คือเรียบเรียงคำพูดมาเขียนไม่เป็นนะครับขอระบายจากความรู้สึกเลยแล้วกัน
เริ่มเลยแล้วกัน ผมคบกับแฟนเก่ามา 3 ปีก่อนจะเลิกกันเรารู้จักกันจากการแนะนำของเพื่อนเราเริ่มคุยกันครั้งแรกจาก facebook เราใช้เวลาคุยกันประมาณ 4 เดือนได้ก่อนจะตกลงคบกันซึ้งผมยอมรับเลยว่าแรกๆผมไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่พอคุยกันเยอะขึ้นรู้จักกันเยอะขึ้นเจอกันบ่อยขึ้นผมก็ไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอจริงๆตอนไหน แต่รู้ได้เลยว่ารักมาก ผมไปทำความรู้จักเพื่อนเธอพ่อแม่เธอ แม้แต่ญาติพี่น้องเธอราวกับว่าชาตินี้เราต้องลงเอยด้วยกันแต่งงานกันเป็นแน่แท้คงไม่มีวันจะเลิกกันได้ เพราะเธอก็แลดูรักแล้วจริงใจกับผมมากเช่นกัน แต่เรื่องมันเริ่มระหองระแหงเมื่อช่วงเดือนตุลาปีที่แล้วอยู่ๆเธอก็เหมื่อนไม่สนใจจะคุยกับผมเท่าไหร่แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรเพราะมัวแต่ทำงาน พอเริ่มเป็นนานขึ้นผมก็ถามเธอว่าเป็นไรป่าวเธอก็บอกไม่รู้ว่าอารมช่วงนี้เป็นอะไรเบื่อๆเซงๆ ไม่อยากคุยกับใครเลยผมก็งงเพราะปกติเธอจะเป็นคนขี้อ้อนแบบต้องการให้ผมโอ๋เธอตลอด ช่วงนี้ผมก็เริ่มมาคิดทบทวนเพราะผมไม่ค่อยสนใจเธอรึป่าวแต่ตัวผมเองก็รับความรู้สึกแบบนี้แทบไม่ไหวเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไงก็ต้องให้เวลาเธอลองอยู่กับตัวเองดู เพราะถามเธอว่าเพราะอะไรเธอก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันจนผมไม่รู้จะทำไงก็ปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการคือเธอไม่ต้องการคุยกับผมเลยลองโทรไปเธอก็ไม่รับผมนี่แทบบ้า สุดท้ายก็ต้องทำใจจนเราต่างยอมรับได้เองว่าเลิกกันแล้ว ช่วงนี้ผมเคร้ามากแต่ผมเป็นคนเก็บอาการไม่ค่อยจะแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นเลยเพื่อนๆทุกคนรุมด่าผมว่าเพราะผมเป็นคนไม่มีหัวใจแบบนี้แหละขนาดเลิกกับแฟนที่คบมานานเมิงยังไม่มีความเสียใจเลยผมก็แกล้งหาคำพูดขำๆมาพูดปกปิดความเศร้า ผมไม่กล้าจะระบายกับเพื่อนคนไหนเลยเพราะผมไม่อยากให้ใครเห็นตอนอ่อนแอ ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับอินเตอร์เน็ตฟังเพลงเปิดดูรูปใน G+ และแล้ววันหนึ่งผมก็ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอทักมาใน g+ เราคุยกันพักใหญ่และได้คุยกันทุกวันๆเป็นเวลา 3 เดือนเราก็เจอกันเราทำความรู้จักกันมากขึ้นและเขาดีกับผมมากจริงๆดูจากแรกๆเธอเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจหงุดหงิดง่ายซึ้งเป็นอะไรที่ผมไม่โอเท่าไหร่ เธอก็ปรับปรุ่ง จนเหมือนเป็นคนละคนผมรู้สึกว่ามันก็โอนะพอผมเริ่มคุยกับคนใหม่ แฟนเก่าผมก็เริ่มโทรมาแรกๆที่โทรมาเธอจะโทรมาแค่แปปถามเรื่องนั้นเรื่องนี้เฉยๆ และเริ่มโทรมาถี่ขึ้น จนเป็นโทรมาทุกวันคือต้องคุยก่อนนอนเหมือนตอนที่คบกันผมถามเธอว่าเป็นอะไรป่าวเธอบอกว่าไม่อยากให้ผมคุยกับใครบอกว่ายังไม่พร้อมที่จะเสียผมไป ผมนี่งงเลย จนทำให้ผมรู้สึกไม่อยากคุยกับคนใหม่ไปเลย ซึ้งผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมยังรักเธอหมดหัวใจ เมื่ออยู่ในสถานการแบบนี้ใครว่ามันเท่ไม่จริงเลยผมโครตอึดอัด ได้แต่คิดว่าผีห่าซาตาลตัวไหน มันแกล้งกูนัก "ไว้มาต่อ"
ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเรามีอะไร แต่มันอยู่ที่เราคิดยังไงกับสิ่งที่เรามี
เริ่มเลยแล้วกัน ผมคบกับแฟนเก่ามา 3 ปีก่อนจะเลิกกันเรารู้จักกันจากการแนะนำของเพื่อนเราเริ่มคุยกันครั้งแรกจาก facebook เราใช้เวลาคุยกันประมาณ 4 เดือนได้ก่อนจะตกลงคบกันซึ้งผมยอมรับเลยว่าแรกๆผมไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่พอคุยกันเยอะขึ้นรู้จักกันเยอะขึ้นเจอกันบ่อยขึ้นผมก็ไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอจริงๆตอนไหน แต่รู้ได้เลยว่ารักมาก ผมไปทำความรู้จักเพื่อนเธอพ่อแม่เธอ แม้แต่ญาติพี่น้องเธอราวกับว่าชาตินี้เราต้องลงเอยด้วยกันแต่งงานกันเป็นแน่แท้คงไม่มีวันจะเลิกกันได้ เพราะเธอก็แลดูรักแล้วจริงใจกับผมมากเช่นกัน แต่เรื่องมันเริ่มระหองระแหงเมื่อช่วงเดือนตุลาปีที่แล้วอยู่ๆเธอก็เหมื่อนไม่สนใจจะคุยกับผมเท่าไหร่แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรเพราะมัวแต่ทำงาน พอเริ่มเป็นนานขึ้นผมก็ถามเธอว่าเป็นไรป่าวเธอก็บอกไม่รู้ว่าอารมช่วงนี้เป็นอะไรเบื่อๆเซงๆ ไม่อยากคุยกับใครเลยผมก็งงเพราะปกติเธอจะเป็นคนขี้อ้อนแบบต้องการให้ผมโอ๋เธอตลอด ช่วงนี้ผมก็เริ่มมาคิดทบทวนเพราะผมไม่ค่อยสนใจเธอรึป่าวแต่ตัวผมเองก็รับความรู้สึกแบบนี้แทบไม่ไหวเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไงก็ต้องให้เวลาเธอลองอยู่กับตัวเองดู เพราะถามเธอว่าเพราะอะไรเธอก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันจนผมไม่รู้จะทำไงก็ปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการคือเธอไม่ต้องการคุยกับผมเลยลองโทรไปเธอก็ไม่รับผมนี่แทบบ้า สุดท้ายก็ต้องทำใจจนเราต่างยอมรับได้เองว่าเลิกกันแล้ว ช่วงนี้ผมเคร้ามากแต่ผมเป็นคนเก็บอาการไม่ค่อยจะแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นเลยเพื่อนๆทุกคนรุมด่าผมว่าเพราะผมเป็นคนไม่มีหัวใจแบบนี้แหละขนาดเลิกกับแฟนที่คบมานานเมิงยังไม่มีความเสียใจเลยผมก็แกล้งหาคำพูดขำๆมาพูดปกปิดความเศร้า ผมไม่กล้าจะระบายกับเพื่อนคนไหนเลยเพราะผมไม่อยากให้ใครเห็นตอนอ่อนแอ ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับอินเตอร์เน็ตฟังเพลงเปิดดูรูปใน G+ และแล้ววันหนึ่งผมก็ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอทักมาใน g+ เราคุยกันพักใหญ่และได้คุยกันทุกวันๆเป็นเวลา 3 เดือนเราก็เจอกันเราทำความรู้จักกันมากขึ้นและเขาดีกับผมมากจริงๆดูจากแรกๆเธอเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจหงุดหงิดง่ายซึ้งเป็นอะไรที่ผมไม่โอเท่าไหร่ เธอก็ปรับปรุ่ง จนเหมือนเป็นคนละคนผมรู้สึกว่ามันก็โอนะพอผมเริ่มคุยกับคนใหม่ แฟนเก่าผมก็เริ่มโทรมาแรกๆที่โทรมาเธอจะโทรมาแค่แปปถามเรื่องนั้นเรื่องนี้เฉยๆ และเริ่มโทรมาถี่ขึ้น จนเป็นโทรมาทุกวันคือต้องคุยก่อนนอนเหมือนตอนที่คบกันผมถามเธอว่าเป็นอะไรป่าวเธอบอกว่าไม่อยากให้ผมคุยกับใครบอกว่ายังไม่พร้อมที่จะเสียผมไป ผมนี่งงเลย จนทำให้ผมรู้สึกไม่อยากคุยกับคนใหม่ไปเลย ซึ้งผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมยังรักเธอหมดหัวใจ เมื่ออยู่ในสถานการแบบนี้ใครว่ามันเท่ไม่จริงเลยผมโครตอึดอัด ได้แต่คิดว่าผีห่าซาตาลตัวไหน มันแกล้งกูนัก "ไว้มาต่อ"