คนอายุ 30 ขึ้นไป ที่ยังไม่รู้จักตัวเอง ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ไม่มีเป้าหมายในชีวิต มีไหมครับ

ถึงจะอายุมากก็คงต้องหากันต่อไปนั่นแหละ แย่หน่อยที่ยิ่งแก่ยิ่งเริ่มยาก

แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่ซีเรียสว่าต้องทำตามฝัน ต้องมีเป้าหมายอะไรมากนักหรอกครับ
จึงไม่ใช่เรื่องแปลก หลายคนก็มีอะไรที่อยากทำ แต่กลับไม่ได้อยากมากพอที่จะทิ้ง
อะไรเดิมๆ แล้วไปเสี่ยงกับเส้นทางใหม่ ในขณะที่คนที่กล้าทิ้งเส้นทางเดิมมาเสี่ยงโดย
ไม่แคร์อายุหรือคนรอบข้าง แปลว่าฝันนั้นสำคัญสำหรับเขาเท่าชีวิต เกิดมาชาตินี้ต้องได้ทำ

อีกประเภทก็มีเป้าหมายแต่คลุมเครือ เช่น อยากรวย แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไร ฝันจะเห็นแต่ภาพ
ตัวเองกำลังใช้เงิน แต่ไม่เห็นภาพตัวเองกำลังทำงาน แบบนี้คงไม่ค่อยดีเท่าไร

ฝากถึงคนที่กำลังค้นหาตัวเองละกัน ว่าอย่าไปหาอะไรที่เราชอบ
เพราะชีวิตคนเรามันชอบอะไรได้เป็นร้อยเป็นพันอย่าง อีกทั้งยังเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ ตามช่วงอายุ
แต่ให้หาสิ่งที่เราถนัดและทำได้ดีตั้งแต่เกิด หรือที่เรียกกันว่า "พรสวรรค์"
พรสวรรค์อยู่มาพร้อมกับเราตั้งแต่วันแรก และจะจากไปเมื่อเราหมดลมหายใจ

ที่สำคัญอย่ารอให้พร้อมแล้วค่อยทำ เพราะความพร้อมไม่ต่างอะไรจากมายาคติมากนัก
บ่อยครั้ง คำว่าพร้อมกลับกลายเป็นข้ออ้างของการผัดวันประกันพรุ่งด้วยซ้ำไป

แต่ไม่ว่าจะมีฝันหรือมีเป้าหมายหรือไม่
ทุกคนก็อยากมีบ้าน อยากแต่งงาน มีลูก มีรถ ต้องเก็บเงินไว้เป็นค่ารักษาพยาบาล ออมไว้ใช้หลังเกษียณ
จะเห็นได้ว่าชีวิตคนเราล้วนมีแต่ภาระ แล้ววันที่พร้อมมันคือเมื่อไรกันแน่ล่ะเนี่ย

ถ้าไม่ใช่ วันนี้?