Club Sunday The Serie ...หรือรักแท้จะต้องปิดบัง... ถ้าไม่รักก็อย่าเกียจ
เรื่องราวความรักของนักศึกษาสาว ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ปริม (นามสมมุติ)
หนูชื่อปริมค่ะ เป็นคนเพชรบูรณ์ หลังจากเรียนจบ ม.ปลาย หนูก็ได้มาศึกษาต่อในระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ สำหรับการมาเรียนต่างจังหวัด ปริมเชื่อค่ะว่าหลายคนคงต้องรู้สึกเหงา คิดถึงคนทางบ้าน ปริมเองก็เหมือนกันค่ะ เหงา คิดถึงคนทางบ้าน แอบตำหนิตัวเองเหมือนกันนะ ว่าทำไมเราไม่ตัดสินใจเรียนที่เพชรบูรณ์ ไม่สิ ในเมื่อเราเลือกที่จะมาแล้วเราก็ต้องเลือกที่จะรับมือกับความเหงา ความคิดถึง ... ต่อไป
ช่วงชีวิตของการเป็นนักศึกษาปี 1 กิจกรรมเยอะ พี่ๆ ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เพื่อนๆ น่ารัก สุนกสนาน ก็ทำให้ปริมคลายความเหงาไปได้บ้าง แต่อีกอย่างในหัวใจสิ คือปริม ก็เหมือนวัยรุ่นทั่วๆ ไป คือต้องการความรักแบบหนุ่มสาว เห็นเพื่อนมีก็อยากมีบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร เพราะเวลาเหงาปริมก็ยังมีเพื่อนๆ ที่พากันเฮฮาได้ตลอด
พอเข้าสู่ ปี 2 ปริมยอมรับค่ะ ว่าตื่นเต้นมากๆ (ตามประสารุ่นพี่) ที่น้องปี 1 จะเข้ามา ปริมเป็นพี่กิจกรรมด้วยค่ะ เลยมีโอกาสได้คลุกคลีกับรุ่นน้องบ่อยๆ ในวันจับสายรหัสของสาขาที่ปริมเรียน ปริมยอมรับว่าดีใจสุดๆ เลยค่ะ เพราะว่าน้องผู้ชายคนหนึ่ง น้องเขาชื่อเจมส์ จับสลากได้ใบของปริม นั่นแสดงว่าน้องเจมส์เป็นน้องรหัสของปริมค่ะ
แต่ก็ดีใจได้ไม่นาน เมื่อเพื่อนของปริม ยังไม่มีน้องรหัส ประกอบกับที่ปริมเองมีน้องรหัสหลายคน ทำให้ปริมต้องแบ่งน้องให้เพื่อน ปรากฏว่าน้องเจมส์ เป็นคนไปเป็นน้องรหัสของเพื่อนปริมค่ะ ปริมเองเสียใจเลยนะคะ เพราะว่าปริมชอบน้องเจมส์เข้าแล้ว
ปริมได้ออกมาอยู่หอหน้ามอกับเพื่อนสนิทอีกคนค่ะ เราอยู่ด้วยกัน คือเพื่อนๆ กลุ่มปริมจะสนิทกันมาก มีอะไรไปมาหาสู่กันตลอด แม้กระทั้งเพื่อนที่เป็นพี่รหัสของน้องเจมส์ ปริมก็สนิทค่ะ แล้วตัวน้องเจมส์ก็สนิทกับพวกเราด้วยเพราะ พวกเราไปดูแลน้องปี 1 ตลอด แต่ในความสนิทน้องเจมส์ไม่เคยรับรู้เลยว่า ...ปริมแอบรักน้องเจมส์ค่ะ
ด้วยความที่ยังแอบเคืองที่โดนเพื่อนสนิท ได้น้องเจมส์ไปเป็นน้องรหัส ทำให้ปริมชอบแอบพูดจิกพูดกัดใส่เพื่อนคนนี้อยู่เสมอ (นี่ล่ะมั้ง...ที่เรียกว่าความรักทำได้ทุกอย่าง) จนเพื่อนเริ่มหมันไส้ปริม
ปริมและเพื่อนๆ ไปเที่ยวด้วยกัน บางทีก็มีน้องๆ มาเที่ยวที่ห้องของเราด้วย น้องเจมส์ก็มาค่ะ ปริมรู้สึกดีมากที่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับน้องคนนี้อยู่บ่อยๆ แต่น้องก็ไม่เคยรู้ถึงภายในใจปริมเลย
น้องเจมส์ชอบกินไข่เจียวดาวไม่สุก และก็น้ำโออิชิค่ะ เป็นเมนูที่เราจะจำกันได้ขึ้นใจเลย ปริมชอบน้องมาก จนปริมเริ่มมีท่าทีแสดงออกให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ จากนั้นเพื่อนๆ ก็เริ่มพากันล้อปริม และในที่สุดความชอบจิกกัดของปริมก็ทำให้เพื่อสนิทที่เป็นพี่รหัสของน้องเจมส์ หมดความอดทน กลายเป็นเกียจปริมไปเลย และน้องเจมส์ก็รู้ว่าปริมแอบชอบเขา เขาก็พลอยเกียจปริมไปด้วย
ตอนนั้นปริมไม่รู้ว่า ปริมจะเริ่มยังไงกับชีวิต ปริมต้องเสียเพื่อนสนิท และคนที่ปริมรัก ทีเดียวพร้อมกัน ปริมเสียใจมาก เหมือนทุกอย่างที่ดี มันสูญสิ้นไป เพื่อนสนิทที่เจอกันตั้งแต่วันรับน้องตอนเข้ามหาวิทยาลัย ใหม่ๆ กลับมาเกียจเรา ไม่เหลือเยื่อใยในการความเป็นเพื่อน
น้องเจมส์รุ่นน้องที่ปริมแอบรัก ก็เกียจปริมอีกคนน้องเขาคงหมดแล้ว ซึ่งความรักและเคารพในตัวพี่คนนี้ ตอนนั้นปริมยอมรับเลย ว่าวางตัวไม่ถูกจริงๆ ไปเรียนก็นั่งห่างๆ เพื่อนที่เคยสนิท ไปเข้ากิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับน้องๆ ปี 1 ก็หลบหน้าน้องเจมส์ ในขณะที่น้องเจมส์ก็หลบหน้าปริม หรือหากบังเอิญได้สบตากัน สายตาคู่นั้นของน้องเจมส์ ก็มองปริมด้วยความรังเกียจ
ปริมไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ คือทุกสิ่งทุกอย่างมันก้องกังวานอยู่ในความรู้สึกตลอด เหมือนว่ามีน้องเจมส์ มาอยู่ใกล้ๆ เหมือนคราวเราสนิทกัน มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว แต่มันก็เป็นความรักยากจะลืมค่ะ
ปริมต้องการให้ทุกอย่างมันกลับมาดีเหมือนเดิม ปริมพยายามพูดกับเพื่อนของปริม เพื่อให้เขากลับมาเป็นเพื่อนสนิทคนเดิมเหมือนตอนปี 1 แต่มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย เพื่อนตีตัวห่างจากปริมเรื่อยๆ ส่วนน้องเจมส์ปริมยิ่งไม่มีโอกาสไปใหญ่เลยค่ะ น้องเหินห่างปริมมาก ห่าง ห่าง ห่าง ห่างจนเรากลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลย
ปริมก็ดำเนินชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัยมาเรื่อยๆ ค่ะ แต่บางทีมันก็อดคิดถึงน้องเจมส์ไม่ได้ อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลมาเอง
/// ชีวิตรักของปริมในรั่วมหาวิทยาลัย ยังมีอีกนะคะ และเขาคนนั้นก็เป็นผู้เข้ามาในชีวิตของปริม ทำให้ปริมพอที่จะลืมน้องเจมส์ไปได้บ้าง เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายนะค่ะ เป็นเรื่องจริงในชีวิตปริมเอง แต่ชื่อตัวละคร เป็นการสมมุติเพื่อไม่ให้เกิดความเดือดร้อนต่อหลายๆ คนค่ะ
