คือเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยอินเตอร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง อยู่ปีสามแล้วค่ะ คณะบริหาร ส่วนแฟนขึ้นปีสองคณะวิศวะการบิน เพราะเขาอยากเป็นนักบินค่ะ
แล้วเนื่องจากค่าเทอมที่นี่แพงมากๆ ของเราอยู่ที่เทอมละห้าหมื่นนิดๆ ส่วนของแฟนรวมเบ็ดเสร็จจนจบการศึกษาก็ร่วมสี่ล้าน ทำให้เกิดปัญหาหมุนเงินไม่ทัน
บ้านเขาอยู่ต่างจังหวัด ช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยไม่ได้เจอกัน เพราะเขาต้องกลับไปช่วยทางบ้าน ไม่ได้เจอกันเป็นเดือน ปกติแล้วเราเป็นคนติดแฟนมากอ่ะ แทบไม่อยากจะห่างไปไหนเลย แล้วต้องมาห่างกันแบบนี้ เราก็รอแล้วรอเล่าจนใกล้ๆเปิดเทอม วันที่ 18 นี่แหละค่ะ ก็คิดว่า จะได้เจอแว้ววววว >< ดีใจมากๆ แล้วเมื่อสามสี่วันที่แล้ว เขาก็โทรมา ถามโน่นถามนี่เสียงหวานเชียว "ไปค่ายเป็นไงบ้าง ชมรมเป็นไงบ้าง เด็กใหม่เยอะไหม" เราก็คิดอยู่ว่ามันแปลกๆเพราะปกติร้อยวันพันปีแทบไม่โทรหา แล้วจะให้ทำเสียงอ้อนเสียงหวาน ไม่มีอ่ะ แต่เราก็พยายามไม่คิดอะไร สุดท้ายเราก็เลยถามเขาว่า "แล้วตกลงป๊าจะกลับมะไหร่อ่า" คือเราเรียกกันป๊ากับม๊าค่ะ เขาก็เหมือนกับหัวเราะแห้งๆ แบบ "แหะๆ..คือ.....เห้ออออ" ไอเราก็งง "ม๊าาา.....ป๊าบอกไปแล้วม๊าอย่าตกใจนะ" ไอเราก็...อ่า อะไรวะ "คือ...ป๊า..หมุนเงินไม่ทัน ป๊าอาจไม่ได้ลงทะเบียนเรียนเทอมนี้นะ" อ่าววววววว เวรละ แล้วเทอมนี้ไม่ได้ลง เราก็ต้องทนไปอีกเทอมนึงอ่ะสิ ม่ายยยยยยย ToT เลยบอกไปว่า.. "อ่า..หรอคะป๊า ทำไมอ่ะ แล้ว..ที่ Pre-Regist ไปแล้วอ่ะ ก็ต้องแคนเซิ่ลหรอ" "ช่ายยยย...เห้อออออ" "ง่าาาา หรออออ อื่มมม T T" แล้วก็มีถอนหายใจมาอีก.. "เห้อออ ม๊าาาา.." "???" "ป๊า..อาจไม่ได้เรียนที่นี่แล้วนะ.." "={}=" ชอคเลยค่ะ ชอคๆๆๆๆๆ อึ้งมาก ไหนตอนแรกบอกไม่ได้ลงแค่เทอมนี้ไงฟระ!! ทำไมไม่บอกให้โหม้ดดดดดดดด "ไม่เป็นไรนะม๊า?" เป็นโว้ยยยยยยยยย น้ำตากรูจะร่วงเผาะๆอยู่แล้วเนี่ย หลังจากนั้นบทสนทนาเป็นไงบ้างก็จำไม่ค่อยได้ รู้สึกเบลอๆ แล้วก็จำได้ว่าเราก็ตอบแค่ อือ อื้ม เขาก็พยายามพูดแกล้งเรา แหย่เราให้เราหัวเราะ แต่จะให้หัวเราะยังไงฟระ น้ำตาหลั่งไหลเป็นสายธารอยู่เนี่ย TT^TT แล้วคือสรุป เขาไปเรียนที่นครพนมโน่นนนน ไอเราเรียนสมุทรปราการ ไปๆมาๆ ยังไงมันก็ห่างอ่ะ
