ทริปเที่ยว กทม. ของผมที่อยากบันทึก

อยากบันทึกไว้ครับ ทริปที่มีชื่อว่า "ผู้ชายขี้เหงา เที่ยวแบบเมาๆอย่างอิสระ"
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่เข้ามาเรียนใน กทม. ตอนนี้อยู่ปี 2
เวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ไปไหนเลย อยู่กับตัวเอง อยู่กับงานและการเรียน
เพราะด้วยความที่ผมเข้ามาเรียนที่ กทม. คนเดียว ไม่มีเพื่อนสนิทที่พร้อมจะลุยไปด้วยกัน แบบไปไหนไปกันตามประสา

วันนี้ผมกลับจากสอนพิเศษวิชาฟิสิกส์ (ผมเรียนครูฟิสิกส์แล้วรับงานสอนด้วยครับ) ประมาณบ่าย 2 กว่าๆ ผมก็เคลียร์งานนิดๆหน่อยๆ
แล้วพักผ่อน ในระหว่างนี้เองครับ ผมเกิดคำถามกับตัวเองว่า
วันนี้วันพักผ่อนไม่ใช่เหรอวะ?
มาอยู่ กทม. ย่างเข้าปีที่ 2 เเล้วยังไม่ค่อยรู้จักที่ไหนเลยเหรอวะ?
อยู่แบบนี้มีความสุขเหรอวะ?
ไม่มีใครลุยไปด้วยก็ลุยคนเดียวได้ปะวะ?
ไม่ค่อยไปไหนแล้วจะพาแฟน พาเพื่อน พาพ่อแม่ ญาติพี่น้อง ไปเที่ยวได้เหรอวะ?
กูก็รักอิสระไม่ใช่เหรอวะ? (ขออภัยสำหรับคำว่ากู)

แล้วก็ลุยเลยครับท่าน จากตอนแรกใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวก็หยิบเสื้อหยิบกางเกงยีนส์มาใส่เตรียมพร้อม
ออกไปรอที่ป้ายรถเมล์ ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน พอดีเห็นรถตู้จัตุจักรก็เลยขึ้นเลยครับ จากนั้นก็ลงไปเดินที่สวนจัตุจักร
ถ่ายรูปไปเรื่อย เดินไปเรื่อย นั่งบ้างระหว่างทาง ตามประสาาคนเหงาๆครับ ขณะเดินไปก็มีสาวมาขอถ่ายรูป
ก็งงๆครับ 555 หลังจากนั้นก็เดินไปเรื่อยๆ แล้วนึกอยากจะไปนั่งเรือในแม่น้ำเจ้าพระยา ผมยังไม่เคยนั่งเลยครับ (อายเล็กน้อย)
ผมก็ขึ้น BTS จากหมอชิตไปลงที่สะพานตากสิน พอดีเป็นช่วงหัวค่ำ คนเยอะมากครับ อึดอัดมาก พอถึงสะพานตากสิน
ก็เดินวนหาแผนที่อยู่พักนึงครับ ผมไม่รู้ว่าจะออกทางหมายเลขไหนจะไปถึงท่าเรือ ผมเจอเเล้วครับ! ทางออกหมายเลข 2
จากนั้นก็ลุยครับ พอเดินไปถึงท่าเรือผมก็ยืนงงกับแผนที่เรืออีก ในใจก็คิดกูจะไปไงต่อวะ เอาไงกับชีวิต ผมก็เลยลองถาม google เลยครับ
สรุปว่าผมจะไปท่าพระอาทิตย์เพราะว่าเดินไปถนนข้าวสารได้ อยากเจอฝรั่ง 555 พนักงานขายตั๋วก็บริการดีครับ แล้วเค้าก็พูดภาษาจีนได้ด้วยครับ

