สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกคนค่ะ
เรื่องของเรื่องที่อยากมาตั้งกระทู้นี้ เพราะตอนนี้กำลังรู้สึกกดดันอย่างมากค่ะ
จขกท. เป็นคนที่ตั้งใจเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะครอบครัวลำบากมาก รุ่นเราเป็นรุ่นแรกของครอบครัวที่ได้มีโอกาสเรียนหนังสือจนจบ
ชีวิตมัธยมปลายไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพิ่งผ่านการสอบกลางภาคครั้งแรกของการเป็นนักเรียน ม.ปลายมา เข่าแทบทรุด (จขกท. อยู่สายวิทย์ - คณิตค่ะ)
หลายๆ อย่างไม่ได้เป็นอย่างทีหวัง แต่อย่างนึงที่ จขกท. ใช้เป็นคติในการเรียนมาตลอดเลย คือ
"เรียนเพื่อความรู้และความเข้าใจเพื่อที่จะนำไปใช้ในชีวิตจริง ไม่ใช่เพื่อสอบและทำคะแนน" แล้วก็คิดอย่างนี้มาตลอดเลยค่ะ
แต่พอขึ้น ม.ปลายมามีหลายวิชาที่ จขกท.ไม่ถนัด แถมหน่วยกิตดันเยอะซะอีก เมื่อได้คะแนนไม่ดี ก็ยิ่งกดเกรดที่ออกมา
จขกท. ไม่ค่อยเครียดเรื่องเกรดหรอกค่ะ แต่ผลที่ตามมาตอนเราสอบเข้ามหาวิทยาลัยนี่สิที่ทำ จขกท. กังวล
เพราะหลายคนบอกเกรดในช่วง ม.4 - ม.5 เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ เราควรจะทำแต้มที่ดีเอาไว้
ตอนนี้เลยเริ่มเครียดแล้วค่ะ แต่ จขกท. เป็นคนไม่ชอบเครียด มันทำให้เราไม่มีความสุข จมอยู่กับความทุกข์ และไม่ได้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าซักที
เราอยากเรียนอย่างมีความสุข ไม่เครียด ไม่กดดัน เรียนตามความชอบและความเข้าใจของเรา ไม่ต้องเรียนพิเศษเพิ่มมากมาย
จะได้เอาเวลาที่เหลือไปทดลองทำในสิ่งที่เราชอบนอกห้องเรียนได้ แต่การเรียนในระบบการศึกษาไทย ทำให้ จขกท.แทบจะไม่มีเวลาไปทำอะไรเลยค่ะ
และใช้เกรดกับคะแนนเป็นตัวตัดสินบุคคลมากเกินไป
เลยอยากจะมาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ ในพันทิปทุกคนค่ะ
ว่า เราควรจะปรับตัวยังไงคะ มีเรื่องไหนที่รู้สึกเสียดาย หรือพลาดไปในช่วงมัธยมแบบเราบ้างมั้ย?
เราไม่อยากจะพลาดช่วงเวลาที่เราสามารถ be young & free ได้มากที่สุดเหมือนตอนนี้แล้วน่ะค่ะ
มีทางไหนที่เราจะเรียนได้โดยไม่เครียดในวิชาที่เราไม่ถนัดบ้าง?
สิ่งที่คิดว่า "น่าจะรู้ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม" และเสียดายที่ไม่เคยได้ทำในตอนนั้น
เรื่องของเรื่องที่อยากมาตั้งกระทู้นี้ เพราะตอนนี้กำลังรู้สึกกดดันอย่างมากค่ะ
จขกท. เป็นคนที่ตั้งใจเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะครอบครัวลำบากมาก รุ่นเราเป็นรุ่นแรกของครอบครัวที่ได้มีโอกาสเรียนหนังสือจนจบ
ชีวิตมัธยมปลายไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพิ่งผ่านการสอบกลางภาคครั้งแรกของการเป็นนักเรียน ม.ปลายมา เข่าแทบทรุด (จขกท. อยู่สายวิทย์ - คณิตค่ะ)
หลายๆ อย่างไม่ได้เป็นอย่างทีหวัง แต่อย่างนึงที่ จขกท. ใช้เป็นคติในการเรียนมาตลอดเลย คือ
"เรียนเพื่อความรู้และความเข้าใจเพื่อที่จะนำไปใช้ในชีวิตจริง ไม่ใช่เพื่อสอบและทำคะแนน" แล้วก็คิดอย่างนี้มาตลอดเลยค่ะ
แต่พอขึ้น ม.ปลายมามีหลายวิชาที่ จขกท.ไม่ถนัด แถมหน่วยกิตดันเยอะซะอีก เมื่อได้คะแนนไม่ดี ก็ยิ่งกดเกรดที่ออกมา
จขกท. ไม่ค่อยเครียดเรื่องเกรดหรอกค่ะ แต่ผลที่ตามมาตอนเราสอบเข้ามหาวิทยาลัยนี่สิที่ทำ จขกท. กังวล
เพราะหลายคนบอกเกรดในช่วง ม.4 - ม.5 เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ เราควรจะทำแต้มที่ดีเอาไว้
ตอนนี้เลยเริ่มเครียดแล้วค่ะ แต่ จขกท. เป็นคนไม่ชอบเครียด มันทำให้เราไม่มีความสุข จมอยู่กับความทุกข์ และไม่ได้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าซักที
เราอยากเรียนอย่างมีความสุข ไม่เครียด ไม่กดดัน เรียนตามความชอบและความเข้าใจของเรา ไม่ต้องเรียนพิเศษเพิ่มมากมาย
จะได้เอาเวลาที่เหลือไปทดลองทำในสิ่งที่เราชอบนอกห้องเรียนได้ แต่การเรียนในระบบการศึกษาไทย ทำให้ จขกท.แทบจะไม่มีเวลาไปทำอะไรเลยค่ะ
และใช้เกรดกับคะแนนเป็นตัวตัดสินบุคคลมากเกินไป
เลยอยากจะมาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ ในพันทิปทุกคนค่ะ
ว่า เราควรจะปรับตัวยังไงคะ มีเรื่องไหนที่รู้สึกเสียดาย หรือพลาดไปในช่วงมัธยมแบบเราบ้างมั้ย?
เราไม่อยากจะพลาดช่วงเวลาที่เราสามารถ be young & free ได้มากที่สุดเหมือนตอนนี้แล้วน่ะค่ะ
มีทางไหนที่เราจะเรียนได้โดยไม่เครียดในวิชาที่เราไม่ถนัดบ้าง?