เรื่องแรกค่ะ........
ส่วนตัวเป็นคนชอบทำบุญทำทานอยู่แล้วค่ะ เช่นการไปวัดไหว้พระ ปล่อยนกปล่อยปลา
ทำทานให้คนยากไร้ก็ทำค่ะ ที่ทำเพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ควรทำ ทำแล้วดี พอทำแล้วก็รู้สึกเฉยๆ
ไม่รู้สึกอิ่มเอิบหรือมีความสุขใจขึ้นมา แค่คิดว่าดีก็ทำไป สวดมนต์ไหว้พระเหมือนกัน
วันพระวันสำคัญ เราก็ไป ถวายสังฆทาน ฟังพระเทศน์ ทำแล้วก็เฉยๆนะคะ ไม่รู้สึกว่าเป็นทุกข์น้อย
หรือสุขเพิ่มอย่างไร นั่งทำสมาธิหรือสวดมนต์ที่บ้านก็ทำเป็นปกติ ก็ไม่ได้รู้สึกว่าอิ่มเอิบสบายใจอะไร
แค่คิดว่าทำแล้วมันจะดี ทำแล้วเค้าว่าจะได้สติ ซึ่งก็ได้จริงๆ ก็ทำค่ะ
สวดมนต์ก่อนนอนก็นะโมตัสสะ สมาทานศีล พาหุงมหากา อิติปิโส ชินบัญชร แผ่เมตตา นั่งสมาธิ 20 นาที
เพิ่งเริ่มทำได้ไม่กี่เดือน หรืออาจเป็นเพราะเพิ่งเริ่มทำ หรือว่าเราสวดมนต์น้อย ทำสมาธิน้อย
เราถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความศรัทธาอย่างแท้จริงเลย
คือที่รู้สึกเฉยๆอย่างนี้เรียกว่าขาดความเชื่ออะไรแบบนี้ไหมคะ
หรือว่าเราไม่เคยเห็นอานุภาพของสิ่งที่ทำ ทำแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร จากร้ายกลายเป็นดีอย่างไร
อะไรแบบนี้รึเปล่า ถึงทำตามๆเค้าไป ไม่ได้ตั้งใจหรือทำอย่างจริงจัง
อีกเรื่องค่ะ…………………….
คนใกล้ตัวเรา สามีนอกใจ ไปหาพระหาหมอดู ก็มักจะได้รับคำชี้แนะให้ไปสวดมนต์ ทำบุญ อย่างนั้นอย่างนี้
คือทำแบบนี้แล้วจะได้สามีกลับคืนมาเหรอคะ แล้วคนที่เค้าทำไม่ดีกับคนอื่น แค่สวดมนต์ทำบุญให้
เค้าก็จะได้รับผลและกลับตัวได้อย่างนั้นเหรอ อย่างพวกที่ขอให้หมดเวรหมดกรรมต่อกัน ยุติเพียงเท่านี้
เอาเข้าจริงๆทำได้เหรอคะ เราสามารถหยุดเวรกรรมกับเจ้ากรรมนายเวร ด้วยการทำบุญสวดมนต์แผ่เมตตาให้
อย่างนั้นเหรอคะ ผลของกรรมที่ทำไม่ดีกับคนอื่น สามารถหักล้างด้วยบุญ แล้วไม่ต้องชดใช้อย่างนั้นเหรอคะ
หากเพียงสวดมนต์ภาวนา ปฏิบัติทำแล้วทำให้จากร้ายกลายเป็นดี หรือมีอานิสงค์อย่างไร
ขอรบกวนชี้แนะตัวอย่างประกอบด้วยค่ะ ที่ผ่านมาเราปฏิบัติไม่ได้หนักหนามาก แต่ก็แค่รู้สึกว่าได้สติ
และลดความใจร้อนของตัวเองได้เท่านั้น แต่มีเคยได้ยินที่เค้าป่วย แล้วญาติก็สวดมนต์ให้ แล้วหาย
อยากทราบข้อเท็จจริงของการสวดมนต์ภาวนา การปฏิบัติธรรมค่ะ เราทำเพื่อให้เกิดความสงบทางใจ
หรือทำเพื่อขจัดปัญหาทั้งหลายทั้งปวงกันแน่ สวดเพื่อให้มีสติ หรือสวดเพื่อขอ ขอแล้วจะได้ได้อย่างไร
หากเราเข้าใจถูกหรือเข้าใจผิดอย่างไร
รบกวนชี้แนะด้วยค่ะ
อานิสงค์ของการสวดมนต์ภาวนา และทำอย่างไรจึงจะเกิดความเลื่อมใสและศรัทธา ?