พนง. : ไปไหนจ๊ะ
ผม : เอ่อ.....ถนนข้าวสารนี่......ยังไงครับ
พนง.: พระอาทิตย์ 15 บาท รอเรือธงส้ม หรือจะไปลำนี้ที่จอดอยู่ไปลงที่โรงเเรม...(ฟังไม่ทัน 555)....
ผม: (ยืนทำหน้างงๆครับ) ผมไม่รู้จัก ไม่เคยมาน่ะครับ
พนง.: งั้นก็รอเรือธงส้มละกัน ง่ายๆ พอถึงเเล้วก็เดินไปทาง...(เลี้ยวนู่นนี่นั่น จำไม่ได้ครับ มีนๆ งงๆ)....ก็ถึงแล้ว
ผม:แล้วผมจะรู้ได้ยังไงครับว่าถึงท่าพระอาทิตย์แล้ว
พนง.: บอกคนตรวจตั๋วไว้เลย พร้อมกับชี้แผนที่ท่าเรือให้ผมดูว่าถึงพระปิ่นเกล้าเเล้วก็เตรียมตัวที่หลังเรือเลย
ผม: อ๋อครับ ขอบคุณมากครับ นั่งรอตรงนี้เลยนะครับ
ซักพักนึง มีเรือธงส้มมาซึ่งเป็นเรือที่กลับมาจากทางที่ผมจะไป ในใจก็คิด นี่ไงมาเเล้ว แต่ด้วยความรอบคอบผมก็เดินไปถาม
พนักงานขายตั๋วว่า ผมต้องขึ้นเรือไปทางไหนครับ ทางนี้หรือทางนู้น ปรากฏว่าต้องขึ้นเรือที่ไปอีกทางนึงครับ (เกือบเเล้วกู)
พอนั่งรอซักพักเรือก็มาครับ พนักงานเค้าก็รู้ครับว่านี่คือครั้งเเรกของผมเค้าก็เรียกผมซะดังเลยครับแล้วบอกว่า
พนง.: พระอาทิตย์ลำนี้เลยน้อง พร้อมกับยิ้มๆ
ผม: ครับ ขอบคุณครับ

จากนั้นผมก็ได้สัมผัสกับบรรยากาศของแม่น้ำเจ้าพระยายามค่ำ ผมรู้สึกดื่มด่ำไปกับบรรยากาศแบบนี้มากครับ ผมชอบอย่างบอกไม่ถูก
ฝรั่งกับคนจีนเยอะดีครับ เวลาเค้าพูดกันผมก็รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง (รู้เรื่องนิดเดียวครับ 555) ขณะที่นั่งเรือผมก็อดไม่ได้ที่จะหยิบมือถือ
ขึ้นมาเก็บภาพบรยากาศทั้งสองข้างทางของเเม่น้ำเจ้าพระยา แต่ปัญหาคือ แบตก็จะหมด เรือมันไม่นิ่งเลยถ่ายภาพได้แบบเบลอๆ ผมชอบวัดมากครับ
เห็นเจดีย์ มีแสงไฟส่องสว่าง รู้สึกขลังอย่างบอกไม่ถูก

เอาล่ะครับหลังจากที่นั่งเรือมานานพอสมควรก็ถึงเเล้ว ท่าพระอาทิตย์ พอลงจากเรือ ผมก็เคว้งคว้างอีกแล้ว
ไม่รู้จะเดินไปทางไหน ในใจก็นึกครับว่าฝรั่งต้องไปเที่ยวแน่ๆ ตัดสินใจเดินตามฝรั่งเลยครับ (ทำไมไม่ถามคนไทยแถวนั้น 555)
พอเดินมาได้ซักพักผมเผลอครับ ! ฝรั่งหายไปไหน เอาเเล้วไง แต่ด้วยความที่มี google อยู่ในมือครับ ถามเลยครับ
จากนั้นก็เดินไประมาณ 650 เมตร ก็ถึงเเล้วครับถนนข้าวสาร แต่ช่วงที่ผมไปถึงดูยังไม่ค่อยคกคักเท่าไหร่ คงเป็นเพราะยังไม่ค่อยดึก
จากนั้นผมก็เดินมั่วๆไปเรื่อยๆครับ ไปเจอคนกำลังนั่งอยู่ข้างทางเยอะมาก แล้วก็มีคนเดิน (ตรงนั้นน่าจะเป็นสนามหลวงครับ ผมไม่แน่ใจ)
ผมเลยลองเดินเข้าไปตรงนั้น ผมก็เห็นของขายเต็มเลยครับ จะเป็นพระเครื่อง ร้องเท้า ของเก่า ของกิน ของใช้ โทรศัพท์ หนังโป๊ ของเล่น18+ ผมสนใจ 2 อย่างหลังนี่แหละครับ แต่ก็ได้แค่เดินๆมองๆ 555 อารมณ์แบบว่าเป็นตลาดเถื่อนๆดีครับ (ในความรู้สึกผมนะ)

