คือผมเพิ่งจะเข้าปี 1 ยังหาเพื่อนไม่ค่อยได้เลย แต่พอมีเพื่อนเก่าที่ รร ติดคณะเดียวกัน แต่เราไม่สนิทเท่าไรทำไงดีครับ
เราโทรไปถามเพื่อน เพื่อนก็เหมือนไม่ค่อยสนใจยังไงไม่รู้ แบบว่า เราจะย้ายไปแล้วนะ เพื่อนก็ตอบว่า อื้ม แล้ว? .. ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนมันจุกๆ เพราะเป็นเพื่อน รร เดียวกันหวังว่าจะพึ่งพากันได้ กลัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้จังครับ
ผมเป็นคนที่พูดไม่เก่งครับ กว่าจะหาคนเคมีเข้ากันได้ก็ไม่มีใครสนิทเท่าเพื่อนมอต้นแล้วครับ
นิสัยผมเป็นคนรักสันโดษ มีเพื่อนไม่กี่คนแต่เข้าใจกันตามกันตลอด ห่วงเพื่อนโทรมาถามโทรมาบอกข่าวคราวต่างๆ ไม่ค่อยชอบเที่ยวเท่าไร
กว่าจะหาเพื่อนดีๆแบบนี้ได้ แต่โชคดีของเพื่อนที่ติดแพทย์มหาวิทยาลัยชื่อดังใน กทม. เลยต้องแยกจากกันครับ
แล้วผมมีเพื่อนผู้หญิงอีกคน เพื่อนๆพอจะทราบมั้ยครับว่านิสัยปกติของผู้หญิงรึเปล่า เราสนิทกันมากๆ โทรหากันไปไหนมาไหนด้วยกัน (ไม่ใช่แฟนนะครับ) ทำงานกลุ่มก็อยู่กลุ่มด้วยกัน มีงานไรก็โทรบอก แต่พอมาวันนึงเค้าก็ไปสนิทกับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มใหญ่ ปกติเค้าจะมากับผมบ่อยๆ หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมา ไม่ค่อยโทรหา เวลาผมโทรไปเล่นด้วยเหมือนแบบรำคาญไรงี้ รู้สึกอึดอัดนิดๆไม่สนิทแบบเก่า ซึ่งผมก็ปกตินะ เค้าจะทำแบบเย็นชาใส่ผม เหมือนโกรธไม่มีเหตุผล ซึ่งผมงงมากๆ ทำไมเป็นแบบนี้ พอเค้ามีเรื่องหรืออะไรเค้าก็จะโทรมาหาผมโทรมาเล่นด้วย แต่พอเพื่อนเค้ามาเค้าก็ไปกับกลุ่มเค้าเลย ซึ่งผมแปลกใจมากๆ มาหาในวันที่ไม่มีใครหรอ แล้วพอมีเพื่อนก็ทิ้งผมแบบนี้เหรอ ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เข้าใจว่ามหาวิทยาลัยต้องมีสังคม แต่บางทีมันก็ไม่สนิทใจกับบางคนเท่าไรครับ
ถ้าเพื่อนไม่ดีเค้าก็ไม่มีอิทธิพลต่อจิตใจเราให้ไปทุกข์นี่นา ทำไมผมต้องหนักใจเรื่องแบบนี้ด้วย
แต่ถ้าอยู่คนเดียว มันก็แปลกๆ กลัวคนจะมองว่าเราไม่มีเพื่อนเหรอ
หาเพื่อนที่ตรงกับไลฟ์สไตล์เรานี่ยากจริงๆ เพราะฉะนั้นส่วนมากผมมักจะทำอะไรคนเดียวเสมอๆ
อยากมีเพื่อนแท้ครับ...
