ไม่รู้จะเอาอย่างไรกับชีวิตแล้ว

คือ เราเกริ่นก่อนเลยนะ เรายังไม่แน่ใจตัวเองว่าชอบชาย หรือ หญิงแต่ที่ผ่านมามีแต่คบกับผู้หญิง เพราะเรียนโรงเรียนหญิงล้วน
แต่เรากลัวผู้ชายนะ เพราะที่บ้านพี่ชายชอบตีแม่เลยทำให้เราขยาดกับผู้ชายไปเลย (รู้สึกจะนอกเรื่อง เเหะๆ)    คือว่าเรื่องของเรื่องคือแฟนเก่าคนนี้เป็นแฟนคนแรกของเรา ปัจจุบันก็มีแฟนอยู่เเต่เป็นคนที่ 2 นะ เราคบกับแฟนเก่ามาได้ 3ปีกว่าๆก่อนที่เขาจะไปเรียนที่ปักกิ่ง แล้วเลิกกันโดยที่ทั้งสองคนไม่ได้จะเต็มใจนัก เพราะที่บ้านของเรารู้ ว่าคบกัน เพราะว่าตอนนั้นทะเลาะกันอย่างหนัก โทรศัพท์ไปเขาก็ไม่รับ ไม่คุย แม่เลยจับได้ว่าเราคบกัน แม่เลยโทรศัพท์ไปต่อว่าเขา

                 แล้วก็จบด้วยการเลิกกันในที่สุดแต่จริงๆคือเรายังรักนะ  จำได้ว่าตอนนั้นน้ำหนักลดไปเกือบ 10 กิโล เพราะเข้าโรงพยาบาลเลย แต่หลังจากนั้นอีก เราพยายามทุกวิธีทางเพื่อติดต่อไปหาเขา แต่เขาก็บล๊อคเราทุกวิธีทาง แม้กระทั้งเปลี่ยนเบอร์มือถือที่จีน เราพยายามเป็นสต๊อกเกอร์หาใน google พิมพ์ e-mail เขาไป เพื่อดูว่าเขาสมัครเว็บอะไรบ้างแล้วก็ไปส่องทำอย่างนี้จนกระทั้ง ผ่านไป 2ปีเขาได้ติดต่อมา เราก็ได้คุยกันอีกครั้ง เราดีใจมากที่เขาติดต่อมา แต่เเล้วครั้งนี้แม่ก็รู้อีก ด้วยความที่เราไม่อยากให้เขาลบอะไรอีกแล้ว เราเลยขอโทษเขาพร้อมทั้ง ลบทุกอย่างของเขาออกไป แต่เอาจริงๆคือยัง เก็บเบอร์มือถือเขาไว้อยู่ บ้างครั้งแกล้งโทรไปฟังเสียงก็ยังดี หรือให้เพื่อน add เฟสบุ๊คไปแกล้งคุยกับเขาว่าเป็นเพื่อนเรา ว่าเราเไม่สบายเป็นงั้นเป็นงี้ จริงๆแล้วก็มีคนเข้ามาหาเราบ้างนะ แต่เรารู้สึกว่า ยังลืมเขาไม่ได้เลยไม่อยากทำให้ใครเสียใจ เลยไม่ครบเลยสักคน จนเวลาผ่านไปกระทั้งเราจบมหาลัย เพื่อที่จะไปหาเขา เราเลือกที่ไปเรียนเมืองจีน เขาอยู่ปักกิ่ง แต่เราเลือกที่จะไปอยู่เซี่ยงไฮ้ เพราะกลัวที่จะเจอกันตรงๆ แต่ก็แอบไปที่ปักกิ่งเป็นครั้งเป็นคราว ไปเดินดูที่มหาลัยของเขา เพื่อจะเห็นบ้าง แต่ก็ไม่เจอ ก็เลยเลิกล้มความตั้งใจนั้นทิ้งไป เราคิดว่าคงไม่มีหวังแล้ว เพราะเลิกกันได้ 5ปี

                 เราเลยลองเปิดใจ เพราะเพื่อนเราก็อยากให้เราเปิดใจบ้างได้แล้ว มันนานเกินไป จนกระทั้งเราเจอแฟนคนปัจจุบัน เราคบกันได้ยังไงเรายังไม่รู้เลย จะได้ว่าเราแอบรักเขาก่อน แต่เขาบอกว่าถ้าเรารักเขา เขาจะเกียจเราแล้วไม่เป็นเพื่อนกับเราไปเลย เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไรก็เลยทำตัวเหมือนเดิม จนกระทั้งเขาขอเป็นแฟนกับเรา เรารักเขามาก หลังจากเราคบแฟนใหม่ได้ 2เดือนเขาก็กลับมา พร้อมกับเล่าเหตุการณ์ว่าทำไมเขาเลือกที่จะไปเมืองจีน ทำไมถึงทิ้งเรา แม่เขาคุยอะไรกับเขาบ้าง ซึ่งเราก็รู้สึกแย่มาก เราขอโทษเขา เขาก็ขอโทษเรา ในตอนนั้นเรารู้สึกดีมากนะเพราะอย่างน้อยได้กลับมาเป็น เพื่อนกันอีกครั้ง เพราะเราคิดว่าเรามีเเฟนใหม่แล้วอีกอย่าง เราไม่อยากทำให้เขาเสียใจ เราเลือกเขาแล้ว เราก็คุยกับแฟนเก่าบ้าง ปลอบเขาบ้าง เพราะเรารู้สึกผิดเต็มอกว่าแม่เราไปทำกับเขารุนแรงเกินไป
                
               แต่เริ่มมีจุดพลิกผันคือ แฟนเราคนปัจจุบัน เขาค่อนข้างมีเสนห์ ทำให้มีฝรั่งมากมายมาชอบเขา (มหาลัยเราฝรั่งเยอะ) เราเริ่มรู้สึกถึงความไม่มั่นคง ความหวาดระแวงเริ่มเข้ามาในใจเรา เพราะเราคบกับเขาเปิดเผยใครไม่ได้ เพราะเขากลัวที่บ้านเขาจะรู้ เพราะเราเคยเเก้ไขปัญหาโดยที่จะบอกความจริงให้แม่ทั้งสองฝ่ายรู้ เขาไปถามความคิดเห็นแม่เลยรู้ว่าแม่เขาไม่ยอมรับ ประกอบกับเป็นกงสี ญาติพี่น้อง อยู่เยอะ และเป็นคนค่อนข้างหัวโบราณ ส่วนเรา ความจริงไม่อยากบอกแม่ว่าคบกับผู้หญิงอีกแล้ว เพราะเราไม่อยากให้แม่ผิดหวัง เราเดินเข้าไปบอก ทั้งที่ความรู้สึกผิดเต็มอก แม่เรายอมรับได้กับความสัมพันธ์นี้ เพราะแม่บอกว่าอยากให้เราลอง เพราะเราไม่รู้ว่าเราเป็นตัวอะไรเราเคยเข้าไปบำบัดกับหมอ จิตแพทย์มาหลายคน เขาก็บอกว่าเราไม่ได้เป็น แต่ตัวเราก็กลับค้านว่า แล้วทำไมเราไม่กล้าคุยกับผู้ชาย ทำไมเราอึดอัดเวลาอยู่กับผู้ชาย แต่เราก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกเราว่า ทอมนะ เพราะเราก็ไม่ได้แต่งตัวเป็นทอมจ้า แต่อาจจะเป็นลักษณะหน้าตาของเราที่ดูไม่ค่อยจะอ่อนหวานเหมือนคนอื่น ไม่ว่าจะใส่ชึดอะไรทุกคนก็มองว่าเป็น

                         ตอนนี้กับแฟนคนปัจจุบันเราทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเรารู้สึกเหมือนเงา จะเปิดเผยใครไม่ได้ แม้แต่เพื่อนสนินเขา เขาบอกเราแค่ว่าเขากลัวคนที่บ้านเขารู้ เพราะมีญาติเขาคนนึงก็เรียนอยู่ที่นี้ เรารู้สึกอึดอัดเหลือเกิน เขามักโปรยเสนห์ใครต่อใครโดยเขาไม่รู้ตัว เขามักจะบอกเราว่าสุดแล้วแต่ฟ้าจะลิขิตว่าเราจะคบกันได้อีกนานแค่ไหน เธอควรรู้นะว่าจุดจบของเราจะอยู่ที่ตรงไหน แล้วเขาก็ร้องไห้
เราเจ็บปวด อึดอัด แต่พอพูดเรื่องนี้ทีไรเราก็ทะเลาะกันทุกที มันเจ็บปวดใจทุกครั้งที่เห็นแฟนเราโดนคนอื่นจีบทั้งที่เราก็นั้งอยู่ตรงนั้นด้วย โดยที่ต้องทำเป็นว่าไม่รู้อะไร และไม่เป็นอะไร และเขามักจะถามว่าคนนั้นชอบเขาไหมดูจากอะไร คนนี้ชอบเขาไหมดูจากอะไร ถามแต่คนเดิมๆซ้ำๆ เพราะเราคิดว่าคนชื่อโธม่าชอบเขา เขามักจะถามว่าทำไมรู้อย่างงั้นอย่างนี้และออกอาการสนใจถามทุกคนที่เข้ามาชอบเขาให้เราฟัง ถามเป็น สิบๆครั้ง จนกระทั้งเราเริ่มชาชิน เบื่อหน่าย กลายเป็นเริ่มไม่สนใจเขา เริ่มทะเลาะกันมากขึ้นและรุนแรงขึ้นตามลำดับ มาหลังๆเขาเริ่มวีนเหวี่ยงใส่ พอทะเลาะกันก็ขอเลิกทุกครั้ง จนกระทั้งมีครั้งนึงเรารู้สึกว่าสิ่งที่เราทำอยู่คืออะไร เหมือนคนไม่มีศักดิ์ศรีอ้อนวอนขอร้องเขา ไม่ให้เขาไป มาหลังๆเขาจะไปก็ไป เขาสะอึกแล้วเริ่มมาง้อเรา แล้วก็ไปเหมือนเริ่มต้นคือการทะเลาะกันและก็จบโดยเขาง้อ แต่ครั้งล่าสุดที่ผ่านมา เขาจะไปจริงๆ เรารู้สึกไม่ไหวแล้วก็เลยง้อ เพราะยังรักเขาอยู่ แต่เขายืนกรานว่าจะไปแน่ๆเราเลยทำใจ เพราะเราก็นิสัยแย่ คือชอบหึงเขา แต่มาสุดท้ายเขาก็มาคืนดีกับเราโดยบอกว่าเขายังตัดใจไม่ได้ เราอยากมีคนที่เดินเคียงข้างพร้อมที่จะเดินไปด้วยกัน

       เขาบอกเราพูดอย่างนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นคนที่แย่ นิสัยไม่ดีเห็นแก่ตัว เราได้แต่นั้งฟังเฉยๆ เพราะเราไม่อยากทะเลาะแล้ว เพราะตอนนี้แม่เราจะเข้ารับการผ่าตัดเราก็รู้สึกแย่มากแล้ว หลังจากทะเลาะเสร็จ สองวันหลังจากนั้นเราก็อยู่ไทย ซึ่งก็คือวันนี้ เพื่อดูเเลเเม่เป็นเวลาสองสัปดาห์ก่อนที่จะกลับไปเรียนต่อ
                 เรากลับมีความรู้สึกไม่อยากกลับไปแล้ว ถามว่ายังคิดถึงเขาหรือไม่ ก็ยังคิดถึงเขา แต่ตอนนี้เหมือนอยู่ที่บ้านมันทำให้เราพักหายใจ และในตอนนี้เขาก็อยู่กับเพื่อนคนฟิลิปปิน เลยไม่ได้คุยกันเลย แต่วันนี้ที่คุยกัน เราแค่พิมแซวเขาว่าใช่สิ มีเพื่อนเเล้วนิ ลืมเขาเลย เราเริ่มเอือมแล้วละ เขาวีดว่าเราว่าหัดเรียกร้องความสนใจเป็น บวกบ้าง เราไม่รู้จะคุยอะไรกับเขาแล้วละ เราเสียใจเหมือนคุยอะไรไม่ได้เขาบอกว่าระยะทางแค่นี้กลับไปกี่วันก็ทะเลาะจะอยู่ต่อกันได้เหรอ เราอัดเสียงไปขอโทษ เขาบอกว่าไม่ต้องขอโทษถ้าไม่ได้มาจากใจจริง เราเอาใจไม่ถูกแล้วละ ในตอนนี้เราสับสน ว้าเหว่ เลิกก็เลิกไม่ได้เพราะ ห้องที่มหาลัยก็ต้องอยู่ห้องเดียวกัน แถมเป็นเพื่อนกันอีก

                  วันนี้แฟนเก่าเราชวนไปกินข้าวในวันที่ 4 ใจนึงก็อยากไป ใจนึงก็รู้สึกผิดกับแฟน เป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย แต่แฟนเก่าเขามีแฟนเเล้วนะเป็นผู้ชาย แต่สถานะตอนนี้อาจจะดีขึ้นแล้ว เพราะเเฟนเขาก็คบซ้อนทำให้เขาทุกข์ เราเลยปลอบๆเขาอยู่ เห็นตอนนี้ในเฟสเขาขึ้น relationship แล้ว
เราไม่รู้ว่าควรไปดีหรือไม่ไปดี ถ้าเป็นทุกคนจะทำอย่างไรกัน ขอความเห็นหน่อยนะ เเล้วก็ขอโทษด้วยนะเขียนซะยาวเลย