เมื่อความรักมันลดลง

เคยเป็นใหม่คบกันใหม่ๆเติมความรักทำอะไรน่ารักๆให้กันทุกวัน มันทำให้เคยชินกับการได้รับความรักการดูแลการได้เป็นที่หนึ่งเป็นคนสำคัญ นานๆไปทะเลาะกันมากขึ้น จากที่เคยใส่ใจเอาใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยก็ไม่เคยสนใจ โพสเฟซไปไม่มีตอบกลับไม่มีโพสหามันไม่หวานไม่น่ารักแล้ว มีแต่ความธรรมดา โกรธก็มีแต่บังคับให้หายโกรธไม่พยายามทำสิ่งดีๆมาง้อหรือทำเรื่องดีๆเลย ใหม่ๆบอกอะไรก็ฟัง พอนานไปบอกอะไรไม่เคยฟังไม่ทำตาม ทำผิดก็พูดแต่ขอโทษๆแต่ไม่เคยสำนึกในความผิด ไม่เห็นค่ากับการให้อภัยของเรา ไม่ทำตัวให้ดีขึ้น แต่กลับทำผิดมาขึ้น เพราะคิดว่าเราให้อภัยเสมอ ไม่มีการเติมความรักให้รู้สึกดีอีกต่อไป ไม่สนใจว่าเราจะรู้สึกยังใง โกรธก็มาบังคับให้หายโกรธทั้งๆที่ไม่พยายามหาสาเหตุอะไรเลยว่าโกรธทำไม เอะอะบอกเรารักน้อยลง แต่ไม่เคยมองตัวเองเลยว่าความรักของเธอที่ให้เราต่างหากมันน้อยลง เราเคยได้รับอะไรๆมากมาย ตอนนี้ไม่ให้ไม่เติมความรู้สึกดีๆยังมาทำให้มันลดลง ความรักของเรานานไปมันกลายเป็นรักเขามากขึ้นจนกลายเป็นงี่เง่า แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ไม่รับรู้เลยว่าเรารู้สึกยังใง เคยมีความสุขกับการมีความรัก แต่นานเขา ความรักที่มีให้เขากลับมาทำร้ายตัวเองเพราะรักเขามากไป เศร้าๆ ที่บอกว่าผู้ชายรักเริ่มจาก100และลดลงเรื่อยๆนั้นอาจจะจริง แต่แค่พวกเขาไม่รู้ตัวว่าความรักการกระทำที่เขาเคยมอบให้ผู้หญิงคนหนึ่งมันน้อยลงลดลงจากการกระทำ ถ้าความรักมันสตาฟไว้แค่ตรงระยะแรกไม่ต้องเพิ่มขึ้นหรือเท่าเดิมก็ได้แค่ไม่อยากให้มันลดลง เราแค่อยากได้แฟนคนเดิมที่เอาใจใส่เหมือนตอนแรกกลับมาทำอะไรน่ารักๆ แต่คบมาก็เจอแต่แบบนี้ ไม่เคยมีหรอกมีแต่ค่อยๆจางหายและสุดท้ายคงเลิกลากันไป