วันนี้เขามาเก็บของที่หอ เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันหลังจากปิดเทอม แต่มันเป็นการพบเพื่อจากอ่ะ เขามาเก็บของเพื่อนที่จะไปอยู่ที่อื่น ก็ดีใจนะที่ได้เจอ แม้จะเป็นเวลาแค่ 4 ชั่วโมง เขาก็ทำให้เรารุ้ว่าเขาคิดถึงเราเหมือนกัน บางทีมัก็คุ้ม่ากับการรอคอยมาเป็นเดือนๆนะ ^^
แล้ววันนี้ก็โดนยุมาจากทั้งเพื่อนสนิท ทั้งพี่ๆในชมรม ว่าให้หาใหม่เถอะ หรือเปิดใจเผื่อใครไว้เถอะ เขาบอกว่าแฟนเราอ่ะเจ้าชู้แบบนั้นแบบนี้ ซึ่งบุคลิกแฟนเราจะเป็นคนเฟรนลี่ เขาอายุมากกว่าเรานะ แต่เรียนปริญญาใบที่สอง แล้วด้วยความเป็นผู้ใหญ่ที่สไตล์ผู้หญิงเข้าหาง่ายอ่ะ เลยดูเหมือนเจ้าชู้ แต่เรารู้ดีที่สุด เพราะคนอื่นเขาไม่ได้มาอยู่กับแฟนเราแบบที่เราอยู่ เรารู้จักเขาดีที่สุด เขาเป็นคนรักจริงมาก แล้วก็มีเราแค่คนเดียว อันนี้มั่นใจได้ จนบางทีเราเองต่างหากที่ไม่มั่นใจตัวเอง ไม่รู้ว่าเราจะเปลี่ยนไปรึเปล่า แต่เราก็ไม่อยากไปรักใครอีกแล้ว เราอยากหยุดที่คนนี้ คิดว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ต้องมาเจออะไรแบบนี้จนได้ เศร้าอ่ะ T T คือเราเลิกกับแฟนเก่ามาก็เพราะความห่างนี้เป็นส่วนหนึ่งเหมือนกัน เราไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก
แต่เราโอเคนะ พยายามคิดบวก เพราะเขาไปก็เป็นผลด้สนบวกมากกว่าอยู่แล้ว แต่ให้ตายเหอะ.. สิ่งที่เคยมี เคยเห็นทุกวัน มันไม่มีแล้วอ่ะ แล้วจะต้องเห็นใครไม่รู้เดินออกมาจากห้องที่แฟนเราเคยอยู่ (ห้องเราอยู่ตรงข้ามกัน) กว่าจะได้เจออีก.. คงรอนานกว่านี้อีกแน่ๆ
เราก็คงไปหาบ้าง พี่เขาก็คงลงมาบ้าง แต่ก็นะ...มันเหงาอ่ะ ติดแฟนนนนน แง๊ แล้วจะต้องทนไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ เราควรทำไงดีคะ เขาก็ไม่ใช่คนที่โทรมาหาบ่อยๆ หรือบอกคิดถึงบ่อยๆ เรากลัวตัวเองกังวลโน่นนี่ เป็นห่วงด้วยค่ะ ไม่ได้ห่วงเรื่องผู้หญิงเลยนะ ไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจเลย แต่..เศร้าชะมัด
วันนี้ก็ลากัน น้ำตาทะลักตอนจบจนได้.. Y Y
แต่รู้สึกเริ่มชินกับการรอคอยบ้างแล้วล่ะ จนรู้สึกว่า..อยู่คนเดียวก็ได้วะ ไม่เอาอ้ะ T^T
ทำไงดีๆๆๆๆๆ คิดถึงแฟนนนน แง๊
พอเจอกับตัวเอง แล้วนึกถึงคำพูดนี้ของรันขึ้นมาเลย 5555
ระยะทาง มีผลต่อความห่างของใจเรารึเปล่า? ต้องไกลจากแฟนมากๆทำไงดีคะ?