Club Sunday The Serie ...หรือรักแท้จะต้องปิดบัง... ถ้าไม่รักก็อย่าเกียจ
เรื่องราวความรักของนักศึกษาสาว ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ปริม (นามสมมุติ)
หนูชื่อปริมค่ะ เป็นคนเพชรบูรณ์ หลังจากเรียนจบ ม.ปลาย หนูก็ได้มาศึกษาต่อในระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ สำหรับการมาเรียนต่างจังหวัด ปริมเชื่อค่ะว่าหลายคนคงต้องรู้สึกเหงา คิดถึงคนทางบ้าน ปริมเองก็เหมือนกันค่ะ เหงา คิดถึงคนทางบ้าน แอบตำหนิตัวเองเหมือนกันนะ ว่าทำไมเราไม่ตัดสินใจเรียนที่เพชรบูรณ์ ไม่สิ ในเมื่อเราเลือกที่จะมาแล้วเราก็ต้องเลือกที่จะรับมือกับความเหงา ความคิดถึง ... ต่อไป
ช่วงชีวิตของการเป็นนักศึกษาปี 1 กิจกรรมเยอะ พี่ๆ ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เพื่อนๆ น่ารัก สุนกสนาน ก็ทำให้ปริมคลายความเหงาไปได้บ้าง แต่อีกอย่างในหัวใจสิ คือปริม ก็เหมือนวัยรุ่นทั่วๆ ไป คือต้องการความรักแบบหนุ่มสาว เห็นเพื่อนมีก็อยากมีบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร เพราะเวลาเหงาปริมก็ยังมีเพื่อนๆ ที่พากันเฮฮาได้ตลอด
พอเข้าสู่ ปี 2 ปริมยอมรับค่ะ ว่าตื่นเต้นมากๆ (ตามประสารุ่นพี่) ที่น้องปี 1 จะเข้ามา ปริมเป็นพี่กิจกรรมด้วยค่ะ เลยมีโอกาสได้คลุกคลีกับรุ่นน้องบ่อยๆ ในวันจับสายรหัสของสาขาที่ปริมเรียน ปริมยอมรับว่าดีใจสุดๆ เลยค่ะ เพราะว่าน้องผู้ชายคนหนึ่ง น้องเขาชื่อเจมส์ จับสลากได้ใบของปริม นั่นแสดงว่าน้องเจมส์เป็นน้องรหัสของปริมค่ะ
แต่ก็ดีใจได้ไม่นาน เมื่อเพื่อนของปริม ยังไม่มีน้องรหัส ประกอบกับที่ปริมเองมีน้องรหัสหลายคน ทำให้ปริมต้องแบ่งน้องให้เพื่อน ปรากฏว่าน้องเจมส์ เป็นคนไปเป็นน้องรหัสของเพื่อนปริมค่ะ ปริมเองเสียใจเลยนะคะ เพราะว่าปริมชอบน้องเจมส์เข้าแล้ว
ปริมได้ออกมาอยู่หอหน้ามอกับเพื่อนสนิทอีกคนค่ะ เราอยู่ด้วยกัน คือเพื่อนๆ กลุ่มปริมจะสนิทกันมาก มีอะไรไปมาหาสู่กันตลอด แม้กระทั้งเพื่อนที่เป็นพี่รหัสของน้องเจมส์ ปริมก็สนิทค่ะ แล้วตัวน้องเจมส์ก็สนิทกับพวกเราด้วยเพราะ พวกเราไปดูแลน้องปี 1 ตลอด แต่ในความสนิทน้องเจมส์ไม่เคยรับรู้เลยว่า ...ปริมแอบรักน้องเจมส์ค่ะ
ด้วยความที่ยังแอบเคืองที่โดนเพื่อนสนิท ได้น้องเจมส์ไปเป็นน้องรหัส ทำให้ปริมชอบแอบพูดจิกพูดกัดใส่เพื่อนคนนี้อยู่เสมอ (นี่ล่ะมั้ง...ที่เรียกว่าความรักทำได้ทุกอย่าง) จนเพื่อนเริ่มหมันไส้ปริม
ปริมและเพื่อนๆ ไปเที่ยวด้วยกัน บางทีก็มีน้องๆ มาเที่ยวที่ห้องของเราด้วย น้องเจมส์ก็มาค่ะ ปริมรู้สึกดีมากที่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับน้องคนนี้อยู่บ่อยๆ แต่น้องก็ไม่เคยรู้ถึงภายในใจปริมเลย
