ขอบคุณ ชายชาวต่างชาติสำหรับน้ำใจเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ของคุณ

วันนี้ จขกท. ได้นั่งรถเมล์ สายบ้านเพ - เพื่อไปที่กรุงเทพมหานครค่ะ  จขกท. ขึ้นรถที่ หัวกุญแจ อ. บ้านบึงค่ะ
วันนี้คนแน่นมาก แฟนและจขกท.ได้ยืนค่ะ ตอนขึ้นรถค่ะ จขกท.สังเกตุเห็น น้องประมาณห้าขวบ นอนอยู่ ระหว่างทางเดินในรถ
ค่ะ คุณแม่น้องก็ยืนอยู่ใกล้ๆค่ะ ไม่มีใครเลยค่ะที่จะสละให้น้องได้นั่งเก้าอี้ จขกท.เห็นแล้วยอมรับว่าถ้าจขกท. นั่งเก้าอี้ จขกท. และแฟน
ลุกให้แม่และน้องนั่งอย่างแน่นนอน  จนรถแล่นไปได้สักระยะ มีชายชาวต่างชาติ ไม่แน่ใจว่าเป็นญี่ปุ่น หรือ เกาหลีค่ะ ลุกขึ้น
แล้วทำท่าประมาณ ให้ แม่และน้อง ค่ะมานั่ง นาทีนั้น ดิฉันรู้สึก ขอบคุณชายชาวต่างชาติคนนั้นค่ะ ช่างมีน้ำใจอะไรเช่นนี้
ขอตำหนิจริงๆ คือ คนไทย ไม่มีใครแม้แต่จะมองแม่และน้องสักคนทั้งๆที่แม่และน้องน่าจะอยู่บนรถมาในระยะทางพอสมควรแล้วค่ะเพราะน้องหลับสนิทมาก ค่ะ (น้ำใจของคนไทยหายไปไหนหมดนะ) ดิชั้นขอตำหนิชาติตัวเองเลยค่ะ
ดิฉัน เห็นแม่และน้องได้นั่งเก้าอี้และนอนหลับอย่างสบาย ก็ยิ้มออกค่ะ

จขกท. อยากให้คนไทยบางคนที่ยังแล้งน้ำใจ หันมามีน้ำใจสักหน่อยโลกจะน่าอยู่ขึ้น
สำหรับท่านที่มีน้ำใจอยู่แล้ว ดิฉันขอบคุณค่ะถึงแม้ว่าจะเป็นแค่น้ำใจเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นค่ะ

ขอบคุณค่ะ