ฉันแต่งงานมา 12 ปี ที่เลือกแต่งกับแฟนคนนี้เพราะว่าเค้ารักฉันมาก แต่ฉันรู้ว่าฉันรักเค้าน้อยกว่าถึงขั้นอาจจะไม่ได้รักเลย
แต่ที่เลือกเพราะคิดไปว่าก็ยังดีกว่าที่จะแต่งกับคนที่เรารักแต่เค้าไม่ได้รักเรา และเวลาที่ฉันมีปัญหา ก็มีแต่แฟนคนนี้ที่คอยอยู่ด้วยตลอด
เป็นเพราะความดีที่เค้าทำให้ฉันเสมอต้นเสมอปลาย จนตอนนี้ฉันยอมรับว่ารักเค้ามาก และเค้าก็อยากมีลูกมาก ฉันก็อยากมีลูกเพื่อให้เค้าเป็นพยานรักของเรา แต่ฉันเพิ่งมารู้ว่ามีโรคประจำตัวเมื่อตอน 5 ปีที่ผ่านมา หมอแนะนำว่าอย่าเพิ่งมีลูก แต่ปีที่ผ่านมาฉันแข็งแรงขึ้น จนหมออนุญาติให้มี ก็เกือบ 2 ปีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววสักที พอฉันไปตรวจถึงรู้ว่าฉันอยู่ในภาวะ มีบุตรยาก ทำกิฟท์ไม่ได้ แฟนก็บอกว่าเค้าทำใจแล้วล่ะ ถ้าลูกอยากมาเกิดก็มาเอง ฉันก็สบายใจแล้วล่ะ คิดว่าไม่น่ามีอะไรเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา
จนมาวันนึงไลน์ที่มือถือของแฟนดังถี่มาก แฟนอาบน้ำอยู่ ฉันก็คิดว่าน่าจะมีเรื่องงานที่ลูกน้องจะชอบรายงานทางไลน์มาแจ้งปัญหาตลอด
ซึ่งปกติฉันกับแฟนจะไม่ยุ่งเรื่องมือถือ,อีเมล์,FB ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ครั้งนี้มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันหยิบขึ้นมาอ่านเพื่อจะแจ้งว่าใครไลน์มา
เผื่อมีเรื่องด่วน ปรากฎว่าเป็นผู้หญิง สวยด้วยและยังเด็กกว่าฉันมาก มาไลน์บอกว่าคิดถึง กลับบ้านแล้วเหรอ ไม่รอกันเลย ชาเขียวที่จะซื้อให้อยู่ไหน ฉันก็เริ่มเอะใจจึงไล่ไลน์ดู ซึ่งแต่ละข้อความเป็นประโยคที่คุยกันแบบแฟนคุยกัน หวาน ๆ แซวกันไปแซวกันมา ซึ่งประโยคพวกนี้แฟนฉันไม่เคยพูด
หรือคุยกับฉันแบบนี้เลยสักครั้ง แฟนมาเห็นตอนฉันไล่อ่านไลน์ ก็ตกใจรีบดึงมือถือไป ฉันจึงถามว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ถ้าไม่มีอะไรทำไมถึงดูไม่ได้
ฉันเป็นคนที่ไม่เคยหึง ไม่เคยหวง แต่ครั้งนี้ฉันรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น จึงไล่ถาม แต่คำตอบที่ได้มา บอกแต่ว่าเป็นน้องที่ทำงาน ต้อง Due งานกัน
ฉันจึงถามว่าคุยแบบนี้ มันเหมือนจีบกันนะ แล้วน้องรู้มั้ยว่าคนที่คุยด้วยมีภรรยาแล้ว แฟนบอกว่ารู้ แต่เราไม่ได้คิดอะไรกันก็เลยเฉย ๆ ฉันควรจะเชื่อใจแฟนต่อไปอีกมั้ย เพราะทุกวันนี้เค้าก็ยังคุยหวาน ๆ กันเหมือนเดิม และเจอกันตลอดเวลาตอนอยู่ที่ทำงาน ไม่กล้าถามมาก กลัวจะหาว่าจับผิดกัน
แต่เคยพูดเสมอว่าถ้าอยากมีใหม่ให้บอก แต่ไม่ต้องมีเหตุผล ยอมเลิกให้ แต่อย่าโกหกกันก็พอ
