มิตรบนทางกวี

กระทู้สนทนา
แรกมืดมิด หม่นหมาง สัญทางจร
ยังร่อนเร่ แรมรอน ตามทางฝัน
นพเนื้องนิตร ตั้งจิตร อภิวัน
สู้เส้นทาง สร้างสรรค์ บทกวี

พบพานเพื่อน พ้องมิตร พิศอักษร
ทั้งกาพ์โคลง ฉันท์กลอน เกษมศรี
ร่วมต่อเติม เสริมแต่ง แต้มวจี
มากไมตรี พี่น้อง พ้องสำราญ

ร้อยเรื่องราว รักร้าย เรียงร่ายคำ
คราขบขำ อำเอ่ย สนุกสนาน
ยามโศกศัลย์ แสนเศร้า โศกาปาน
บทประพันธ์ ก่อเกื้อ เอื้อจรรโลง

บางคราพบ แผวพาน อุปสรรค
เพื่อนยังผลัก รุนหลัง ดันหนุนส่ง
ต่างตักเตือน ให้มั่น เจตจำนง
ไม่ลาโรง เลิกร้าง ทางกวี



ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กับผม นายพระรองฯ นะครับ และขอยกมาไว้กะทู้ใหม่ เพราะกะทู้เดิมแต่งในยามอารมณ์ที่แตกต่างจากตอนนี้
บทกลอนนี้ แต่งเพื่อขอบคุณ "เพื่อน" และ "ไมตรี" ที่มีให้กับผมในห้องแต่งกลอน
ขอบคุณครับ

พระรองตลอดกาล
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่