-แยกให้ออกระหว่าง "ความรัก" กับ "ความผูกพันธ์"
คำพูดของเพื่อนที่บอกกับฉันในวั้นนั้นวันที่ฉันสับสนกับความรุ้สึกตัวเอง เพราะผู้ชายคนๆนึง ....
ฉันมีพี่คนนึงเราสนิทกันตั้งแต่เด็กๆพ่อแม่เรารู้จักกันเป็นเพื่อนกัน เราห่างกันแค่ปีเดียว เราจึงเล่นด้วยกันตั้งแต่อนุบาล เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเขาเป็นเหมือนพี่ชายและเพื่อนในเวลาเดียวกัน ฉันเริ่มรู้สึกไม่อยากให้เขาจากไปไหน ฉันไม่รู้ว่ามันคือความรักหรือป่าวฉันไม่เคยบอกความรู้สึกแบบนี้กับพี่เขา เราเริ่มโตขึ้นตอนนี้พี่เขาอยุ่ม.6 ฉันอยุ่ม.5 เรายังสนิทกันเหมือนเดิมฉันเริ่มถามตัวเองว่ารักพี่เขาไหม แต่ก็ไม่มีคำตอบ ฉันงงกับความรุ้สึกตนเองที่เกิดขึ้น จนวันนึ้งเมือสองเดือนที่แล้ว พี่เขาบอกกับฉันว่าเขามีแฟนแล้วนะ เขาถามเราว่าเราดีใจไหม ฉันนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรรู้สึกจุกกับพูดของเขา ฉันได้แต่ยิ้มให้เขาแล้วหันหลังมาน้ำตาไหลไม่ให้พี่เขาเห็นน้ำตา ฉันไม่เข้าใจตอนนั้นทำไมฉันรุ้สึกเจ็บปวดและร้องไห้ ฉันเป็นอะไร ฉันกำลังเสียพี่ไปงั้นหรอ เรากำลังจะห่างกันหรอ ? คำถามมากมายเต็มหัวของฉัน เพราะฉันรู้ไงว่าถ้าพี่เขามีแฟนพี่เขาก็จะไม่มีเวลามาเล่นมาอยู่ข้างๆฉันเหมือนก่อน ฉันถามตัวเองอีกครั้งฉันรักพี่เขาหรือป่าว แต่ก้ไม่มีคำตอบ เพราะฉันยังไม่รุ้จักว่าความรักเป็นยังไง ฉันไม่เคยบอกความรู้สึกนี้ให้พี่เขารับรู้เลย ฉันเจอหน้าเขาฉันพยายามหลบหน้าเขาไม่กล้าสบตาเพราะกลัวน้ำตาไร ฉันเล่าให้เพื่อนฟังแล้วถามเพื่อนว่าฉันเป็นอะไร เพื่อนบอกว่าฉันรักพี่เขาไปแล้ว ฉันอึ้งกับคำพูดเพื่อน รักหรอ ? ฉันรักพี่เขาจริงๆหรอ ? ฉันไม่เคยมีความรักนะ ฉันไม่รู้ว่ารักคืออะไร ฉันร้องไห้ เพราะถ้าฉันรักพี่เขาจริงๆแล้วยังไงล่ะ ตอนนี้พี่เขามีแฟนแล้วนะ ฉันทำไงได้ เพื่อนอีกคนจึงพูดว่า มันอาจจะเป้นความผูกพันธ์ก็ได้นะ เพราะเคยเล่นเคยสนิทกันตั้งแต่เด็กๆแล้ววันนึงเขาห่างๆไปฉันเลยอาจจะยังไม่ชินก็ได้ ฉันอึ้งอีก ฉันคิดหนักมันเกิดไรขึ้นกันแน่ วันนี้ตอนนี้ฉันกับพี่แทบไม่ค่อยได้คุยกัน อาทิตย์นึงคุยกันไม่ถึงชม. เจอหน้าแค่ยิ้มเฉยๆไม่ได้เข้าหยอกล้อกันเหมือนก่อน และแน่นอนที่สุดเมื่อฉันเห้นพี่เขาอยู่กับแฟนฉันมักจะน้ำตาไหลและรู้สึกเจ็บปวดแบบสุดๆ ฉันทรมาน ฉันไม่เข้าใจกับความรุ้สึกที่ตัวเองมีอยู่ .... TT
"รัก" หรือ ... "ผูกพันธ์" ??
