ของผมนี่สืบไปได้แค่รุ่นปู่
พวกผู้ใหญ่เขาเล่าให้ฟังปู่ผมเป็นเสือเก่า ที่อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ตระเวณย้ายถิ่นไปเรื่อย พื้นเพเป็นคนจังหวัดใดก็มิอาจทราบได้ แต่เข้าใจว่าคงเคยเข้ามากรุเทพ หรือไม่ก็เคยอยู่ที่กรุงเทพ
เพราะพ่อมีรูปปู่อยู่ใบนึงถ่ายเมื่อสมัยอายุน่าจะ30ปลายๆ ใส่สูทหล่อคมเข้ม ด้านหลังประทับตราร้านชื่ออะไรซักอย่างเนี่ยแหล่ะในกรุงเทพ เป็นสมบัติที่ปู่ทิ้งไว้ให้กับย่า และย่าก็ให้ไว้กับพ่อ ชีวิตปู่ระเห็จไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปได้ย่าแถวจังหวัดบุรีรัมย์ ย่าก็หอบพ่อผมหนีสงครามมาอยู่กับย่าน้อย(น้องย่า) พอย่าตายพ่อผมก็หนีจากย่าน้อย มาทำงานก่อสร้างในกรุงเทพตั้งแต่ยังเด็ก (เพราะย่าน้อยท่านใจร้ายมาก)
พ่อผมก็โตมากับแวดวงงานก่อสร้าง ทำสิ่งก่อสร้าง อาคาร ถนน สะพาน สำคัญระดับประเทศมาแล้วก็หลายงานอยู่ ไม่ทราบเหมือนกันว่ามาพบแม่เอาจริงๆเมื่อไหร่
แต่เคยเข้าใจมาตลอดว่ามาพบกัน ตอนที่พ่อมาทำถนนเอเชียเส้น32ช่วงที่ผ่านจังหวัดกำแพงเพชร (ซึ่งเป็นหมู่บ้านของแม่)
แต่พอไปดูประวัติของถนนเอเชียเส้นนี้มันสร้างขึ้นเมื่อปีพศ.2516เองนี่หว่า??
ซึ่งพ่อกับแม่เจอกันน่าจะราวๆประมาณปี2510มากว่านะ
ส่วนฝั่งแม่ผมก็มีพี่น้อง5คน แม่ผมเป็นน้องคนเล็กเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆละแวกบ้านใกล้เรือนเคียงทั้งบ้านเหนือบ้านใต้มาก (แหงล่ะก็เล่นมีแต่ลูกสาวที่ล้วนวัยใกล้ๆกันแบบนี้นี่เนอะ)
ตาก็รู้สึกจะเป็นพรานเก่า(จำได้ว่าเคยเห็นปืนตาอยู่นะ) ยายก็น่าจะทำนา(มั้ง) ก็ไม่ค่อยมีอะไรโลดโผน ปลูกเรือไทยโบราณไว้ในดงป่าทึบ ทางเข้าแคบๆ จำได้เมื่อก่อนสมัยพ่อมีรถคันแรกพาแม่ไปหาตาขับเข้าไปในหมู่บ้านนี่เป็นที่ฮือฮามาก....เวลาจะเข้าบ้านนี่ต้องเอาคนเดินถางพงไม้กิ่งไม้ข้างทางลุยนำหน้าไปก่อนเลย
ลักษณะเรือนไทยก็จะเป็นเรือนไทยสมัยเก่า เสาไม้ซุง พื้นก็เป็นแผ่นไม้กระดานฝานแบบลวกๆ ด้านหน้าเรือนเป็นลานดินโล่งๆต้นไม้ใหญ่ครึ้ม...ภาพในความทรงจำอย่างกับเรือนมยุราในละครยังไงอย่างนั้น
เรื่องน่าอัศจรรย์ใจอยู่อย่างนึงคือ พอสมัยพ่อผมเสีย อาผม(ลูกของย่าน้อย) จำได้ลางๆว่าพ่อเคยเล่าให้ฟังว่าปู่ไปมีย่าอีกคนที่ขอนแก่น และพอพ่อเสีย อาคนนี้ก็ไปตระเวนสืบดู และไปบังเอิญเจอจริงๆ(แกเล่าว่าขี่มอไซด์ถามทางไปเรื่อยๆจนน้ำมันหมด แวะข้างทางแล้วลองถามๆดูและก็เจอจริงๆ)
หลักฐานที่สำคัญคือรูปปู่ นี่เหมือนกันเด๊ะ(ปู่คงอัดไว้หลายใบอยู่..555) และลูกของย่าฝั่งขอนแก่น นี่หน้าตาเหมือนพ่อผมไม่มีผิด (ผมเจอครั้งแรกถึงกับอึ้ง นึกว่าพ่อที่เสียไปแล้วซะอีกเพียงแต่อายุอ่อนกว่าหน่อยแค่นั้น)...เสียดายที่พ่อไม่มีโอกาสได้มาเห็นญาติพี่น้องอีกฝั่งนึงของท่านในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าท่านเจอน้องต่างแม่ของท่าน ท่านคงยินดีน่าดู...
