อายุมากแล้ว ไม่มีลูก เป็นโรคซึมเศร้า  หมาที่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กก็มาตายจากความชราภาพ เพราะอายุ 17 ปีแล้ว ตอนเขาอยู่ต้องดูแลเขาอย่างหนัก ทรมานกาย แต่พอเขาจากไป เรากลับทรมานใจ คิดถึงเขามาก เหมือนใจจะขาด ยามใดที่คิดถึงเขา หัวใจมันจะสั่นหวิวๆ น้ำตาไหลพรั่งพรู  อยากตะโกนดังๆว่า "ลูกน้ำ แม่คิดถึงมาก ได้โปรดกลับมาหาแม่เถิด"  แต่มันเป็นไปไม่ได้  อยากตายตาม  ร้องไห้ทุกวันตั้งแต่เขาจากไป  ที่บ้านก็ยังมีหมาอีก 3 ตัว ตัวนึงคือเจ้าดำ หมาพิการขาหลังจากถูกรถชน เป็นหมาข้างถนน สงสารรับมาเลี้ยงดูได้ปีนึงแล้ว  แต่ทั้งสามตัวก็ไม่สามารถช่วยให้คลายความเศร้าได้  เจ้าน้ำคือหมาสุดรัก เขาตายในอ้อมแขน  ภาพยังติดตา มันทรมานหัวใจมาก  ใครเป็นอย่างเราบ้าง  แล้วจะทำอย่างไรให้อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป