ตั้งกระทู้นี้ เพื่ออยากให้กำลังใจ คนที่ รู้สึกแย่ กับความรัก....(ย่อ ๆ นะค่ะ)
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับผู้ชายคนนึงได้ห้าปี และแต่งงาน จดทะเบียนสมรส มีลูกด้วยกันหนึ่งคน ปัจจุบัน ลูกอายุสามขวบแล้วค่ะ สามี นี่คือ ยอมรับว่าดีกว่าทุกคนที่เคยคบมาค่ะ (เราพึ่งเคยนอนกับคนนี้คนแรก) รักมากด้วยเป็นพ่อของลูก เพื่อนๆเรา ที่ทำงาน ใครๆ รวมถึงญาติพี่น้องเราก็ชอบสามีเรา บอกว่าเป็นคนดี เราเป็นผู้ ญ ที่โชคดี .. มีความสุขมาก เป็นครอบครัว พ่อแม่ลูก แต่แล้ว เริ่มมีเรื่อง ผู้ ญ เข้ามา เราจับได้เค้าเจอในโลกโซเชี่ยล ค่ะ ด้วยความที่เราเชื่อใจ ก็ไม่เคยเซ้าซี้ แม้แต่สามีไม่กลับบ้านหายไป เราเคยติดต่อกับ ผู้ ญ คนนี้ ได้จาก เบอร์โทรศัพท์ ในเครื่อง สามี เคยคุยกัน เค้าพูดดีมากๆ จนเราเชื่อ ว่าเค้าดีไม่มีอะไร จนเราคิดว่าเราคิดไปเอง จนในที่สุดความจริงเปิดเผย สามีหายไปอยู่ไปนอนกับผู้ ญ คนนี้ ต้องบอกก่อนนะค่ะ ณ ตอนนั้น ลูกชายแค่ ขวบ สี่ เดือน (ไม่ขอเล่ารายละเอียดนะค่ะ มันแย่มาก และที่สำคัญ ตอนนี้ เราลืมได้แล้ว) เราให้อภัย สามีเพื่อ จะได้กลับมาอยู่เป็นครอบครัว ทั้งที่เราเจ็บมากๆ แต่ตั้งใจไว้แล้วว่า ถ้าจับได้อีก เราเลิกแน่ๆ เรายอมเลี้ยงลูกคนเดียว ในที่สุดเค้าเลิกกันไม่ได้ค่ะ เราเลยบอกให้เค้าไปอยู่กันเลย สามีออกจากบ้านไปค่ะ ตอนนี้เกือบสองปีแล้ว "ผู้ ญ คนนี้ รวมถึง แม่ และพี่ชาย เค้ารู้เรื่องทุกอย่าง เค้าก็ยอมให้ น้องสาว ให้ลูกสาวมาเป็นเมียน้อยเค้านะ" หลังจากนั้น เราได้คุยกับ เมียน้อย คราวนี้จากที่เคยพูดดีกับเรา ก็หยาบคาย มันบอกว่า hee ของมัน มันจะyes กะใครก็ได้ เราอย่า
อันนี้จบไปเราไม่ขอพูดถึง คือ เราไม่รู้จะเถียงยังไง ทั้งเจ็บทั้งโมโห กับความหน้าด้านของคน รวมถึงญาติพี่น้องพ่อแม่ มัน
คราวนี้ จะบรรยายถึงตัวเรา เราเจ็บมาก ร้องไห้ตลอด ไม่มีแม้แต่เเรงจะยืน ไปทำงาน พอเลิกงาน ก็ไปนั่งร้องไห้ก่อนกลับบ้าน เพราะแต่ก่อนสามีจะไปรับที่ทำงานทุกวัน เอาเปนว่าน้ำหนัก ลดเปนสิบโล ผอมมากๆๆ แย่อยู่ร่วมสัปดาห์ ก็มาคิดได้ ง่ายๆเลย เค้าไม่รักเราแล้ว ถ้ารัก เค้าจะไม่ทำแบบนี้ คือแต่ก่อน จะเพ้อถึงคำพูดเก่าๆ ความทรงจำเก่าๆที่ดีดี ว่า ไม่นะ นี่เราฝันไปไม่ใช่เค้าต้องกลับมา แบบนี้ค่ะ เรามองหน้าลูก แล้วตัดใจเลย ต่อไปนี้ คิดถึงแต่ลูก ให้ลูกทั้งหมด เวลาผ่านไปเรามีความสุขนะ สุขมาก ถึงแม้ บางครั้ง ได้รับรู้เรื่องราว หรือเห็นรูปภาพ จากเพื่อน ในเฟชบุ๊ค ที่มีคนสองคนนี้ ด้วย เรานอยส์ นะ สองวันก็ดีขึ้น แต่ทุกวันนี้ แม้แต่ รับรู้ เห็นภาพ เราสมเพสนะ เลยคิดว่าเราเข้มแข็งแล้วจริงๆ เลยอยากบอกว่า เราเจ็บ เราแย่ได้ แต่มันอยู่กับเราไม่นานหรอก เชื่อไหม แต่ก่อนฟังเพลงอะไรก็ร้องไห้ นั่งรถนี่น้ำตาไหลไม่หยุดเลย อายคนด้วย เด่วนี่ร่อ เพลงๆ นั่น มาฟังตอนนี้ ยังขำตัวเองไม่หายว่าเป็นขนาดนี้เลย
ปล. สามี ไม่เคย มาหาลูก ไม่เคยติดต่อเรา ไม่เคยส่งเสียค้าเลี้ยงดู แม้แต่บาทเดียว แม้แต่เฟชบุ๊ค ก็บล็อคเรา แต่เมื่อไม่นานมานี้ เค้าติดต่อเรา เพื่อจะขอหย่า คงจะไปสร้างครอบครัวใหม่ เราขอไม่ตอบนะว่าจะหย่าหรือป่าว ...
เค้ามาแบบ ขอโทษ ผิดไป เป็นเพื่อนได้ไหม อโหสิได้ไหม คือ เมียน้อย อยากที่จะให้อโหสิให้ค่ะ คือว่าชีวิตเค้าแย่กันเลยคิดได้ว่สอาจเปนผลที่ทำกับเราไว้มั่ง เราว่าเราเป็นเพื่อนได้ แต่จะให้อโหสิให้ เราขอเวลา เราไม่โกรธ ไม่เกลียด และไม่รักแล้ว แต่ยังรับสิ่งที่ทำไว้ไม่ได้ หลังจากนี้คุยเป็นเพื่อน ปกติ สักพัก ขอหย่า
เราเลยเดาไม่อยากอ่ะคนเราอ่ะ อยากให้ใครเห็นเราแบบไหน เราแสดงได้นิ๊ มาแบบดี น่าสงสาร แต่เจตนาแท้จริง คือ แบบนี้ เรามาคิดนะ ทำไมต้องกลับมาทำร้าย น้ำใจกันอีก
(เมียน้อย เป็น คนจังหวัดนครศรีฯ ทุ่งสง แต่ มาอยู่ กทม)
เมื่อวันนึง คำว่า หลวง มาต่อท้าย คำว่า เมีย
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับผู้ชายคนนึงได้ห้าปี และแต่งงาน จดทะเบียนสมรส มีลูกด้วยกันหนึ่งคน ปัจจุบัน ลูกอายุสามขวบแล้วค่ะ สามี นี่คือ ยอมรับว่าดีกว่าทุกคนที่เคยคบมาค่ะ (เราพึ่งเคยนอนกับคนนี้คนแรก) รักมากด้วยเป็นพ่อของลูก เพื่อนๆเรา ที่ทำงาน ใครๆ รวมถึงญาติพี่น้องเราก็ชอบสามีเรา บอกว่าเป็นคนดี เราเป็นผู้ ญ ที่โชคดี .. มีความสุขมาก เป็นครอบครัว พ่อแม่ลูก แต่แล้ว เริ่มมีเรื่อง ผู้ ญ เข้ามา เราจับได้เค้าเจอในโลกโซเชี่ยล ค่ะ ด้วยความที่เราเชื่อใจ ก็ไม่เคยเซ้าซี้ แม้แต่สามีไม่กลับบ้านหายไป เราเคยติดต่อกับ ผู้ ญ คนนี้ ได้จาก เบอร์โทรศัพท์ ในเครื่อง สามี เคยคุยกัน เค้าพูดดีมากๆ จนเราเชื่อ ว่าเค้าดีไม่มีอะไร จนเราคิดว่าเราคิดไปเอง จนในที่สุดความจริงเปิดเผย สามีหายไปอยู่ไปนอนกับผู้ ญ คนนี้ ต้องบอกก่อนนะค่ะ ณ ตอนนั้น ลูกชายแค่ ขวบ สี่ เดือน (ไม่ขอเล่ารายละเอียดนะค่ะ มันแย่มาก และที่สำคัญ ตอนนี้ เราลืมได้แล้ว) เราให้อภัย สามีเพื่อ จะได้กลับมาอยู่เป็นครอบครัว ทั้งที่เราเจ็บมากๆ แต่ตั้งใจไว้แล้วว่า ถ้าจับได้อีก เราเลิกแน่ๆ เรายอมเลี้ยงลูกคนเดียว ในที่สุดเค้าเลิกกันไม่ได้ค่ะ เราเลยบอกให้เค้าไปอยู่กันเลย สามีออกจากบ้านไปค่ะ ตอนนี้เกือบสองปีแล้ว "ผู้ ญ คนนี้ รวมถึง แม่ และพี่ชาย เค้ารู้เรื่องทุกอย่าง เค้าก็ยอมให้ น้องสาว ให้ลูกสาวมาเป็นเมียน้อยเค้านะ" หลังจากนั้น เราได้คุยกับ เมียน้อย คราวนี้จากที่เคยพูดดีกับเรา ก็หยาบคาย มันบอกว่า hee ของมัน มันจะyes กะใครก็ได้ เราอย่า