ก็ เอาคร่าวๆก็ประมาณนี้ล่ะฮะ....รอฟังของเพื่อนๆกันมั่งดีกว่า
ต้นตะกูลของท่านเป็นใครมาจากไหนและสืบกันไปได้ถึงรุ่นไหนเอ่ย มาบอกเล่าเป็นเกร็ดประวัติศาสตร์กันหน่อยดีกว่าฮะ
พวกผู้ใหญ่เขาเล่าให้ฟังปู่ผมเป็นเสือเก่า ที่อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ตระเวณย้ายถิ่นไปเรื่อย พื้นเพเป็นคนจังหวัดใดก็มิอาจทราบได้ แต่เข้าใจว่าคงเคยเข้ามากรุเทพ หรือไม่ก็เคยอยู่ที่กรุงเทพ
เพราะพ่อมีรูปปู่อยู่ใบนึงถ่ายเมื่อสมัยอายุน่าจะ30ปลายๆ ใส่สูทหล่อคมเข้ม ด้านหลังประทับตราร้านชื่ออะไรซักอย่างเนี่ยแหล่ะในกรุงเทพ เป็นสมบัติที่ปู่ทิ้งไว้ให้กับย่า และย่าก็ให้ไว้กับพ่อ ชีวิตปู่ระเห็จไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปได้ย่าแถวจังหวัดบุรีรัมย์ ย่าก็หอบพ่อผมหนีสงครามมาอยู่กับย่าน้อย(น้องย่า) พอย่าตายพ่อผมก็หนีจากย่าน้อย มาทำงานก่อสร้างในกรุงเทพตั้งแต่ยังเด็ก (เพราะย่าน้อยท่านใจร้ายมาก)
พ่อผมก็โตมากับแวดวงงานก่อสร้าง ทำสิ่งก่อสร้าง อาคาร ถนน สะพาน สำคัญระดับประเทศมาแล้วก็หลายงานอยู่ ไม่ทราบเหมือนกันว่ามาพบแม่เอาจริงๆเมื่อไหร่
แต่เคยเข้าใจมาตลอดว่ามาพบกัน ตอนที่พ่อมาทำถนนเอเชียเส้น32ช่วงที่ผ่านจังหวัดกำแพงเพชร (ซึ่งเป็นหมู่บ้านของแม่)
แต่พอไปดูประวัติของถนนเอเชียเส้นนี้มันสร้างขึ้นเมื่อปีพศ.2516เองนี่หว่า??
ซึ่งพ่อกับแม่เจอกันน่าจะราวๆประมาณปี2510มากว่านะ
ส่วนฝั่งแม่ผมก็มีพี่น้อง5คน แม่ผมเป็นน้องคนเล็กเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆละแวกบ้านใกล้เรือนเคียงทั้งบ้านเหนือบ้านใต้มาก (แหงล่ะก็เล่นมีแต่ลูกสาวที่ล้วนวัยใกล้ๆกันแบบนี้นี่เนอะ)
ตาก็รู้สึกจะเป็นพรานเก่า(จำได้ว่าเคยเห็นปืนตาอยู่นะ) ยายก็น่าจะทำนา(มั้ง) ก็ไม่ค่อยมีอะไรโลดโผน ปลูกเรือไทยโบราณไว้ในดงป่าทึบ ทางเข้าแคบๆ จำได้เมื่อก่อนสมัยพ่อมีรถคันแรกพาแม่ไปหาตาขับเข้าไปในหมู่บ้านนี่เป็นที่ฮือฮามาก....เวลาจะเข้าบ้านนี่ต้องเอาคนเดินถางพงไม้กิ่งไม้ข้างทางลุยนำหน้าไปก่อนเลย
ลักษณะเรือนไทยก็จะเป็นเรือนไทยสมัยเก่า เสาไม้ซุง พื้นก็เป็นแผ่นไม้กระดานฝานแบบลวกๆ ด้านหน้าเรือนเป็นลานดินโล่งๆต้นไม้ใหญ่ครึ้ม...ภาพในความทรงจำอย่างกับเรือนมยุราในละครยังไงอย่างนั้น
เรื่องน่าอัศจรรย์ใจอยู่อย่างนึงคือ พอสมัยพ่อผมเสีย อาผม(ลูกของย่าน้อย) จำได้ลางๆว่าพ่อเคยเล่าให้ฟังว่าปู่ไปมีย่าอีกคนที่ขอนแก่น และพอพ่อเสีย อาคนนี้ก็ไปตระเวนสืบดู และไปบังเอิญเจอจริงๆ(แกเล่าว่าขี่มอไซด์ถามทางไปเรื่อยๆจนน้ำมันหมด แวะข้างทางแล้วลองถามๆดูและก็เจอจริงๆ)
หลักฐานที่สำคัญคือรูปปู่ นี่เหมือนกันเด๊ะ(ปู่คงอัดไว้หลายใบอยู่..555) และลูกของย่าฝั่งขอนแก่น นี่หน้าตาเหมือนพ่อผมไม่มีผิด (ผมเจอครั้งแรกถึงกับอึ้ง นึกว่าพ่อที่เสียไปแล้วซะอีกเพียงแต่อายุอ่อนกว่าหน่อยแค่นั้น)...เสียดายที่พ่อไม่มีโอกาสได้มาเห็นญาติพี่น้องอีกฝั่งนึงของท่านในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าท่านเจอน้องต่างแม่ของท่าน ท่านคงยินดีน่าดู...
ก็ เอาคร่าวๆก็ประมาณนี้ล่ะฮะ....รอฟังของเพื่อนๆกันมั่งดีกว่า