วิญญาณพยาบาท # 7

# 6 (ต่อนิดนึง พอดีก๊อปปี้ไม่หมดครับ

=============================

    วันดีรีบเดินออกไปนอกบ้าน เพราไม่อยากเจอหัวผีกลิ้หลุนๆ ตกลงมาจากชั้นบนเหมือนอย่างในความฝันอันสยดสยอง
    "ยังไงก็รีบตัดสินใจนะคัรบ ผมกลัว..."
    ยังไม่ทันที่วิรัฒน์จะพูดจบ วันดีก็แทรกขึ้น "กลัวอะไรคะ?"
    "กลัวคนอื่นจะได้บ้านก่อนสิครับ"
    "ครับๆ แล้วผมจะรีบ โทรบอกครับ"
    


    เมื่อรถของครอบครัวยศค่อยเคลื่อนตัวออกไป ใยไหมหันหลังโบกมือให้ข้าวกล้องที่อยู่หน้าบ้าน ยศแอบเห็นผ่านทางกระจกหลัง แต่ไม่กล้าถาม กลัววันดีจะกลัวขึ้นมาอีก...

    วันดีกลับถึงบ้านด้วยสภาพหวาดกลัว ภายในความฝันกับภาพความเป็นจริงเหมือนกันจนแยกไม่ออกว่าสิ่งไหนเป็นความฝัน สิ่งไหนเป็นเรื่องจริง
    "ไปอาบน้ำให้สดชื่น และนอกพักสักหน่อยนะจะได้รู้สึกดีขึ้น" ยศบอกภรรยา
    "วันกลัวคะยศ บ้านหลังนั้นเหมือนในความฝันร้ายเมื่อคืนก่อนเลย"
    "คิดมากนะ บ้านไหนๆ ก็เหมือนกันละ ผมว่าน่าสนใจนะ ถูกก็ถูก แถมอยู่ในทำเลทองใกล้แนวรถไฟฟ้าอีก"
    "ไม่เอานะยศ ลองดูหลังอื่นเถอะ" วันดีรีบปฏิเสธทันควัน เมื่อเห็นท่าทีเอาจริงของยศที่เริ่มสนใจบ้านหลังนั้นมากขึ้น
    "ก็ลองทำเรื่องไปก่อน ทำอย่างกับว่าจะผ่านง่ายๆ เราลองมาตั้งกี่หลังแล้ว ไม่เห็นจะผ่านเลย"
    "ของถุกของฟรีไม่มีในโลกหรอกนะยศ" วันดีแย้งขึ้น