ถ้าไม่แน่ใจว่าแฟนเรานอกใจหรือเปล่า แต่ไปอ่านว่าคุยกันในไลน์หวานกว่าคุยกับเราจะทำอย่างไง
แต่ที่เลือกเพราะคิดไปว่าก็ยังดีกว่าที่จะแต่งกับคนที่เรารักแต่เค้าไม่ได้รักเรา และเวลาที่ฉันมีปัญหา ก็มีแต่แฟนคนนี้ที่คอยอยู่ด้วยตลอด
เป็นเพราะความดีที่เค้าทำให้ฉันเสมอต้นเสมอปลาย จนตอนนี้ฉันยอมรับว่ารักเค้ามาก และเค้าก็อยากมีลูกมาก ฉันก็อยากมีลูกเพื่อให้เค้าเป็นพยานรักของเรา แต่ฉันเพิ่งมารู้ว่ามีโรคประจำตัวเมื่อตอน 5 ปีที่ผ่านมา หมอแนะนำว่าอย่าเพิ่งมีลูก แต่ปีที่ผ่านมาฉันแข็งแรงขึ้น จนหมออนุญาติให้มี ก็เกือบ 2 ปีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววสักที พอฉันไปตรวจถึงรู้ว่าฉันอยู่ในภาวะ มีบุตรยาก ทำกิฟท์ไม่ได้ แฟนก็บอกว่าเค้าทำใจแล้วล่ะ ถ้าลูกอยากมาเกิดก็มาเอง ฉันก็สบายใจแล้วล่ะ คิดว่าไม่น่ามีอะไรเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา
จนมาวันนึงไลน์ที่มือถือของแฟนดังถี่มาก แฟนอาบน้ำอยู่ ฉันก็คิดว่าน่าจะมีเรื่องงานที่ลูกน้องจะชอบรายงานทางไลน์มาแจ้งปัญหาตลอด
ซึ่งปกติฉันกับแฟนจะไม่ยุ่งเรื่องมือถือ,อีเมล์,FB ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ครั้งนี้มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันหยิบขึ้นมาอ่านเพื่อจะแจ้งว่าใครไลน์มา
เผื่อมีเรื่องด่วน ปรากฎว่าเป็นผู้หญิง สวยด้วยและยังเด็กกว่าฉันมาก มาไลน์บอกว่าคิดถึง กลับบ้านแล้วเหรอ ไม่รอกันเลย ชาเขียวที่จะซื้อให้อยู่ไหน ฉันก็เริ่มเอะใจจึงไล่ไลน์ดู ซึ่งแต่ละข้อความเป็นประโยคที่คุยกันแบบแฟนคุยกัน หวาน ๆ แซวกันไปแซวกันมา ซึ่งประโยคพวกนี้แฟนฉันไม่เคยพูด
หรือคุยกับฉันแบบนี้เลยสักครั้ง แฟนมาเห็นตอนฉันไล่อ่านไลน์ ก็ตกใจรีบดึงมือถือไป ฉันจึงถามว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ถ้าไม่มีอะไรทำไมถึงดูไม่ได้
ฉันเป็นคนที่ไม่เคยหึง ไม่เคยหวง แต่ครั้งนี้ฉันรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น จึงไล่ถาม แต่คำตอบที่ได้มา บอกแต่ว่าเป็นน้องที่ทำงาน ต้อง Due งานกัน
ฉันจึงถามว่าคุยแบบนี้ มันเหมือนจีบกันนะ แล้วน้องรู้มั้ยว่าคนที่คุยด้วยมีภรรยาแล้ว แฟนบอกว่ารู้ แต่เราไม่ได้คิดอะไรกันก็เลยเฉย ๆ ฉันควรจะเชื่อใจแฟนต่อไปอีกมั้ย เพราะทุกวันนี้เค้าก็ยังคุยหวาน ๆ กันเหมือนเดิม และเจอกันตลอดเวลาตอนอยู่ที่ทำงาน ไม่กล้าถามมาก กลัวจะหาว่าจับผิดกัน
แต่เคยพูดเสมอว่าถ้าอยากมีใหม่ให้บอก แต่ไม่ต้องมีเหตุผล ยอมเลิกให้ แต่อย่าโกหกกันก็พอ