ไม่นึกไม่ฝันเลยนะครับว่าผมจะมามีอารมณ์นี้ เกรินก่อนเลยครับว่าผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่ผมปลื้นเธอมาก อาจจะเรียกว่าแอบชอบเลยก็ได้ครับ ช่วงแรกๆก็พยายามทุกวิถีทางที่จะได้เข้าใกล้เธอ พยายามตีสนิทกับเพื่อนของเธอ เริ่มทักทายเธอบ่อยๆ ลงเรียนพิเศษกับกลุ่มของเธอจำได้ว่าตอนนั้นสนุกมากครับ
แต่รู้ไหมครับอะไรที่มันตลก ช่วงนี้ผมกลับเริ่มมีความรักจริงๆจังๆให้กับเพื่อนอีกคนที่สนิทกันมานานแทนกันมานานแทน
ทำให้ผมเริ่มไม่ได้ใส่ใจเธอคนนั้นเช่นเดิม ทั้งๆที่เธอคนนั้นก็ทำท่าทีเหมือนเริ่มมีใจให้ผม เราสนิทกันกว่าเดิม เธอชอบขอให้ผมไปส่งโน่นนี่และหลายครั้งที่ผมปฎิเสธ เธอเริ่มเป็นฝ่ายทักผมมาตลอด ผมเริ่มเป็นฝ่ายที่รำคาญเธอ แน่ล่ะสิในความคิดของผม ผมมีคนที่สำคัญกว่าอยู่แล้วนิ แม้ว่าคนๆนั้นอาจจะมองเห็นไม่คุณค่าของผมเลย แม้ว่าเธอจะไม่ได้ด้อยไปกว่าคนๆนั้นเลยและพร้อมที่จะให้ผมทุกอย่าง ผมมองไม่เห็น
เวลามันก็ผ่านไปครับ ผมก็พยายามวิ่งไล่คนที่ผมชอบต่อไปความสัมพันธุ์ผมดีขึ้นครับ แต่ข้อความที่เธอคอยส่งให้กลับหายไปหายไป วันนี้ผมพึ่งรู้ว่าเธอคนนั้นเจอกับคนที่พร้อมจะดูแลเธอแล้วครับ อันที่จริงผมก็ไม่ได้หึงอะไรนะเพราะผมก็ชอบคนอื่นอยู่ แต่ทำไมใจผมกลับเจ็บเหลือเกิน มีใครตอบผมได้บ้างครับ