ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่านี่เป็นเรื่องในชีวิตจริงของเราตั้งแต่เล็กจนโต
ไม่รู้ว่ามีคนอื่นที่มีเหตุการณ์คล้ายๆกับเราบ้างหรือเปล่า ?
ส่วนตัวคิดว่าเซ้นท์เรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นของแต่ละคนมันต่างกัน
บางคนโดนผีหลอก ผีอำ ผีบองทาง สารพัดวิญญาณและสิ่งที่มองไม่เห็นที่ประสบพบเจอต่างกัน
แต่เรื่องของเราไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าใช่ผีมั๊ย ?
แต่ขอเรียกว่าวิญญาณผู้หวังดีจะดีกว่า
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ ขวบสองขวบชอบตื่นมาร้องไห้ตอนเช้าๆ
บนเตียงเห็นเงาหลายๆคนมายืนล้อมเตียงบ่อยๆ เลยสะดุ้งตื่นตกใจร้องไห้ทุกเช้า เป็นมาได้ปีกว่า
แล้วก็หายไป จนมีครั้งหนึ่งโตขึ้นมาอีกหน่อย ตอนนั้น 6-7 ขวบ ไปเที่ยวทะเลกับครอบครัว
ตอนนั้นผู้ใหญ่นั่งกินคุยเล่นบนเก้าอี้เปล กินเหล้าเม้าท์มอยตามประสาผู้ใหญ่
เราเด็กเล็กก็นั่งก่อกองทรายกอดห่วงยางกับน้องสาว
ตอนนั้นมันเย็นมาก น้ำทะเลซัดห่วงยางน้องสาวลอยออกไปกลางทะเล
น้องเราร้องไห้ ด้วยสัญชาตญาณของพี่สาว เลยต้องเดินกอดห่วงยางตัวเองว่ายน้ำไปเอาห่วงยางน้องคืน
แต่ตอนว่ายไปน้ำก็ซัดตัวเราก็เริ่มไกล คนเล่นน้ำก็น้อยลงจนเราลอยอยู่กลางทะเลตัวคนเดียว
ห่วงยางน้องก็เริ่มไกล้มือ เลยตัดสินใจว่ายน้ำฉบับอนุบาลที่เรียนมา มุดห่วงยางตัวเองออกไป
และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เราว่ายเท่าไหร่ห่วงยางน้องก็กระเซ็นออกไป ยิ่งถีบเท้าว่าย ก็ยิ่งไกล
ห่วงยางก็ไม่มีเกาะ สุดท้ายก็จมน้ำ จมแบบไม่มีทางรอดแน่ๆ ไม่มีใครช่วยได้จนน้ำท่วมปอด
ขาดอากาศหายใจ เข้าใจวินาทีของคนกำลังจะตายเลย แล้วยิ่งจมน้ำตายนี่เคว้งขว้างมาก
ลอยไปลอยมาได้ไม่กี่ 10 วิ
ขุ่นพระ !!! ปาฏิหารย์เกิด แม่ว่ายน้ำมาช่วย กระชากตัวเราให้เราได้สติ แล้วก็สำลักน้ำออก
แม่ด่ายันบ้านไฟไหม้ แต่ไม่เป็นไร รอดได้เพราะแม่ รักแม่มากๆๆๆๆ
และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของวิญญาณที่หวังดีที่เรากำลังจะเจอ
แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าเราเป็นคนไม่มีเซ้นท์เรื่องแบบนี้เลย ล้านนนนนน %
ไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยรู้สึกหรือสัมผัสได้เลย เป็นคนปกติ
ใช้ชีวิตปกติ แต่หลังจากเหตุการณ์จมน้ำครั้งนั้น มีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้น
และเกิดขึ้นทุกวัน และเพิ่งจะหายไปเมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมานี้
