อยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียว อยากลองหางานทำไป เรียนไป
ตอนนี้อยู่ปี 3 มหาลัยแห่งหนึ่ง แต่อยากออกไปอยู่คนเดียว และหางานทำ
จะได้ไม่เป็นภาระของพ่อแม่ อยากลองแบบคนฝรั่ง อยากเรียนรู้ และผิดพลาดด้วยตัวเอง
อยากได้ประสบการณ์ที่ได้มาด้วยตัวเอง ไม่ใช่ประสบการณ์เดิมๆจากที่บ้าน
จริงๆก็แค่ อยากรู้สึกห่างๆกับพ่อแม่ ให้รู้สึกว่าคิดถึงและเป็นห่วงกัน
ทุกวันนี้อยู่ด้วยกัน ทะเลาะกันทุกวัน จนกลายเป็นคนเก็บกด
อยากออกไปอยู่คนเดียว แต่ที่บ้านไม่ให้ เราสามารถไปได้ไหมคะ
พ่อแม่บอกว่า ให้อิสระอยากทำอะไรก็ทำ แต่ทุกวันนี้คือโดนขีดเส้น ถูกตีกรอบ
วันนี้ก็เพิ่งทะเลาะหนักๆมา เรื่องไม่เป็นเรื่อง - เหมือนเด็กมีปัญหาเลยเนอะ-
เวลาเห็นครอบครัวคนอื่นยิ้มแย้ม อารมณ์ขัน ไม่อิจฉา แต่แค่น้อยใจว่าทำไม
เราถึงไม่มีแบบนี้บ้าง ทำไมครอบครัวเราเป็นแบบนี้
เบื่อกับคำว่า *อย่าเถียง เป็นที่สุด แค่เราแย้ง หรือคิดต่าง กลายเป็นเถียง..
อยากไปเที่ยว ถ้าขออนุญาติไม่เคยได้ไป ต้องไปแบบไม่บอก
เรื่องเรียนก็เครียด + มาเจอปัญหาที่บ้าน เหมือนโลกมืดจนอยากหนีออกจากบ้าน
สรุปกระทู้นี้กลายเป็นกระทู้ระบาย
ปล.ขอบพระคุณล่วงหน้าที่เข้ามารับฟังปัญหาค่ะ
ในวัย 20 ปี อยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียวได้ไหม
ตอนนี้อยู่ปี 3 มหาลัยแห่งหนึ่ง แต่อยากออกไปอยู่คนเดียว และหางานทำ
จะได้ไม่เป็นภาระของพ่อแม่ อยากลองแบบคนฝรั่ง อยากเรียนรู้ และผิดพลาดด้วยตัวเอง
อยากได้ประสบการณ์ที่ได้มาด้วยตัวเอง ไม่ใช่ประสบการณ์เดิมๆจากที่บ้าน
จริงๆก็แค่ อยากรู้สึกห่างๆกับพ่อแม่ ให้รู้สึกว่าคิดถึงและเป็นห่วงกัน
ทุกวันนี้อยู่ด้วยกัน ทะเลาะกันทุกวัน จนกลายเป็นคนเก็บกด
อยากออกไปอยู่คนเดียว แต่ที่บ้านไม่ให้ เราสามารถไปได้ไหมคะ
พ่อแม่บอกว่า ให้อิสระอยากทำอะไรก็ทำ แต่ทุกวันนี้คือโดนขีดเส้น ถูกตีกรอบ
วันนี้ก็เพิ่งทะเลาะหนักๆมา เรื่องไม่เป็นเรื่อง - เหมือนเด็กมีปัญหาเลยเนอะ-
เวลาเห็นครอบครัวคนอื่นยิ้มแย้ม อารมณ์ขัน ไม่อิจฉา แต่แค่น้อยใจว่าทำไม
เราถึงไม่มีแบบนี้บ้าง ทำไมครอบครัวเราเป็นแบบนี้
เบื่อกับคำว่า *อย่าเถียง เป็นที่สุด แค่เราแย้ง หรือคิดต่าง กลายเป็นเถียง..
อยากไปเที่ยว ถ้าขออนุญาติไม่เคยได้ไป ต้องไปแบบไม่บอก
เรื่องเรียนก็เครียด + มาเจอปัญหาที่บ้าน เหมือนโลกมืดจนอยากหนีออกจากบ้าน
สรุปกระทู้นี้กลายเป็นกระทู้ระบาย
ปล.ขอบพระคุณล่วงหน้าที่เข้ามารับฟังปัญหาค่ะ