ส่วนตัวเป็นคนชอบทำบุญทำทานอยู่แล้วค่ะ เช่นการไปวัดไหว้พระ ปล่อยนกปล่อยปลา
ทำทานให้คนยากไร้ก็ทำค่ะ ที่ทำเพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ควรทำ ทำแล้วดี พอทำแล้วก็รู้สึกเฉยๆ
ไม่รู้สึกอิ่มเอิบหรือมีความสุขใจขึ้นมา แค่คิดว่าดีก็ทำไป สวดมนต์ไหว้พระเหมือนกัน
วันพระวันสำคัญ เราก็ไป ถวายสังฆทาน ฟังพระเทศน์ ทำแล้วก็เฉยๆนะคะ ไม่รู้สึกว่าเป็นทุกข์น้อย
หรือสุขเพิ่มอย่างไร นั่งทำสมาธิหรือสวดมนต์ที่บ้านก็ทำเป็นปกติ ก็ไม่ได้รู้สึกว่าอิ่มเอิบสบายใจอะไร
แค่คิดว่าทำแล้วมันจะดี ทำแล้วเค้าว่าจะได้สติ ซึ่งก็ได้จริงๆ ก็ทำค่ะ
สวดมนต์ก่อนนอนก็นะโมตัสสะ สมาทานศีล พาหุงมหากา อิติปิโส ชินบัญชร แผ่เมตตา นั่งสมาธิ 20 นาที
เพิ่งเริ่มทำได้ไม่กี่เดือน หรืออาจเป็นเพราะเพิ่งเริ่มทำ หรือว่าเราสวดมนต์น้อย ทำสมาธิน้อย
เราถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความศรัทธาอย่างแท้จริงเลย
คือที่รู้สึกเฉยๆอย่างนี้เรียกว่าขาดความเชื่ออะไรแบบนี้ไหมคะ
หรือว่าเราไม่เคยเห็นอานุภาพของสิ่งที่ทำ ทำแล้วชีวิตดีขึ้นอย่างไร จากร้ายกลายเป็นดีอย่างไร
อะไรแบบนี้รึเปล่า ถึงทำตามๆเค้าไป ไม่ได้ตั้งใจหรือทำอย่างจริงจัง
อีกเรื่องค่ะ…………………….
คนใกล้ตัวเรา สามีนอกใจ ไปหาพระหาหมอดู ก็มักจะได้รับคำชี้แนะให้ไปสวดมนต์ ทำบุญ อย่างนั้นอย่างนี้
คือทำแบบนี้แล้วจะได้สามีกลับคืนมาเหรอคะ แล้วคนที่เค้าทำไม่ดีกับคนอื่น แค่สวดมนต์ทำบุญให้
เค้าก็จะได้รับผลและกลับตัวได้อย่างนั้นเหรอ อย่างพวกที่ขอให้หมดเวรหมดกรรมต่อกัน ยุติเพียงเท่านี้
เอาเข้าจริงๆทำได้เหรอคะ เราสามารถหยุดเวรกรรมกับเจ้ากรรมนายเวร ด้วยการทำบุญสวดมนต์แผ่เมตตาให้
อย่างนั้นเหรอคะ ผลของกรรมที่ทำไม่ดีกับคนอื่น สามารถหักล้างด้วยบุญ แล้วไม่ต้องชดใช้อย่างนั้นเหรอคะ
หากเพียงสวดมนต์ภาวนา ปฏิบัติทำแล้วทำให้จากร้ายกลายเป็นดี หรือมีอานิสงค์อย่างไร
ขอรบกวนชี้แนะตัวอย่างประกอบด้วยค่ะ ที่ผ่านมาเราปฏิบัติไม่ได้หนักหนามาก แต่ก็แค่รู้สึกว่าได้สติ
และลดความใจร้อนของตัวเองได้เท่านั้น แต่มีเคยได้ยินที่เค้าป่วย แล้วญาติก็สวดมนต์ให้ แล้วหาย
อยากทราบข้อเท็จจริงของการสวดมนต์ภาวนา การปฏิบัติธรรมค่ะ เราทำเพื่อให้เกิดความสงบทางใจ
หรือทำเพื่อขจัดปัญหาทั้งหลายทั้งปวงกันแน่ สวดเพื่อให้มีสติ หรือสวดเพื่อขอ ขอแล้วจะได้ได้อย่างไร
หากเราเข้าใจถูกหรือเข้าใจผิดอย่างไร
รบกวนชี้แนะด้วยค่ะ