แล้วเนื่องจากค่าเทอมที่นี่แพงมากๆ ของเราอยู่ที่เทอมละห้าหมื่นนิดๆ ส่วนของแฟนรวมเบ็ดเสร็จจนจบการศึกษาก็ร่วมสี่ล้าน ทำให้เกิดปัญหาหมุนเงินไม่ทัน
บ้านเขาอยู่ต่างจังหวัด ช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยไม่ได้เจอกัน เพราะเขาต้องกลับไปช่วยทางบ้าน ไม่ได้เจอกันเป็นเดือน ปกติแล้วเราเป็นคนติดแฟนมากอ่ะ แทบไม่อยากจะห่างไปไหนเลย แล้วต้องมาห่างกันแบบนี้ เราก็รอแล้วรอเล่าจนใกล้ๆเปิดเทอม วันที่ 18 นี่แหละค่ะ ก็คิดว่า จะได้เจอแว้ววววว >< ดีใจมากๆ แล้วเมื่อสามสี่วันที่แล้ว เขาก็โทรมา ถามโน่นถามนี่เสียงหวานเชียว "ไปค่ายเป็นไงบ้าง ชมรมเป็นไงบ้าง เด็กใหม่เยอะไหม" เราก็คิดอยู่ว่ามันแปลกๆเพราะปกติร้อยวันพันปีแทบไม่โทรหา แล้วจะให้ทำเสียงอ้อนเสียงหวาน ไม่มีอ่ะ แต่เราก็พยายามไม่คิดอะไร สุดท้ายเราก็เลยถามเขาว่า "แล้วตกลงป๊าจะกลับมะไหร่อ่า" คือเราเรียกกันป๊ากับม๊าค่ะ เขาก็เหมือนกับหัวเราะแห้งๆ แบบ "แหะๆ..คือ.....เห้ออออ" ไอเราก็งง "ม๊าาา.....ป๊าบอกไปแล้วม๊าอย่าตกใจนะ" ไอเราก็...อ่า อะไรวะ "คือ...ป๊า..หมุนเงินไม่ทัน ป๊าอาจไม่ได้ลงทะเบียนเรียนเทอมนี้นะ" อ่าววววววว เวรละ แล้วเทอมนี้ไม่ได้ลง เราก็ต้องทนไปอีกเทอมนึงอ่ะสิ ม่ายยยยยยย ToT เลยบอกไปว่า.. "อ่า..หรอคะป๊า ทำไมอ่ะ แล้ว..ที่ Pre-Regist ไปแล้วอ่ะ ก็ต้องแคนเซิ่ลหรอ" "ช่ายยยย...เห้อออออ" "ง่าาาา หรออออ อื่มมม T T" แล้วก็มีถอนหายใจมาอีก.. "เห้อออ ม๊าาาา.." "???" "ป๊า..อาจไม่ได้เรียนที่นี่แล้วนะ.." "={}=" ชอคเลยค่ะ ชอคๆๆๆๆๆ อึ้งมาก ไหนตอนแรกบอกไม่ได้ลงแค่เทอมนี้ไงฟระ!! ทำไมไม่บอกให้โหม้ดดดดดดดด "ไม่เป็นไรนะม๊า?" เป็นโว้ยยยยยยยยย น้ำตากรูจะร่วงเผาะๆอยู่แล้วเนี่ย หลังจากนั้นบทสนทนาเป็นไงบ้างก็จำไม่ค่อยได้ รู้สึกเบลอๆ แล้วก็จำได้ว่าเราก็ตอบแค่ อือ อื้ม เขาก็พยายามพูดแกล้งเรา แหย่เราให้เราหัวเราะ แต่จะให้หัวเราะยังไงฟระ น้ำตาหลั่งไหลเป็นสายธารอยู่เนี่ย TT^TT แล้วคือสรุป เขาไปเรียนที่นครพนมโน่นนนน ไอเราเรียนสมุทรปราการ ไปๆมาๆ ยังไงมันก็ห่างอ่ะ
