ปัญหาคือเราอยู่ห่างกัน แต่เราเองก็ไว้ใจแฟนตลอด เรียกว่าเชื่อใจเลยดีกว่า เพราะบุคลิกเขาที่เรารู้จัก คือดีมาก ถึงมากที่สุด รักครอบครัว รักแม่ ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยว ไม่เคยเห็นสุงสิงกับผู้หญิง เลิกงานก็กลับบ้าน (เท่าที่รู้) เลยทำให้เชื่อใจมาก แม้จะมีเสียงทัดทานจากคนรอบข้างว่าอยู่ห่างกันให้ระแวงระวังไว้บ้างก็ดี แต่เราก็ถือคติโลกสวยไปวันๆ เขาโทรหาเรา ติดต่อเราน้อยลงผันแปรไปตามกาลเวลา ทำไปทำมาเดือนละครั้งสองครั้ง บางทีโทรคุยก็ทะเลาะกัน เขาก็รำคาญเงียบหายไปเลย ไอ้เราก็โทษตัวเองว่าเรางี่เง่าเอง ไปชวนเขาทะเลาะทำไม สุดท้ายก็โทรไปง้อทุกที ใช้ชีวิตห่างกันอย่างนี้มาเกือบสองปี จริงๆคบกันมา 6 ปีกว่าๆละ คิดว่าโตๆกันแล้วไม่น่าจะต้องหวงอะไรมาก วันดีคืนดี มีผู้หญิงที่เป็นเพื่อนเขาไลน์มาหาเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แกล้งแซวเขาไป ตอนนั้นเราไปหาเขาพอดี พอตกเย็น เขาโดดงานมาหาเราแล้วบอกว่ามีเรื่องจะสารภาพ คือ ที่เราถามมาตลอดว่าอยู่คนเดียวได้ไหม มีใครคุยด้วยอีกหรือเปล่า เขาก็ตอบเสียงแข็งมาตลอดว่า "อยู่ได้ ไม่ได้คุยกับใคร" เขาโกหก จริงๆแล้วเขามีคนคุยด้วย เวลาที่ทะเลาะกับเรา เขาจะคุย ไปหา ปรึกษากับผู้หญิงคนนี้ตลอด จนไม่รู้ว่าคุยถึงไหน (ไม่ยอมสารภาพให้หมด) ก็รู้สึกว่าทำผิดแล้วอยากบอกความจริง เฮ้อ ยิ่งเล่าก็ยิ่งเซ็ง เอาเป็นว่าเราไม่อยากรู้แล้วว่าความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนนั้นไปถึงไหน ตอนนี้เราขอถอยมาตั้งหลักคนเดียว พร้อมกับตั้งคำถามว่าจะเอาไงกับความรัครั้งนี้ต่อดี จะคบต่อหรือพอ เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโกหกเรา และเราแอบกลัวว่าวันหนึ่งคบต่อไปยันแต่งงาน เขาแอบไปทำผู้หญิงท้อง เราจะไปอยู่ตรงไหนดี 555 เพ้อเจ้อไปเรื่อย แต่แอบคิดเผื่อไว้หน่อยก็ดี ชีวิตจะได้มีทางไปเมื่อเจอปัญหาอีก T_T