น้องเจมส์ชอบกินไข่เจียวดาวไม่สุก และก็น้ำโออิชิค่ะ เป็นเมนูที่เราจะจำกันได้ขึ้นใจเลย ปริมชอบน้องมาก จนปริมเริ่มมีท่าทีแสดงออกให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ จากนั้นเพื่อนๆ ก็เริ่มพากันล้อปริม และในที่สุดความชอบจิกกัดของปริมก็ทำให้เพื่อสนิทที่เป็นพี่รหัสของน้องเจมส์ หมดความอดทน กลายเป็นเกียจปริมไปเลย และน้องเจมส์ก็รู้ว่าปริมแอบชอบเขา เขาก็พลอยเกียจปริมไปด้วย
ตอนนั้นปริมไม่รู้ว่า ปริมจะเริ่มยังไงกับชีวิต ปริมต้องเสียเพื่อนสนิท และคนที่ปริมรัก ทีเดียวพร้อมกัน ปริมเสียใจมาก เหมือนทุกอย่างที่ดี มันสูญสิ้นไป เพื่อนสนิทที่เจอกันตั้งแต่วันรับน้องตอนเข้ามหาวิทยาลัย ใหม่ๆ กลับมาเกียจเรา ไม่เหลือเยื่อใยในการความเป็นเพื่อน
น้องเจมส์รุ่นน้องที่ปริมแอบรัก ก็เกียจปริมอีกคนน้องเขาคงหมดแล้ว ซึ่งความรักและเคารพในตัวพี่คนนี้ ตอนนั้นปริมยอมรับเลย ว่าวางตัวไม่ถูกจริงๆ ไปเรียนก็นั่งห่างๆ เพื่อนที่เคยสนิท ไปเข้ากิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับน้องๆ ปี 1 ก็หลบหน้าน้องเจมส์ ในขณะที่น้องเจมส์ก็หลบหน้าปริม หรือหากบังเอิญได้สบตากัน สายตาคู่นั้นของน้องเจมส์ ก็มองปริมด้วยความรังเกียจ
ปริมไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ คือทุกสิ่งทุกอย่างมันก้องกังวานอยู่ในความรู้สึกตลอด เหมือนว่ามีน้องเจมส์ มาอยู่ใกล้ๆ เหมือนคราวเราสนิทกัน มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว แต่มันก็เป็นความรักยากจะลืมค่ะ
ปริมต้องการให้ทุกอย่างมันกลับมาดีเหมือนเดิม ปริมพยายามพูดกับเพื่อนของปริม เพื่อให้เขากลับมาเป็นเพื่อนสนิทคนเดิมเหมือนตอนปี 1 แต่มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย เพื่อนตีตัวห่างจากปริมเรื่อยๆ ส่วนน้องเจมส์ปริมยิ่งไม่มีโอกาสไปใหญ่เลยค่ะ น้องเหินห่างปริมมาก ห่าง ห่าง ห่าง ห่างจนเรากลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลย
ปริมก็ดำเนินชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัยมาเรื่อยๆ ค่ะ แต่บางทีมันก็อดคิดถึงน้องเจมส์ไม่ได้ อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลมาเอง
/// ชีวิตรักของปริมในรั่วมหาวิทยาลัย ยังมีอีกนะคะ และเขาคนนั้นก็เป็นผู้เข้ามาในชีวิตของปริม ทำให้ปริมพอที่จะลืมน้องเจมส์ไปได้บ้าง เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายนะค่ะ เป็นเรื่องจริงในชีวิตปริมเอง แต่ชื่อตัวละคร เป็นการสมมุติเพื่อไม่ให้เกิดความเดือดร้อนต่อหลายๆ คนค่ะ