วันนี้เขามาเก็บของที่หอ เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันหลังจากปิดเทอม แต่มันเป็นการพบเพื่อจากอ่ะ เขามาเก็บของเพื่อนที่จะไปอยู่ที่อื่น ก็ดีใจนะที่ได้เจอ แม้จะเป็นเวลาแค่ 4 ชั่วโมง เขาก็ทำให้เรารุ้ว่าเขาคิดถึงเราเหมือนกัน บางทีมัก็คุ้ม่ากับการรอคอยมาเป็นเดือนๆนะ ^^
แล้ววันนี้ก็โดนยุมาจากทั้งเพื่อนสนิท ทั้งพี่ๆในชมรม ว่าให้หาใหม่เถอะ หรือเปิดใจเผื่อใครไว้เถอะ เขาบอกว่าแฟนเราอ่ะเจ้าชู้แบบนั้นแบบนี้ ซึ่งบุคลิกแฟนเราจะเป็นคนเฟรนลี่ เขาอายุมากกว่าเรานะ แต่เรียนปริญญาใบที่สอง แล้วด้วยความเป็นผู้ใหญ่ที่สไตล์ผู้หญิงเข้าหาง่ายอ่ะ เลยดูเหมือนเจ้าชู้ แต่เรารู้ดีที่สุด เพราะคนอื่นเขาไม่ได้มาอยู่กับแฟนเราแบบที่เราอยู่ เรารู้จักเขาดีที่สุด เขาเป็นคนรักจริงมาก แล้วก็มีเราแค่คนเดียว อันนี้มั่นใจได้ จนบางทีเราเองต่างหากที่ไม่มั่นใจตัวเอง ไม่รู้ว่าเราจะเปลี่ยนไปรึเปล่า แต่เราก็ไม่อยากไปรักใครอีกแล้ว เราอยากหยุดที่คนนี้ คิดว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ต้องมาเจออะไรแบบนี้จนได้ เศร้าอ่ะ T T คือเราเลิกกับแฟนเก่ามาก็เพราะความห่างนี้เป็นส่วนหนึ่งเหมือนกัน เราไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก
แต่เราโอเคนะ พยายามคิดบวก เพราะเขาไปก็เป็นผลด้สนบวกมากกว่าอยู่แล้ว แต่ให้ตายเหอะ.. สิ่งที่เคยมี เคยเห็นทุกวัน มันไม่มีแล้วอ่ะ แล้วจะต้องเห็นใครไม่รู้เดินออกมาจากห้องที่แฟนเราเคยอยู่ (ห้องเราอยู่ตรงข้ามกัน) กว่าจะได้เจออีก.. คงรอนานกว่านี้อีกแน่ๆ
เราก็คงไปหาบ้าง พี่เขาก็คงลงมาบ้าง แต่ก็นะ...มันเหงาอ่ะ ติดแฟนนนนน แง๊ แล้วจะต้องทนไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ เราควรทำไงดีคะ เขาก็ไม่ใช่คนที่โทรมาหาบ่อยๆ หรือบอกคิดถึงบ่อยๆ เรากลัวตัวเองกังวลโน่นนี่ เป็นห่วงด้วยค่ะ ไม่ได้ห่วงเรื่องผู้หญิงเลยนะ ไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจเลย แต่..เศร้าชะมัด
วันนี้ก็ลากัน น้ำตาทะลักตอนจบจนได้.. Y Y
แต่รู้สึกเริ่มชินกับการรอคอยบ้างแล้วล่ะ จนรู้สึกว่า..อยู่คนเดียวก็ได้วะ ไม่เอาอ้ะ T^T
ทำไงดีๆๆๆๆๆ คิดถึงแฟนนนน แง๊
พอเจอกับตัวเอง แล้วนึกถึงคำพูดนี้ของรันขึ้นมาเลย 5555