เริ่มจะเบื่อชีวิตมหาลัยตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นแล้วครับ ผมเรียนเพื่อตัวผม พ่อแม่เท่านั้นที่มีอิทธิพลต่อจิตใจผม
ผมจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด ไม่เสียแรงที่ส่งผมเรียน แต่บางทีเราก็เหงาเหมือนแปลกแยกไม่มีเพื่อน
เข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ทำไงครับ มหาลัยปี 1
เราโทรไปถามเพื่อน เพื่อนก็เหมือนไม่ค่อยสนใจยังไงไม่รู้ แบบว่า เราจะย้ายไปแล้วนะ เพื่อนก็ตอบว่า อื้ม แล้ว? .. ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนมันจุกๆ เพราะเป็นเพื่อน รร เดียวกันหวังว่าจะพึ่งพากันได้ กลัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้จังครับ
ผมเป็นคนที่พูดไม่เก่งครับ กว่าจะหาคนเคมีเข้ากันได้ก็ไม่มีใครสนิทเท่าเพื่อนมอต้นแล้วครับ
นิสัยผมเป็นคนรักสันโดษ มีเพื่อนไม่กี่คนแต่เข้าใจกันตามกันตลอด ห่วงเพื่อนโทรมาถามโทรมาบอกข่าวคราวต่างๆ ไม่ค่อยชอบเที่ยวเท่าไร
กว่าจะหาเพื่อนดีๆแบบนี้ได้ แต่โชคดีของเพื่อนที่ติดแพทย์มหาวิทยาลัยชื่อดังใน กทม. เลยต้องแยกจากกันครับ
แล้วผมมีเพื่อนผู้หญิงอีกคน เพื่อนๆพอจะทราบมั้ยครับว่านิสัยปกติของผู้หญิงรึเปล่า เราสนิทกันมากๆ โทรหากันไปไหนมาไหนด้วยกัน (ไม่ใช่แฟนนะครับ) ทำงานกลุ่มก็อยู่กลุ่มด้วยกัน มีงานไรก็โทรบอก แต่พอมาวันนึงเค้าก็ไปสนิทกับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มใหญ่ ปกติเค้าจะมากับผมบ่อยๆ หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมา ไม่ค่อยโทรหา เวลาผมโทรไปเล่นด้วยเหมือนแบบรำคาญไรงี้ รู้สึกอึดอัดนิดๆไม่สนิทแบบเก่า ซึ่งผมก็ปกตินะ เค้าจะทำแบบเย็นชาใส่ผม เหมือนโกรธไม่มีเหตุผล ซึ่งผมงงมากๆ ทำไมเป็นแบบนี้ พอเค้ามีเรื่องหรืออะไรเค้าก็จะโทรมาหาผมโทรมาเล่นด้วย แต่พอเพื่อนเค้ามาเค้าก็ไปกับกลุ่มเค้าเลย ซึ่งผมแปลกใจมากๆ มาหาในวันที่ไม่มีใครหรอ แล้วพอมีเพื่อนก็ทิ้งผมแบบนี้เหรอ ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เข้าใจว่ามหาวิทยาลัยต้องมีสังคม แต่บางทีมันก็ไม่สนิทใจกับบางคนเท่าไรครับ
ถ้าเพื่อนไม่ดีเค้าก็ไม่มีอิทธิพลต่อจิตใจเราให้ไปทุกข์นี่นา ทำไมผมต้องหนักใจเรื่องแบบนี้ด้วย
แต่ถ้าอยู่คนเดียว มันก็แปลกๆ กลัวคนจะมองว่าเราไม่มีเพื่อนเหรอ
หาเพื่อนที่ตรงกับไลฟ์สไตล์เรานี่ยากจริงๆ เพราะฉะนั้นส่วนมากผมมักจะทำอะไรคนเดียวเสมอๆ
อยากมีเพื่อนแท้ครับ...
เริ่มจะเบื่อชีวิตมหาลัยตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นแล้วครับ ผมเรียนเพื่อตัวผม พ่อแม่เท่านั้นที่มีอิทธิพลต่อจิตใจผม
ผมจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด ไม่เสียแรงที่ส่งผมเรียน แต่บางทีเราก็เหงาเหมือนแปลกแยกไม่มีเพื่อน