คำพูดของเพื่อนที่บอกกับฉันในวั้นนั้นวันที่ฉันสับสนกับความรุ้สึกตัวเอง เพราะผู้ชายคนๆนึง ....
ฉันมีพี่คนนึงเราสนิทกันตั้งแต่เด็กๆพ่อแม่เรารู้จักกันเป็นเพื่อนกัน เราห่างกันแค่ปีเดียว เราจึงเล่นด้วยกันตั้งแต่อนุบาล เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเขาเป็นเหมือนพี่ชายและเพื่อนในเวลาเดียวกัน ฉันเริ่มรู้สึกไม่อยากให้เขาจากไปไหน ฉันไม่รู้ว่ามันคือความรักหรือป่าวฉันไม่เคยบอกความรู้สึกแบบนี้กับพี่เขา เราเริ่มโตขึ้นตอนนี้พี่เขาอยุ่ม.6 ฉันอยุ่ม.5 เรายังสนิทกันเหมือนเดิมฉันเริ่มถามตัวเองว่ารักพี่เขาไหม แต่ก็ไม่มีคำตอบ ฉันงงกับความรุ้สึกตนเองที่เกิดขึ้น จนวันนึ้งเมือสองเดือนที่แล้ว พี่เขาบอกกับฉันว่าเขามีแฟนแล้วนะ เขาถามเราว่าเราดีใจไหม ฉันนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรรู้สึกจุกกับพูดของเขา ฉันได้แต่ยิ้มให้เขาแล้วหันหลังมาน้ำตาไหลไม่ให้พี่เขาเห็นน้ำตา ฉันไม่เข้าใจตอนนั้นทำไมฉันรุ้สึกเจ็บปวดและร้องไห้ ฉันเป็นอะไร ฉันกำลังเสียพี่ไปงั้นหรอ เรากำลังจะห่างกันหรอ ? คำถามมากมายเต็มหัวของฉัน เพราะฉันรู้ไงว่าถ้าพี่เขามีแฟนพี่เขาก็จะไม่มีเวลามาเล่นมาอยู่ข้างๆฉันเหมือนก่อน ฉันถามตัวเองอีกครั้งฉันรักพี่เขาหรือป่าว แต่ก้ไม่มีคำตอบ เพราะฉันยังไม่รุ้จักว่าความรักเป็นยังไง ฉันไม่เคยบอกความรู้สึกนี้ให้พี่เขารับรู้เลย ฉันเจอหน้าเขาฉันพยายามหลบหน้าเขาไม่กล้าสบตาเพราะกลัวน้ำตาไร ฉันเล่าให้เพื่อนฟังแล้วถามเพื่อนว่าฉันเป็นอะไร เพื่อนบอกว่าฉันรักพี่เขาไปแล้ว ฉันอึ้งกับคำพูดเพื่อน รักหรอ ? ฉันรักพี่เขาจริงๆหรอ ? ฉันไม่เคยมีความรักนะ ฉันไม่รู้ว่ารักคืออะไร ฉันร้องไห้ เพราะถ้าฉันรักพี่เขาจริงๆแล้วยังไงล่ะ ตอนนี้พี่เขามีแฟนแล้วนะ ฉันทำไงได้ เพื่อนอีกคนจึงพูดว่า มันอาจจะเป้นความผูกพันธ์ก็ได้นะ เพราะเคยเล่นเคยสนิทกันตั้งแต่เด็กๆแล้ววันนึงเขาห่างๆไปฉันเลยอาจจะยังไม่ชินก็ได้ ฉันอึ้งอีก ฉันคิดหนักมันเกิดไรขึ้นกันแน่ วันนี้ตอนนี้ฉันกับพี่แทบไม่ค่อยได้คุยกัน อาทิตย์นึงคุยกันไม่ถึงชม. เจอหน้าแค่ยิ้มเฉยๆไม่ได้เข้าหยอกล้อกันเหมือนก่อน และแน่นอนที่สุดเมื่อฉันเห้นพี่เขาอยู่กับแฟนฉันมักจะน้ำตาไหลและรู้สึกเจ็บปวดแบบสุดๆ ฉันทรมาน ฉันไม่เข้าใจกับความรุ้สึกที่ตัวเองมีอยู่ .... TT