ผมมีเพื่อนคนนึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้อยู่ ปี 3 กันแล้ว รวมๆแล้วก็เข้าปีที่ 9 เขาเป็นผู้หญิงง่ายๆ สบายๆ อยู่ด้วยแล้วผมรู้สึกสบายใจมาก ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาก็มองเป็นแค่เพื่อนที่เราสนิทคนนึ่ง จนตอนอยู่ ม.4 เขาย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ(ตอนแรกเรียนกันที่ต่างจังหวัด) ก็ติดต่อกันบ้างแต่ไม่ได้บ่อยมากเพราะช่วง ม.4-5 เราก็มีแฟนของเรา แต่พออยู่ ม.6 ผมก็เลิกกับแฟนก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย จนได้มาเรียนมหาวิทยาลัยผมจึงได้สอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ(มีรถไฟผ่านกลาง ม.) เขาก็เรียนมหาลัยในกรุงเทพเหมือนกันแต่คนละ ม. กับเรา เราเข้ามาอยู่แรกๆเราก็จะชวนเขาเที่ยวไปในที่ๆเราอยากไปเขาก็พาเราไปหากเวลาว่างตรงกัน แต่เราไปแบบเพื่อนกัน ไม่เคยจับมือไม่แม้แต่แตะต้องตัวเขาเลย จนตอนนี้มีปัญหาอะไรจะไปเที่ยวไหนอยากไปกินอะไรเราจะนึกถึงเขาเป็นคนแรกเลย ตอนนี้รู้สึกว่า 9 ปีที่รู้จักกันมามันน่าจะพอพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างได้แล้ว ตั้งแต่รู้จักกันมา 9 ปี ยังไม่เคยทะเลาะกันเลย ผมเป็นคนขี้งุดงิดแต่เขาเป็นคนใจเย็นเลยไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันเลย ผมรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ผมอยากที่จะดูแลเขา แต่ตอนนี้กลัวเสียเพื่อนไม่รู้จะเริ่มยังไงไม่กล้าทำอะไรได้แต่ปล่อยมันไปวันๆ ตอนนี้มีอะไรผมก็ปรึกษาเขาตลอด ผมควรทำยังไงดีครับ
เป็นเพื่อนกันมา 9 ปี แต่ตอนนี้ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วครับ