อันนี้จบไปเราไม่ขอพูดถึง คือ เราไม่รู้จะเถียงยังไง ทั้งเจ็บทั้งโมโห กับความหน้าด้านของคน รวมถึงญาติพี่น้องพ่อแม่ มัน
คราวนี้ จะบรรยายถึงตัวเรา เราเจ็บมาก ร้องไห้ตลอด ไม่มีแม้แต่เเรงจะยืน ไปทำงาน พอเลิกงาน ก็ไปนั่งร้องไห้ก่อนกลับบ้าน เพราะแต่ก่อนสามีจะไปรับที่ทำงานทุกวัน เอาเปนว่าน้ำหนัก ลดเปนสิบโล ผอมมากๆๆ แย่อยู่ร่วมสัปดาห์ ก็มาคิดได้ ง่ายๆเลย เค้าไม่รักเราแล้ว ถ้ารัก เค้าจะไม่ทำแบบนี้ คือแต่ก่อน จะเพ้อถึงคำพูดเก่าๆ ความทรงจำเก่าๆที่ดีดี ว่า ไม่นะ นี่เราฝันไปไม่ใช่เค้าต้องกลับมา แบบนี้ค่ะ เรามองหน้าลูก แล้วตัดใจเลย ต่อไปนี้ คิดถึงแต่ลูก ให้ลูกทั้งหมด เวลาผ่านไปเรามีความสุขนะ สุขมาก ถึงแม้ บางครั้ง ได้รับรู้เรื่องราว หรือเห็นรูปภาพ จากเพื่อน ในเฟชบุ๊ค ที่มีคนสองคนนี้ ด้วย เรานอยส์ นะ สองวันก็ดีขึ้น แต่ทุกวันนี้ แม้แต่ รับรู้ เห็นภาพ เราสมเพสนะ เลยคิดว่าเราเข้มแข็งแล้วจริงๆ เลยอยากบอกว่า เราเจ็บ เราแย่ได้ แต่มันอยู่กับเราไม่นานหรอก เชื่อไหม แต่ก่อนฟังเพลงอะไรก็ร้องไห้ นั่งรถนี่น้ำตาไหลไม่หยุดเลย อายคนด้วย เด่วนี่ร่อ เพลงๆ นั่น มาฟังตอนนี้ ยังขำตัวเองไม่หายว่าเป็นขนาดนี้เลย
ปล. สามี ไม่เคย มาหาลูก ไม่เคยติดต่อเรา ไม่เคยส่งเสียค้าเลี้ยงดู แม้แต่บาทเดียว แม้แต่เฟชบุ๊ค ก็บล็อคเรา แต่เมื่อไม่นานมานี้ เค้าติดต่อเรา เพื่อจะขอหย่า คงจะไปสร้างครอบครัวใหม่ เราขอไม่ตอบนะว่าจะหย่าหรือป่าว ...
เค้ามาแบบ ขอโทษ ผิดไป เป็นเพื่อนได้ไหม อโหสิได้ไหม คือ เมียน้อย อยากที่จะให้อโหสิให้ค่ะ คือว่าชีวิตเค้าแย่กันเลยคิดได้ว่สอาจเปนผลที่ทำกับเราไว้มั่ง เราว่าเราเป็นเพื่อนได้ แต่จะให้อโหสิให้ เราขอเวลา เราไม่โกรธ ไม่เกลียด และไม่รักแล้ว แต่ยังรับสิ่งที่ทำไว้ไม่ได้ หลังจากนี้คุยเป็นเพื่อน ปกติ สักพัก ขอหย่า
เราเลยเดาไม่อยากอ่ะคนเราอ่ะ อยากให้ใครเห็นเราแบบไหน เราแสดงได้นิ๊ มาแบบดี น่าสงสาร แต่เจตนาแท้จริง คือ แบบนี้ เรามาคิดนะ ทำไมต้องกลับมาทำร้าย น้ำใจกันอีก
(เมียน้อย เป็น คนจังหวัดนครศรีฯ ทุ่งสง แต่ มาอยู่ กทม)