เรามาเรียนที่กรุงเทพค่ะ เรียนไปทำงานไป แล้วก็ยังเรียนไม่จบ
ส่วนแม่อยู่บ้าน ตจว
เวลาโทรคุยโทรศัพท์กัน แม่จะชอบด่าตลอด ชอบพูดกระแหนะกระแหนเรา ว่าเรียนยังไม่จบสักที
เพื่อนคนอื่นรุนเดียวกัน เขาทำงานกันหมดแล้ว
แล้วก็จะชอบพูดให้ฟังตลอดว่า ลูกของคนนั้นคนนี้เขาทำงานเงินเดือนเท่าไร เขาทำงานอะไร เขาส่งเงินมาให้แม่ตลอด
ไม่เหมือนลูกแม่
ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบตลอด
ทุกครั้ง เราจะพยายามเบี่ยงประเด็น
โดยการ ถามถึงเรื่องทั่วๆไป เช่น แม่กินข้าวรึยัง ที่บ้านฝนตกไหม ร้อนไหม
แต่แม่ก็ชอบกลับเข้ามาเรื่องเดิมตลอด
เรารู้สึกแย่ทุกครั้งเวลาคุยกับแม่
โทรมาสิ่งแรกที่พูดเลยนะ อยู่ไหน ทำอะไรอยู่
เราก็บอกไปว่าอยู่ห้องนี่แหละ (เพราะแม่ชอบโทรมาตอนเย็นๆ เราก็อยู่ห้องตลอด ไม่ได้ไปไหน)
แล้วช่วงนี้เราไม่ได้ทำงานพาร์ทไทม์ เพราะออกจากที่เดิมแล้ว
แม่ก็จะถามตลอด อยู่ทำไมเฉยๆ ทำไมไม่ไปทำงาน นั่งกินนอนกินทำไม
คือ...โทรมาแต่ละครั้ง ก็แบบนี้ ประโยคแรกที่พูดคือแบบนี้ แล้วก็จะเอาลูกคนอื่นมาพูดให้ฟังตลอด
เราเบื่อ เรารู้สึกไม่อยากคุยกับแม่
เวลาเห็นเบอร์แม่โทรมา เราไม่อยากรับเลย รับแล้วก็ทะเลาะกัน
แล้วก็รู้สึกแย่ๆ เหมือนเราเป็นลูกไม่ดีที่ไม่อยากรับสายแม่
เวลาที่มีปัญหา มีเรื่องไม่สบายใจ คนอื่นๆคงโทรหาพ่อหาแม่ เพื่อขอกำลังใจ
แต่เราไม่ โทรไปนอกจากไม่ได้กำลังใจ กลับรู้สึกแย่กว่าเดิม
รู้สึกแย่มากตอนนี้ ยิ่งเป็นเดือนแห่งวันแม่ด้วย
เราบาปมากไหม ที่รู้สึกแบบนี้ T_T
รู้สึกไม่อยากคุยกับแม่ตัวเอง T_T
ส่วนแม่อยู่บ้าน ตจว
เวลาโทรคุยโทรศัพท์กัน แม่จะชอบด่าตลอด ชอบพูดกระแหนะกระแหนเรา ว่าเรียนยังไม่จบสักที
เพื่อนคนอื่นรุนเดียวกัน เขาทำงานกันหมดแล้ว
แล้วก็จะชอบพูดให้ฟังตลอดว่า ลูกของคนนั้นคนนี้เขาทำงานเงินเดือนเท่าไร เขาทำงานอะไร เขาส่งเงินมาให้แม่ตลอด
ไม่เหมือนลูกแม่
ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบตลอด
ทุกครั้ง เราจะพยายามเบี่ยงประเด็น
โดยการ ถามถึงเรื่องทั่วๆไป เช่น แม่กินข้าวรึยัง ที่บ้านฝนตกไหม ร้อนไหม
แต่แม่ก็ชอบกลับเข้ามาเรื่องเดิมตลอด
เรารู้สึกแย่ทุกครั้งเวลาคุยกับแม่
โทรมาสิ่งแรกที่พูดเลยนะ อยู่ไหน ทำอะไรอยู่
เราก็บอกไปว่าอยู่ห้องนี่แหละ (เพราะแม่ชอบโทรมาตอนเย็นๆ เราก็อยู่ห้องตลอด ไม่ได้ไปไหน)
แล้วช่วงนี้เราไม่ได้ทำงานพาร์ทไทม์ เพราะออกจากที่เดิมแล้ว
แม่ก็จะถามตลอด อยู่ทำไมเฉยๆ ทำไมไม่ไปทำงาน นั่งกินนอนกินทำไม
คือ...โทรมาแต่ละครั้ง ก็แบบนี้ ประโยคแรกที่พูดคือแบบนี้ แล้วก็จะเอาลูกคนอื่นมาพูดให้ฟังตลอด
เราเบื่อ เรารู้สึกไม่อยากคุยกับแม่
เวลาเห็นเบอร์แม่โทรมา เราไม่อยากรับเลย รับแล้วก็ทะเลาะกัน
แล้วก็รู้สึกแย่ๆ เหมือนเราเป็นลูกไม่ดีที่ไม่อยากรับสายแม่
เวลาที่มีปัญหา มีเรื่องไม่สบายใจ คนอื่นๆคงโทรหาพ่อหาแม่ เพื่อขอกำลังใจ
แต่เราไม่ โทรไปนอกจากไม่ได้กำลังใจ กลับรู้สึกแย่กว่าเดิม
รู้สึกแย่มากตอนนี้ ยิ่งเป็นเดือนแห่งวันแม่ด้วย
เราบาปมากไหม ที่รู้สึกแบบนี้ T_T