รักแท้ VS บุเพสันนิวาส

หากคนเรานั้นมีความรัก ชอบใครสักคนขึ้นมา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลประการใดก็ตาม อาจจะเป็นเพราะเรายังมีกิเลส ตัณหาอะไรก็ตามที
ทำไมเหรอครับ.. การที่เรารักใครสักคน หากเราจะเป็นรักแท้ของเขา เรากับเขาต้องมีบุพเพสันนิวาสกันมาก่อนเหรอครับ
จะต้องมีส่วนของความดี หรือกุศฃที่เคยร่วมทำกันมา ส่งเสริมหรืออุดหนุน ให้ได้ครองรักกันเป็นรักแท้ สืบต่อไปเหรอครับ

การจะรักใครสักคนในปัจจุบันนี้ เราจะต้องรอบุพเพสันนิวาสเหรอครับ หากเราจะปฏิบัติตัวเอง ให้เขาชอบ หรือรักเองในปัจจุบันนี้
โดยไม่มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องราวในกาลก่อนๆ มันเป็นไปได้ไหมครับ เรื่องภพเรื่องชาติ ถามว่าผมเชื่อไหม ผมตอบเลยว่าผมเชื่อ
แต่ภพชาติที่ผมเชื่อ คือภพชาติในขณะที่ใจเราคิด จิตที่คิดอะไรไปคือชาติก่อน จิตหลังจากการคิดไปแล้วคือชาติหลัง

ความผิดหวังในความรัก ที่มันเห็นกันอยู่ทั่วไป อาจจะมีส่วนมาจากเรื่องบุพเพสันนิวาสนี้ด้วยเหรอครับ
หากจะมองที่การปฏิบัติตัว เรื่องของความเข้าใจนั้น ก็เห็นได้กันอยู่ทั่วไป ว่ามีผลเห็นกันอยู่มาก ทำไมต้องคำว่าบุพเพสันนิวาสล่ะครับ
มันทำให้เรามีความทุกข์ มันจะเกิดมาทำไมเหรอครับ ไอ้คำๆ นี้ ..

หากเราจะต้องล้มเลิกความรัก ความชอบนั้นไป เหตุผลเพราะว่า เราไม่ใช่คู่แท้ หรือรักแท้ หรือบุพเพสันนิวาสกันมาก่อน
คงจะเป็นอะไรที่ดูหดหู่มากเลยนะครับ สำหรับผมซึ่งยังมัวเมาในความรัก ความชอบนี้อยู่ ผมไม่ชอบเลยกับการปฏิเสธคำว่ารัก
ด้วยคำว่า "เราไม่ได้เป็นคู่แท้กันหรอก" ..

ปล. ขอโทษนะครับ หากข้อความนี้อ่านแล้วไม่เข้าใจ