คือ " ทุกๆเหตุการณ์ร้ายๆที่จะเกิดขึ้นล่วงหน้ากับตัวเราจะรู้สึกเหมือนมีคนมาลูบหัว2-3ครั้งแล้วก็หายไป "
เหตุการณ์แย่ๆที่จะเจอส่วนมากก็จะแบบ สะดุดโน่นนี่นั่น ลืมของลืมงานที่สำคัญ
ไม่ก็เวลาเจอคนไม่ดีในอนาคตก็จะเตือนล่วงหน้า อะไรประมาณนี้
แต่น่าแปลกคือเราเจอจนชิน ไม่เคยเอะใจ จนนึกแค่ว่ามันคือความผิดปกติในร่างกาย
ไม่เคยนึกเลยว่ามันคือ " สัญญาณเตือน "
จนมารู้ตัวก็ตอน ม.ปลาย ตอนนั้น เกิดเหตุการณ์ที่บัดซบที่สุดในชีวิต
คือ ไปหลงรักและคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งทุกอย่างดู perfect ที่สุด
เหมือนชีวิตจะเจอแต่เรื่องดีๆทุกอย่าง แฟนดูแลเราได้ เอาใจเก่ง อยากได้อะไรก็ซื้อให้
เข้าใจเรา เป็นผู้นำที่ดี เป็นผู้จัดการอยู่บริษัทใหญ่ คือมีแต่คนอิจฉาว่าเราได้คนดีเป็นแฟน
แต่ว่าไอ้สัญญาณเตือนเรา วิญญาณที่หวังดีถูหัวเราบ่อยมาก เกือบทุกวัน วันนึงตก 2-3 ครั้งได้
ไม่เคยเอะใจ แต่เริ่มรำคาญ รำคาญจนถึงขั้นด่าหนังหัวตัวเอง รังแคเยอะรึเปล่าโน่นนี่นั่น
แต่แล้วความบัดซบก็เกิดขึ้นจริง เมื่อครบรอบ 2 ปี ซึ่งตอนนั้นเรากำลังจะขึ้น ม.6
วันนั้นเรา plan ทริปเที่ยวล่วงหน้าไว้ว่าจะไปเที่ยวกับแฟนที่สวนสนุกแห่งหนึ่ง
คืนนั้นแฟนก็ไม่ได้ผิดปกติอะไรบอกรักเราทุกคืนเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่แปลกคือ สัญญาณเตือนหายไป หายไปได้ประมาณ สัปดาห์นึง ซึ่งผิดปกติมากๆ
เราเลยนอนสวดมนต์ถามตัวเองว่า " หายไปทำไม ? " แล้วเราก็หลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้น... เรากำลังเล่นเกมส์สบายๆ แฟนโทรมาเหมือนปกติ แต่สิ่งที่แฟนพูดคือ
" พี่ว่าเราเป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แฟนจะดีกว่า "
เราถึงกับเงิบบบบบบบ หะ ? อะไรนะ ? ไม่ชัดเจนเลย ? เราก็งงแล้วถามว่าเกิดอะไร
เขาบอกแค่ว่า " แฟนเขากลับมาแล้ว "
ดดดดด งงหนักกว่าเดิม
แฟน ? เรา ? ใคร ??? ตอนนั้นคือมันใช่เลย !!!
เขากำลังจะบอกเลิกเรา เราก็ยื้อมาได้วันสองวัน
สวยงามมากคร๊าาาา มีผู้หญิงโทรมา บอกว่าเขาเป็นภรรยาของแฟนเรา
พูดง่ายๆคือ the เมีย !!! เราไม่รู้ตัวเลย กลายเป็นกิ๊กของเขาโดยไม่รู้ตัว
ยอมรับว่าตอนนั้นอ่อนต่อผู้ชาย เด็กด้วยตามเขาไม่ทัน
ผู้หญิงเล่าให้ฟังว่า คบกับแฟนเรามา 8 ปีแล้ว ฝ่ายหญิงไปทำงานต่างประเทศ
แฟนเราเหงาเลยคบเราแก้ขัด ทุกๆวันผู้ชายจะโทรหาเราก่อน เวลานอน 4 ทุ่มก็วางสาย
พอหลัง 4 ทุ่มก็โทรหาเมียเขาเพราะเป็นเวลาต่างประเทศสว่างพอดี
คือ อยากจะร้องไห้ให้พี่อ้อยพี่ฉอดฟังมาก ว่าไม่ได้โดนผีหลอก... " โดนคนเนี่ยแหละหลอกกกก"
เจ็บใจที่สุดในชีวิต โดนสวมเขากับรักครั้งแรกที่ทุ่มเทมากๆ พอร้องไห้นานๆ ผีก็กลับมาลูบหัว
