รู้สึกอยากตาย

เราชื่อบี เราอยู่ในบ้านที่ฐานะร่ำรวยมีทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นความสุข
บ้านนี้เป็นบ้านของคนที่ไม่ใช่พ่อแม่เราแต่เป็นญาติๆเราเค้าก็เลี้ยงดูเราดีพอสมควร
แต่สิ่งที่เราไม่เคยได้รับเลยก็คือความสุข เราอยากรู้มากตลอดว่าครอบครัวที่อบอุ่นมันเป็นยังไง ครอบครัวอื่นที่เฮฮาปาร์ตี้เขาทำกันยังไงหรอ
เราไม่เคยมีโมเม้นท์นั้นเลย ตอนแรกเราก็คิดว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะเค้าไม่ใช่พ่อแม่เรา แต่เราก็ไม่รู้สิมันไม่รู้สึกถึงคำว่าครอบครัวเลยแม้แต่นิด

ว่าด้วยเรื่องของพ่อแม่เรา
พ่อกับแม่เราแยกกันตอนเราอยู่ป.1 ตอนนั้นแม่เราไปบวชชี ส่วนพ่อเราก็หายไปเลยหายจากเราแล้วก็แม่ไปเลยจนตอนนี้เราอยู่ม.4 เราก็ยังไม่เคยเจอกับพ่อจนตอนนี้เราลืมแล้วว่าพ่อเราหน้าตายังไง พอเห็นพ่อแม่ของเพื่อนเราเค้าให้รางวัลลูกเค้ากอดลูกเค้าจูบลูกเค้าให้กำลังใจลูกเค้าให้คำปรึกษาลูกมันทำให้เราอิจฉามากๆ แล้วก็คิดกับตัวเองเสมอ ว่าทำไม เรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเราด้วย

เราอยู่ในบ้านหลังใหญ่ๆที่รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวมีปัญหาถาโถมอะไรเข้ามามากมายก็ต้องเก็บไว้คนเดียวปรึกษาใครไม่ได้ซักอย่าง ยอมรับเลยนะว่าตอนนี้เราคิดว่าตัวเองเป็นเด็กเก็บกด เวลามีปัญหาอะไรเข้ามาเราก็จะวิ่งหนีไม่รู้จะทำไงกับปัญหาที่เกิดขึ้น เมื่อครอบครัวเป็นแบบนี้เช้าทำงานเย็นกลับดึกมาไม่เคยได้พูดจาอะไรเลย เดือนนึงพูดคุยกันไม่ถึง10ประโยคจริงๆ

เราเคยมีความคิดที่จะหนีออกจากบ้านแต่เราก็คิดขึ้นมาไ้ว่าเราต้องอยู่ให้รอดอยู่ให้พ้นเราต้องอดทนเราก็อดทนมาแบบนั้นได้เป็นเวลา4ปี จนถึงตอนนี้เราอยากตาย เราอยากตายมากๆ เราไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใคร หรือเพื่ออะไร