ทำไมต้องเป็นผมที่ทำพลาด ผมไม่ไหวแล้วครับ

ผมรู้ว่า คิดแบบนี้มันแย่ แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ห้ามมันไม่ได้ เมื่อวันนี้ผมได้พบสิ่งเร้าบางอย่าง มันเป็นรูปเขาคนๆนั้นครับ มาเตือนความทรงจำ บาดแผลเก่าก็กำเริบ เราควรดีใจสิ ที่เขามีความสุข เราไม่ควรเกลียดเขา เราควรจะยินดี แต่ทำไม ผมห้ามความรู้สึก โกรธ เกลียด สิ้นหวัง ของตัวเองไม่ได้ ผมยังมีพ่อแม่ อยุ่ แต่ทำไม ผมถึงหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย

ทำไม เขาถึงมีความสุข แล้วทำไมผมถึงไม่มี
ทำไม เขาถึงมีคนรอบข้างมากมาย แต่ผมกลับไม่มี ไม่มีคนเดียว
ทำไมเขาถึงมี ทุกๆอย่าง ที่นิยามว่า ความสุข
ทำไมคนทำพลาดต้องเป็นผม
บ้าที่สุด ทำไมไม่เป็นคนอื่น
ผมพยายามตามหาคนที่เคยทำพลาดแบบเดียวกัน แต่มันก็ไม่มี ทำไมต้องตัวคนเดียวตลอดเลย

แต่ผมไม่มี ไม่มีมัน ไม่มี ในใจผมมีแต่ความเกลียดๆๆ โกรธๆๆ ผมรู้ว่ามันไม่ดี แต่ผมห้ามมันไม่ได้

ขอเถอะ ใครก็ได้มาจบชีวิตผมทีเถอะ เพราะจบชีวิตของตัวเองไม่ได้

จะมายิงหรือรถชน ทำมาเลย ผมไม่อยากจะอยุ่ต่อไปแล้ว ไหนว่าฟ้าหลังฝนมันดียังไง ผมไม่เห็นจะดีเลย ไหนว่า ความสุขมีได้ทุกคนไหน ไหนละวะ ไม่เห็นมี

ชีวิตแบบนี้ ตายๆไปดีกว่า แต่อย่างว่า จบชีวิตตัวเองไม่ได้ แมร่งเอยย ทำไมต้องเป็น ผมด้วยวะ

นี่หรือ ชีวิต ผมยังเพิ่งเรียนมหาลัยก็จริง จะปี3 แต่ทำไมมัน หนักจังเลย ชีวิต