แต่รอบนี้เหมือนปลอบใจมากกว่า พ่อแม่เราก็เสียใจที่เห็นเราร้องไห้ ผีก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่นี้
เราก็กลับมาอุ่นใจอีกครั้งว่าเขาไม่ได้หายไปไหน
และสิ่งที่ทำให้เรามั่นใจขึ้นไปอีกว่าทำไมมั่นใจนักว่านั่นคือผี ? อาจจะฟังแล้วตลก
แต่ก็เคยแอบไปดูหมอที่สำนักใหญ่ที่อยุธยามา หมอทักว่ามีวิญญาณอดีตชาติสามีตามมา
เราก็โอเคตอนนั้นเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ถ้ามาดีเราก็ทำบุญทำตัวดีๆ
จนต่อมาหลังจากเลิกกับแฟนเก่า 2-3 เดือน วิญญาณผู้หวังดีก็ยังตามเตือนลูบหัวอยู่
เวลาเจอใครดีไม่ดีที่ผ่านมาในชีวิต หรือเหตุการณ์ซุ่มซ่ามต่างๆ เขายังอยู่กับเรา
จนกระทั่งเราได้เจอกับแฟนคนปัจจุบัน ใช้เวลาดูใจ 1 เดือน แล้วก็ตัดสินใจคบกัน
ทุกอย่างค่อยๆเป็นค่อยๆไป จนรู้ตัวว่า ได้เจอแล้วสินะ !!! คนดีๆที่ยังเหลืออยู่บนโลกนี้
เขาเป็นคนดีที่โดนแฟนเก่าหลอกสวมเขามาเหมือนกัน เลยเข้าใจหัวอกเราดีมาก
แล้ววันแรกที่ได้เข้าวัดร่วมกัน ตอนถวายสังฆทาน จู่ๆในหัวเราก็แวปขึ้นมา
ว่า " เอะ ? เดี๋ยวก่อนะ... วิญญาณผู้หวังดีหายไปไหนแล้ว ? "
พระก็ไม่ได้ทักอะไรสวดมนต์ปกติ ไม่มีทัก เราหันไปมองท้องฟ้าแดดจ้ามาก
นั่นคือวันสุดท้ายที่เราไม่ได้รับการแจ้งเตือนหรือการสัมผัสจากผีผู้หวังดีอีกเลย...
จนตอนนี้ 3 ปีแล้ว เรายังรักและคบกับแฟนคนนี้ดี รักครอบครัวเราสหายเรา เหมือนปกติ
แต่เวลาเจอเหตุการณ์ร้ายๆเข้ามา เรามักถามตัวเองเสมอว่า " วิญญาณคนนั้นหายไปไหนแล้ว ? "
คิดในแง่ดีคือ เขาอาจจะหมดห่วงแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็ดีใจและยังทำดี ทำบุญดีต่อไป
อาจจะแปลก แต่เรายังคิดถึงเขา ไม่รู้ว่าเขาไปไหน ไปเกิดใช่มั๊ย ? หรือยังไง ?
ใจนึกถึงคุณริว กับ คุณเจน ญาณทิพย์ มาก ตอบคำถามหนูหน่อยว่าเขาไปไหน 555
ถ้าคุณวิญญาณผู้หวังดีต่อ 3G ที่สวรรค์แล้ว ได้อ่านผ่านกระทู้อันนี้บ้าง อยากบอกเขาว่า
" ขอบคุณมาก ที่ดูแลเรามาตลอด 10 ปี ขอบคุณที่เตือนและหวังดีกับเราเสมอ
หลังจากนี้เราจะใช้ชีวิตอย่างมีสติ ไม่ปากจัด ลดคำหยาบน้อยๆ จะนวดให้ป๊ากับแม่บ่อยๆ
อยากกินอะไร อยากได้อะไร เกมส์เศรษฐีเอามั๊ย ซื้อเพชรเท่าไหร่ ติดต่อได้ที่ในฝัน
เราจะเป็นคนดีและดีมากๆ สัญญาๆ "
และเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า #อย่ากลัวผีจะมาหลอกเลย #กลัวคนเป็นๆหลอกจะดีกว่า #แสบบบบบบบบบ
ขอบคุณที่อ่านสาระน้อยๆของเรานะคะ
หมั่นทำดีกันเฮ้ !!! เผื่อผีมาช่วยลูบหัว
(เล่าสู่กันฟัง) อยากขอบคุณผี
ไม่รู้ว่ามีคนอื่นที่มีเหตุการณ์คล้ายๆกับเราบ้างหรือเปล่า ?
