคโตะพยายามไล่ตามขึ้นมาเรื่อยๆ แต่โมโมะยังนำอยู่ ทำให้ทีมซาเมะสึกะถึงผลัด 2 ก่อน เป็นทีมแรก



นางิสะกระโจนลงสระตามลงไปพร้อมๆกับเสียงเชียร์ของมาโคโตะ

ปกตินางิสะจะเร็วขึ้นเมื่อกลับตัวแล้วใกล้แตะขอบสระ แต่คราวนี้กลับเร่งไม่ขึ้น
ซาเมะสึกะยังคงนำอยู่ โซสึเกะและเรย์ ประจำเข้าที่เพื่อเตรียมรับผลัดต่อไป



โซสึเกะกระโจนลงน้ำไปก่อน ตามด้วยเรย์
เรย์พยายามเร่งความเร็วไล่ตาม แต่โซสึเกะกลับเร็วกว่านั้นจนเรย์ตามไม่ทัน



ฉับพลัน...
โซสึเกะชะงักไปชั่วครู่ ทำให้เสียจังหวะและความเร็วตกลงไป รินสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงนั้น
แค่พริบตาเดียว ทำให้ทีมอิวาโทบิไล่ตามขึ้นมาได้อีกหน่อย

โซสึเกะแตะขอบสระก่อน ตามมาติดๆด้วยเรย์ ต่อไปเป็นผลัดสุดท้ายของรินและฮารุ



ตอนนี้รินนำอยู่เล็กน้อย
มาโคโตะและนางิสะส่งเสียงเชียร์ฮารุ เรย์บอกว่า ตอนนี้รินถึงจุดกลับตัวก่อนเป็นคนแรก




รินและฮารุเค้นแรงเฮือกสุดท้ายใส่ไปกับการว่ายน้ำอย่างเต็มที่
ฮารุไม่ยอมแพ้ พยายามยืดมือเพื่อไขว่คว้าเป้าหมายข้างหน้า

มือของฮารุแตะขอบสระ



ผลบนกระดาน ประกาศชัดเจนว่า..
ที่ 1 เป็นของทีมซาเมะสึกะ
ส่วน ที่ 2 เป็นของทีมอิวาโทบิ

แพ้ซะแล้ว อาจารย์อามะบ่นเสียดาย
แต่โค้ชซาซาเบะปลอบว่า ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ได้ผ่านเข้ารอบคัดเลือกต่อ

มาโคโตะดึงมือฮารุขึ้นจากสระ



รินแปะมือกับโมโมะและอิวาชิมิสึ
โมโมะบ่นเสียดายว่า วันนี้พี่ไม่ได้มาดูการแข่งด้วย



ทีมอิวาโทบิมองพวกรินที่แสดงความดีใจกันอยู่
รินหันไปแปะมือกับโซสึเกะ บอกว่า ทำได้แล้วนะ
แต่โซสึเกะแค่รับปากว่า อืม แล้วก็ถอนหายใจ



รินแปลกใจที่โซสึเกะดูไม่ดีใจเท่าไหร่ แล้วมองตามโซสึเกะที่เดินออกไปเงียบๆ

[มีต่อ]