[ กระทู้สีรุ้ง ] ~ Somewhere Over The Rainbow ~

พอดีช่วงนี้เริ่มที่เข้าหน้าฝนแล้ว ... เลยได้มีโอกาส มองขึ้นไปบนท้องฟ้าหลังฝนตก  
ก็ต้องแปลกใจอยู่เล็กน้อย ...ที่ในหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ได้เห็น สายรุ้ง บ่อยกว่าปกติ
และเมื่อได้เห็นสายรุ้งทีไร ... มักนึกถึงประโยคท่อนแรกของเพลงโปรดแว้บเข้ามาในหัวเสมอ  


      ♪ ♪ ♫ … Somewhere over the rainbow , way up high … ♫ ♪ ♪



เป็นเพลงที่ฟังแล้ว รู้สึกหลากหลายอารมณ์ ทั้งเหงา เศร้า และมีความหวัง ในเวลาเดียวกัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ... เหนือขึ้นไปบนทางสายรุ้งนั้นจะมีดินแดนมหัศจรรย์
หรือมีใครรอให้เราขึ้นไปค้นหาอยู่ข้างบนนั้น ... อย่างที่เนื้อเพลงว่าไว้รึเปล่า

หรือว่า สายรุ้ง จะมีหน้าที่ ... เป็นสะพานที่พาดผ่านให้กับคนสองคนที่อยู่ไกลกันคนละฟากฝั่ง  
แต่บังเอิญได้พบสายรุ้งเส้นนี้พร้อมๆกัน ได้เดินก้าวข้ามสะพานแห่งนี้จากฝั่งของตัวเอง
เพื่อมาพบกัน ... และรักกัน

แล้วเราจะหาทางขึ้นให้ทันได้ที่ตรงไหน ก่อนที่สายรุ้งจะค่อยๆ จางและหายไปในที่สุด ...


แต่จะมีใครรู้ว่าในโลกของความเป็นจริงสายรุ้งที่เราเห็นอยู่นั้น ... ต่อให้เรายืนมองในช่วงเวลาเดียวกัน
ทอดสายตาระดับเดียวกัน ... บนท้องฟ้าผืนเดียวกัน ... แต่รุ้งที่เรามองเห็น กลับเป็นรุ้งคนล่ะตัวกัน ...


เนื่องจากธรรมชาติของ รุ้ง ... เกิดจากแสงจากดวงอาทิตย์ ส่องผ่านละอองน้ำในอากาศ แล้วเกิดการหักเห
สะท้อนเป็นแถบสี ... กลายเป็นสายรุ้งให้เราเห็น เมื่อมองจากคนละจุด แม้จะต่างกันเพียงไม่กี่ช่วงนิ้วมือ …
องศาการหักเหของแสงก็จะเปลี่ยนไป สะท้อนแถบสีออกมาคนละทาง


ดังนั้นคนสองคนที่มองอยู่นั้น จึงเห็นรุ้งต่างตัว ต่างองศากัน …


และนั้นก็เป็นเหตุผลที่ว่าแม้ว่าเราจะพยายามวิ่งเข้าไปหาปลายสายรุ้งเพียงใด เราก็ไม่เคยที่จะได้เข้าใกล้ได้เลย
มีแต่จะถอยห่างออกไปเท่าเดิม เท่าเดิม ... หรือไม่ก็หายไปต่อหน้าต่อตา


เปรียบไปก็คงเหมือนกับบางคนหรือบางอย่างที่เราชื่นชม หรืออยากอยู่ใกล้ๆ แต่ต้องเว้นระยะห่างไว้
เพียงได้แต่ชื่นชมความงามนั้นห่างๆ ...


แล้วหนุ่มๆสาวๆ ชาวสยามล่ะครับ เคยวิ่งไล่หาปลายรุ้งเพื่อที่จะข้ามไปหาคนบางคนรึเปล่า ...