ส่วนตัวคิดว่าเซ้นท์เรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นของแต่ละคนมันต่างกัน
บางคนโดนผีหลอก ผีอำ ผีบองทาง สารพัดวิญญาณและสิ่งที่มองไม่เห็นที่ประสบพบเจอต่างกัน
แต่เรื่องของเราไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าใช่ผีมั๊ย ?
แต่ขอเรียกว่าวิญญาณผู้หวังดีจะดีกว่า
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ ขวบสองขวบชอบตื่นมาร้องไห้ตอนเช้าๆ
บนเตียงเห็นเงาหลายๆคนมายืนล้อมเตียงบ่อยๆ เลยสะดุ้งตื่นตกใจร้องไห้ทุกเช้า เป็นมาได้ปีกว่า
แล้วก็หายไป จนมีครั้งหนึ่งโตขึ้นมาอีกหน่อย ตอนนั้น 6-7 ขวบ ไปเที่ยวทะเลกับครอบครัว
ตอนนั้นผู้ใหญ่นั่งกินคุยเล่นบนเก้าอี้เปล กินเหล้าเม้าท์มอยตามประสาผู้ใหญ่
เราเด็กเล็กก็นั่งก่อกองทรายกอดห่วงยางกับน้องสาว
ตอนนั้นมันเย็นมาก น้ำทะเลซัดห่วงยางน้องสาวลอยออกไปกลางทะเล
น้องเราร้องไห้ ด้วยสัญชาตญาณของพี่สาว เลยต้องเดินกอดห่วงยางตัวเองว่ายน้ำไปเอาห่วงยางน้องคืน
แต่ตอนว่ายไปน้ำก็ซัดตัวเราก็เริ่มไกล คนเล่นน้ำก็น้อยลงจนเราลอยอยู่กลางทะเลตัวคนเดียว
ห่วงยางน้องก็เริ่มไกล้มือ เลยตัดสินใจว่ายน้ำฉบับอนุบาลที่เรียนมา มุดห่วงยางตัวเองออกไป
และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เราว่ายเท่าไหร่ห่วงยางน้องก็กระเซ็นออกไป ยิ่งถีบเท้าว่าย ก็ยิ่งไกล
ห่วงยางก็ไม่มีเกาะ สุดท้ายก็จมน้ำ จมแบบไม่มีทางรอดแน่ๆ ไม่มีใครช่วยได้จนน้ำท่วมปอด
ขาดอากาศหายใจ เข้าใจวินาทีของคนกำลังจะตายเลย แล้วยิ่งจมน้ำตายนี่เคว้งขว้างมาก
ลอยไปลอยมาได้ไม่กี่ 10 วิ
ขุ่นพระ !!! ปาฏิหารย์เกิด แม่ว่ายน้ำมาช่วย กระชากตัวเราให้เราได้สติ แล้วก็สำลักน้ำออก
แม่ด่ายันบ้านไฟไหม้ แต่ไม่เป็นไร รอดได้เพราะแม่ รักแม่มากๆๆๆๆ
และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของวิญญาณที่หวังดีที่เรากำลังจะเจอ
แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าเราเป็นคนไม่มีเซ้นท์เรื่องแบบนี้เลย ล้านนนนนน %
ไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยรู้สึกหรือสัมผัสได้เลย เป็นคนปกติ
ใช้ชีวิตปกติ แต่หลังจากเหตุการณ์จมน้ำครั้งนั้น มีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้น
และเกิดขึ้นทุกวัน และเพิ่งจะหายไปเมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมานี้
คือ " ทุกๆเหตุการณ์ร้ายๆที่จะเกิดขึ้นล่วงหน้ากับตัวเราจะรู้สึกเหมือนมีคนมาลูบหัว2-3ครั้งแล้วก็หายไป "
