ทุกคนคะ เมื่อาทิตย์ที่แล้ว เราเดินผ่านกระจกเต็มตัวที่ห้างสรรพสินค้า เห็นตัวเราเองที่เป็น หญิงอายุ 40 เศษ ๆ แววตาอิดโรย หลังงอ หน้าตาเหนื่อยหน่าย ทำใมเป็นแบบนี้นะ เราเองมีแต่คนรอบข้างบอกว่าถ้าดูหน้าก็ไม่มีใครบอกว่าอายุขนาดนี้แล้ว เราก็จบการศึกษาปริญญาตรีปกติค่ะ เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว ทำงาน เจปัญหา แก้ปัญหา มีหัวหน้า มีลูกน้อง อกหักบ้าง แต่ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน กลัวไปหมด นึกถึงครูอ้อยฐิตินาฏ ไม่รู้เรามีปมอะไร ผลักผู้ชายออกนอกตัวไปหมด ตอนนั้นเท่าที่จำได้ กลัวว่ารับรักเขาไปแล้วจะผิดหวัง เลยปฏิเสธหมด ถึงตอนนี้ก็ผ่านชีวิตช่วงหมดเงินมาแล้ว มีเงิน 0 บาท เริ่มหางาน ทำงานได้พักใหญ่ ก็รู้ว่ารับนโยบายบริษัทไม่ได้ ตอนนี้ว่างงานแล้ว หางานใหม่อยู่ เงินก็ร่อยหรอ เริ่มเครียด แล้วก็กำลังอกหัก ( ไม่รู้ว่าเรียกอกหักได้ไหม เพิ่งมารู้ทีหลังว่าคนที่แอบชอบกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น ) หนังสือ How to และใคร ๆ ก็บอกว่าต้องทำตัวสดใสนะ แล้วสิ่งดี ๆ จะเข้ามาเอง อยากถามค่ะ ว่าการเปลี่ยนแปลงตัวเรา ก็ต้องเริ่มจากความคิด แล้วคนที่สดใสเค้าคิดแบบไหนกัน เค้ากังวลถึงอนาคตกันไหม เค้ากลัวอนาคตที่ไม่แน่นอนไหมคะ
ทำจิตใจให้แจ่มใส ทำตัวให้ดูดี ทำอย่างไร มีแรงบันดาลใจอย่างไร