การชอบคนเหมือนตัวเอง คือ หลงตัวเอง?

คือเราจะรู้ได้อย่างไรว่เราเป็นคนสองบุคคลิก? ขออนุญาตินะคะ คือเราเป็นคนที่แบบว่า อยู่บ้านเป็นอีกคน ส่วนที่โรงเรียนก็เป็นอีกคน เวลาอยู่บ้านเรามักจะเก็บตัว ไม่สุงสิง อารมณ์ร้าย โมโหง่าย ขี้อ่อนแอ พออยู่โ

เราเคยนะ คือเรารู้จักเพื่อนคนนึงทำตัวบุคคลิกเหมือนนิสัยคนที่เราเคยรัก อยู่ๆใจมันก็พาไปให้เราหลงใหลในตัวเขาเพราะแค่เขาแค่ทำตัวเหมือนคนรักของตัวเอง จนทำให้เพื่อนเราแทนที่จะเชื่อในสิ่งที่เราพูดกลายเป็นเข

ตามนั้นเลยค่ะ จุดเริ่มต้นมาจากการ์ตูนแล้วมาค้นพบตัวเองว่าชอบ ? หรือ เพราะสาเหตุอื่นคะ เช่น ไปดูคลิป หนังแล้วโดนใจอะไรแบบนี้ ?

เช่นว่า ไม่อยากเสียเวลาคุยอะไรกันเยอะ เน้นเจอ ศึกษากันไปเลย ชอบหรือไม่ชอบบุคคลิกหรือพฤติกรรมอะไร ค่อยมาคุยกัน หากปรับกันได้ก้ไปต่อ หากไม่โอเครกับหน้าตาก็จบๆกันไป ไม่เสียเวลา คิดแบบนี้ได้มั้ยครับ หรื

อธิบาย คร่าวๆ "มนุษย์เรามี อวัยวะที่เก็บความทรงจำ ซึ่งจะบ่งบอกความเป็นตัวตนของบุคคลนั้น ความสามารถ นิสัย ความชอบ" =====> อ้างอิงจากความเชื่อ บทละคร หรืออื่นๆ ในการสิงร่าง เชื่อว่าเพื่อนๆ

นาเดีย’ ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาไขลานตัวหนึ่ง ชีวิตของเธอขับเคลื่อนด้วยแรงที่มองไม่เห็น แรงนั้นคือ ‘เขา’ ชายที่เธอรักสุดหัวใจ แต่กลับเป็นดั่งเงาที่เธอต้องเลียนแบบ ตามติดทุกย่

ในทุกยุคสมัย การเมืองไม่เคยเป็นศึกของเก่าหรือใหม่จริง ๆ แต่คือศึกของผู้ที่พยายามผูกขาดความจริงเพื่อช่วงชิงอำนาจปกครอง ความพยายามชี้ว่าฝ่ายหนึ่งไร้ตรรกะ-จริง ๆ แล้วสะท้อน การใช้ภาษาเป็นอาวุธทางอำนาจ ม