เหตุการณ์แย่ๆที่จะเจอส่วนมากก็จะแบบ สะดุดโน่นนี่นั่น ลืมของลืมงานที่สำคัญ
ไม่ก็เวลาเจอคนไม่ดีในอนาคตก็จะเตือนล่วงหน้า อะไรประมาณนี้
แต่น่าแปลกคือเราเจอจนชิน ไม่เคยเอะใจ จนนึกแค่ว่ามันคือความผิดปกติในร่างกาย
ไม่เคยนึกเลยว่ามันคือ " สัญญาณเตือน "
จนมารู้ตัวก็ตอน ม.ปลาย ตอนนั้น เกิดเหตุการณ์ที่บัดซบที่สุดในชีวิต
คือ ไปหลงรักและคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งทุกอย่างดู perfect ที่สุด
เหมือนชีวิตจะเจอแต่เรื่องดีๆทุกอย่าง แฟนดูแลเราได้ เอาใจเก่ง อยากได้อะไรก็ซื้อให้
เข้าใจเรา เป็นผู้นำที่ดี เป็นผู้จัดการอยู่บริษัทใหญ่ คือมีแต่คนอิจฉาว่าเราได้คนดีเป็นแฟน
แต่ว่าไอ้สัญญาณเตือนเรา วิญญาณที่หวังดีถูหัวเราบ่อยมาก เกือบทุกวัน วันนึงตก 2-3 ครั้งได้
ไม่เคยเอะใจ แต่เริ่มรำคาญ รำคาญจนถึงขั้นด่าหนังหัวตัวเอง รังแคเยอะรึเปล่าโน่นนี่นั่น
แต่แล้วความบัดซบก็เกิดขึ้นจริง เมื่อครบรอบ 2 ปี ซึ่งตอนนั้นเรากำลังจะขึ้น ม.6
วันนั้นเรา plan ทริปเที่ยวล่วงหน้าไว้ว่าจะไปเที่ยวกับแฟนที่สวนสนุกแห่งหนึ่ง
คืนนั้นแฟนก็ไม่ได้ผิดปกติอะไรบอกรักเราทุกคืนเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่แปลกคือ สัญญาณเตือนหายไป หายไปได้ประมาณ สัปดาห์นึง ซึ่งผิดปกติมากๆ
เราเลยนอนสวดมนต์ถามตัวเองว่า " หายไปทำไม ? " แล้วเราก็หลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้น... เรากำลังเล่นเกมส์สบายๆ แฟนโทรมาเหมือนปกติ แต่สิ่งที่แฟนพูดคือ
" พี่ว่าเราเป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แฟนจะดีกว่า "
เราถึงกับเงิบบบบบบบ หะ ? อะไรนะ ? ไม่ชัดเจนเลย ? เราก็งงแล้วถามว่าเกิดอะไร
เขาบอกแค่ว่า " แฟนเขากลับมาแล้ว "
แฟน ? เรา ? ใคร ??? ตอนนั้นคือมันใช่เลย !!!
เขากำลังจะบอกเลิกเรา เราก็ยื้อมาได้วันสองวัน
สวยงามมากคร๊าาาา มีผู้หญิงโทรมา บอกว่าเขาเป็นภรรยาของแฟนเรา
พูดง่ายๆคือ the เมีย !!! เราไม่รู้ตัวเลย กลายเป็นกิ๊กของเขาโดยไม่รู้ตัว
ยอมรับว่าตอนนั้นอ่อนต่อผู้ชาย เด็กด้วยตามเขาไม่ทัน
ผู้หญิงเล่าให้ฟังว่า คบกับแฟนเรามา 8 ปีแล้ว ฝ่ายหญิงไปทำงานต่างประเทศ
แฟนเราเหงาเลยคบเราแก้ขัด ทุกๆวันผู้ชายจะโทรหาเราก่อน เวลานอน 4 ทุ่มก็วางสาย
พอหลัง 4 ทุ่มก็โทรหาเมียเขาเพราะเป็นเวลาต่างประเทศสว่างพอดี
คือ อยากจะร้องไห้ให้พี่อ้อยพี่ฉอดฟังมาก ว่าไม่ได้โดนผีหลอก... " โดนคนเนี่ยแหละหลอกกกก"
เจ็บใจที่สุดในชีวิต โดนสวมเขากับรักครั้งแรกที่ทุ่มเทมากๆ พอร้องไห้นานๆ ผีก็กลับมาลูบหัว
