สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิเคิล อินกับองค์แรกมากกว่าองค์สองหน่อย

ไปดูรอบบ่ายวันนี้ (10 ส.ค. 57)
ก่อนไปดูติดตามข่าวคราวเยอะมาก ทั้งอ่านกระทู้ในพันทิป ดูรายการต่างๆที่นักแสดงไปโปรโมท
ทำให้ค่อนข้างคาดหวังเอาไว้สูงมากๆ

องค์แรก
รู้สึกอินเรื่องของแม่พลอยวัยเด็กตั้งแต่ลาจากกับแม่จนถึงเข้าเป็นสาวชาววัง มีเพื่อนสนิทเป็นแม่ช้อย
อินกับคุณเปรมวัยหนุ่มในเพลงอาจเคยเป็นคนไม่ดีและเพลงภาพมาก
อินตามเนื้อร้องของเพลงผ่านเสียงร้องและการแสดงของกัน รับรู้อารมณ์ความรู้สึกต่างๆได้ ทำน้ำตาคลอเลย
สื่อสารความรู้สึกผิด อยากปรับปรุงตัว ตอนวัยรุ่นอาจจะเจ้าชู้กรุ้มกริ่มไปบ้าง จีบสาวไปทั่ว ได้คนใช้เป็นเมีย
แต่พอมาเจอแม่พลอยแล้วรักมาก รักที่สุด สัญญาว่าจะปรับปรุงตัว ไม่ทำตัวเหลวไหลอีก
การแสดงของแม่พลอยวัยสาวเข้าคู่กับคุณเปรมได้ลงตัว ดูเป็นคนใสๆ เพียบพร้อม น่าทะนุถนอม เสียงหวานมาก
ส่วนฉากอื่นๆดูได้เพลินๆยิ้มๆ ทั้งฉากขนมจีนบางปะอิน ฉากสราญรมณ์

องค์สอง
อินกับการแสดงและเสียงร้องของอาร์กับแม่พลอยมาก น้ำตาคลออีกแล้ว ทั้งสองคนร้องเพลงสื่อสารอารมณ์ได้ดี
ทั้งร้องเพลงไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย รำพึงรำพันไปด้วย ได้ทั้งอารมณ์ ทั้งความรู้สึก
ในส่วนของไอซ์ เสียงร้องมีพลัง แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เรารู้สึกไม่ค่อยอินกับบทของอั้นเท่าไร
เพลงสุดท้ายที่อั้นร้องว่าสำนึกได้แล้ว เราไม่ค่อยอินไปกับอั้นเลย
เพราะเราไม่อินตั้งแต่การที่อั้นขัดใจคนทั้งบ้านทำอย่างหนึ่ง ไม่ฟังเหตุผลของใครเลยทั้งแม่ พี่ น้อง ญาติ
แต่พอตอนหลังเพราะทุกๆอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด ก็เลยคิดได้ ดูง่ายไปหน่อย
บทของตาอ๊อดดูเด็ก ขี้อ้อน เสียงร้องของอาเมนไม่ค่อยเสถียรเท่าไร เหมือนจะแกว่งๆไปบ้าง

เหตุผลที่อินกับองค์แรกมากกว่าองค์สองอีกอย่างหนึ่ง
อาจจะเป็นเพราะว่าองค์แรกบทร้องจะมีมากกว่าบทพูด ส่วนองค์สองบทพูดจะมีมากกว่าบทร้อง
ค่อนข้างจะชอบการโต้ตอบกันด้วยการร้อง ยิ่งร้องมากๆแล้วสื่อสารอารมณ์ได้อีก ยิ่งทำให้ประทับใจเลย
ในองค์สองตอนที่พี่น้องร้องเถียงกันเราก็ชอบ ได้อารมณ์มาก

สรุปแล้วทั้งชอบทั้งประทับใจ ได้รับความรู้ในยุคสมัยต่างๆ ซาบซึ้ง กินใจ ดูละมุนละไม อยากกลับไปดูอีก