พรสวรรค์กับเส้นทางเดินในชีวิตจริง

ตอนเด็กๆผมเป็นคนชอบวาดรูป โดยเฉพาะตัวการ์ตูน บัคบันนี่และโรดรันเนอร์ พอขึ้นมัธยมก็หันมาวาดการ์ตูนญี่ปุ่น จำไม่ได้ว่าตัวแรกที่วาดคืออะไร แต่จำได้ว่าการ์ตูนตัวสุดท้ายที่วาดคืออายูคาว่า มาโดกะ จากออเรนจ์โรด ขอให้มีแบบมาผมวาดได้หมด และผมเป็นคนที่ชอบสีน้ำมาก วาดเสร็จจะต้องลงด้วยสีน้ำ อาจารย์ประจำชั้นยังเชียร์ให้เรียนต่อสายศิลป์ แต่สุดท้ายพ่อไม่ปลื้มครับ จับส่งไปโรงเรียนช่างกล ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยจับดินสอวาดรูปอีกเลย เห็นเพื่อนๆวาดรูปมาลงแล้วมันคันไม้คันมือ ก็เลยเอากระดาษA4รีไซเคิลและแอบขโมยดินสอของหลานมาลองวาดดู ปรากฏว่าฝีมือห่วยมาก พรสวรรค์ในตอนนั้นมันหายไปไหนหมดแล้ว..ฮือ.. บางทีสิ่งที่พระเจ้าให้เรามาตั้งแต่เกิด เรากลับไม่มีโอกาสนำไปใช้ในชีวิตจริง อ้อ..ผมนับถือพุทธนะ แค่พูดให้มันดูเท่ก็เท่านั้นเอง