แต่รอบนี้เหมือนปลอบใจมากกว่า พ่อแม่เราก็เสียใจที่เห็นเราร้องไห้ ผีก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่นี้
เราก็กลับมาอุ่นใจอีกครั้งว่าเขาไม่ได้หายไปไหน
และสิ่งที่ทำให้เรามั่นใจขึ้นไปอีกว่าทำไมมั่นใจนักว่านั่นคือผี ? อาจจะฟังแล้วตลก
แต่ก็เคยแอบไปดูหมอที่สำนักใหญ่ที่อยุธยามา หมอทักว่ามีวิญญาณอดีตชาติสามีตามมา
เราก็โอเคตอนนั้นเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่ถ้ามาดีเราก็ทำบุญทำตัวดีๆ
จนต่อมาหลังจากเลิกกับแฟนเก่า 2-3 เดือน วิญญาณผู้หวังดีก็ยังตามเตือนลูบหัวอยู่
เวลาเจอใครดีไม่ดีที่ผ่านมาในชีวิต หรือเหตุการณ์ซุ่มซ่ามต่างๆ เขายังอยู่กับเรา
จนกระทั่งเราได้เจอกับแฟนคนปัจจุบัน ใช้เวลาดูใจ 1 เดือน แล้วก็ตัดสินใจคบกัน
ทุกอย่างค่อยๆเป็นค่อยๆไป จนรู้ตัวว่า ได้เจอแล้วสินะ !!! คนดีๆที่ยังเหลืออยู่บนโลกนี้
เขาเป็นคนดีที่โดนแฟนเก่าหลอกสวมเขามาเหมือนกัน เลยเข้าใจหัวอกเราดีมาก
แล้ววันแรกที่ได้เข้าวัดร่วมกัน ตอนถวายสังฆทาน จู่ๆในหัวเราก็แวปขึ้นมา
ว่า " เอะ ? เดี๋ยวก่อนะ... วิญญาณผู้หวังดีหายไปไหนแล้ว ? "
พระก็ไม่ได้ทักอะไรสวดมนต์ปกติ ไม่มีทัก เราหันไปมองท้องฟ้าแดดจ้ามาก
นั่นคือวันสุดท้ายที่เราไม่ได้รับการแจ้งเตือนหรือการสัมผัสจากผีผู้หวังดีอีกเลย...
จนตอนนี้ 3 ปีแล้ว เรายังรักและคบกับแฟนคนนี้ดี รักครอบครัวเราสหายเรา เหมือนปกติ
แต่เวลาเจอเหตุการณ์ร้ายๆเข้ามา เรามักถามตัวเองเสมอว่า " วิญญาณคนนั้นหายไปไหนแล้ว ? "
คิดในแง่ดีคือ เขาอาจจะหมดห่วงแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็ดีใจและยังทำดี ทำบุญดีต่อไป
อาจจะแปลก แต่เรายังคิดถึงเขา ไม่รู้ว่าเขาไปไหน ไปเกิดใช่มั๊ย ? หรือยังไง ?
ใจนึกถึงคุณริว กับ คุณเจน ญาณทิพย์ มาก ตอบคำถามหนูหน่อยว่าเขาไปไหน 555
ถ้าคุณวิญญาณผู้หวังดีต่อ 3G ที่สวรรค์แล้ว ได้อ่านผ่านกระทู้อันนี้บ้าง อยากบอกเขาว่า
" ขอบคุณมาก ที่ดูแลเรามาตลอด 10 ปี ขอบคุณที่เตือนและหวังดีกับเราเสมอ
หลังจากนี้เราจะใช้ชีวิตอย่างมีสติ ไม่ปากจัด ลดคำหยาบน้อยๆ จะนวดให้ป๊ากับแม่บ่อยๆ
อยากกินอะไร อยากได้อะไร เกมส์เศรษฐีเอามั๊ย ซื้อเพชรเท่าไหร่ ติดต่อได้ที่ในฝัน
เราจะเป็นคนดีและดีมากๆ สัญญาๆ "
และเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า #อย่ากลัวผีจะมาหลอกเลย #กลัวคนเป็นๆหลอกจะดีกว่า #แสบบบบบบบบบ
ขอบคุณที่อ่านสาระน้อยๆของเรานะคะ
หมั่นทำดีกันเฮ้ !!! เผื่อผีมาช่วยลูบหัว