จากนั้นผมก็เดินไปเรื่อยๆครับจนถึงวัดพระแก้ว ตอนกลางคืนดูเด่นเป็นสง่ามากครับ มีเเสงไฟส่องระยิบระยับ ประทับใจมากครับ
จากนั้นผมก็เดินมั่วๆไปคนเดียว แล้วไปโผล่ปากคลองตลาดครับ ผมก็เลยเดินไปสะพานพุทธซะเลย บอกเลยครับว่า
เหนื่อย เดินโคตรไกลเลย แถมเป็นตอนกลางคืนดึกๆด้วย แต่ก็เอาเถอะครับผมถึก ผมก็กะว่าจะไปหาของกินเติมพลังซักหน่อย
ก็เลยไปสะดุดเข้ากับหมึกย่างครับ ก็เลยจัดมา 3 ไม้ กะว่าจะเอาไปนั่งกินที่ร้านข้าว เดี๋ยวผมจะไปสั่งข้าวกิน พอถึงร้านข้าวเท่านั้นเเหละครับ
ฝนตก แล้วลมพัดแรงด้วย ผมก็เลยยังไม่สั่ง ตอนแรกจะไม่กินแล้วครับหมดอารมณ์ แต่พอฝนหยุดก็สั่งผัดซีอิ๊วครับ
จะไม่สั่งก็กระไรอยู่ ไปอาศัยร้านเค้าหลบฝน แต่คนที่เอาผัดซีอิ๊วมาเสิร์ฟผมนี่จัดว่าน่ารักเลยครับ เธอใส่เสื้อสีชมพู กางเกงขาสั้น ว้าวววว!
ผมก็ได้แต่มองๆ พอหลังจากกินเสร็จผมก็ไปเดินดูของนิดๆหน่อยๆครับ จากนั้นก็นั่งรถเมล์กลับ
ผมออกไปประมาณตอน 4 โมงครึ่งครับ กลับมาถึงห้องก็ 5 ทุ่มครึ่งครับ

สรุปรวบยอดค่าใช้จ่ายทริปที่มีชื่อว่า "ผู้ชายขี้เหงา เที่ยวแบบเมาๆอย่างอิสระ"
ค่ารถตู้+รถเมล์+ฺBTS+เรือด่วนเจ้าพระยา = 93 บาท
ค่าของกินประทังชีวิต = 100 บาทพอดีเป๊ะ
รวมเป็นเงินทั้งหมด 193 บาทไทย

ไม่น่าเชื่อคับ ออกไปเปิดหูเปิดตา หาความสุขใส่ตัว ดื่มด่ำกับบรรยากาศของแม่น้ำเจ้าพระยาในยามเย็นและยามค่ำคืนและเดินไปเรื่อยตามอารมณ์
ใช้เงินไม่ถึง 200 บาท แต่คงเป็นเพราะไม่ได้ซื้อของที่อยากได้และส่วนมากมีแต่เดิน เหนื่อย!

เป็นการเที่ยวในที่ไม่เคยไปมาก่อน ไม่คุ้นสถานที่ ไม่รู้ว่าต้องไปยังไง ผมว่ามันเร้าใจครับ มันเป็นเรื่องราวดีๆ ครั้งหนึ่งในชีวิตของผม
ที่เริ่มจากการไม่รู้ว่าจะไปไหนแล้วไปเรื่อยๆ ผมว่ามันเป็นอะไรที่ท้าทายมาก แต่ก็ทำเอามึนๆ งงๆ อยู่เหมือนกันครับ
บางคนอาจคิดว่า จะบ้าเดินอะไรขนาดนั้น 555 ก็ผมไม่รู้นี่ครับว่าจะต้องขึ้นรถอะไรยังไง แล้วไม่อยากขึ้นแท็กซี่ มันแพง
ผมก็แค่เด็กต่างจังหวัด โดยรวมแล้วผมประทับใจการออกไปข้างนอกครั้งนี้ของผมมากครับ ได้แต่หวังว่าซักวันนึง
ผมจะไม่ต้องเที่ยวคนเดียว มีคนคอยอยู่ข้างๆ ไปไหนไปด้วยกัน มีเวลาดีๆด้วยกัน

ถ้าใครเข้ามาอ่านเเล้ว ช่วยแนะนำสถานที่น่าไปใน กทม ให้ผมหน่อยครับ ผมอยากลุย แต่ขอเป็นที่ที่ไม่ต้องใช้เงินเยอะนะครับ
ผมทำงานเอง ใช้เงินตัวเอง ไม่ได้ขอที่บ้าน จริงๆที่บ้านก็พอมีให้แหละครับ แต่ผมอยากลองอยู่ด้วยตัวเองว่าจะรอดหรือเปล่า