วันนี้มีเรื่องจากประสบการณ์จริงที่เพิ่งเกิดขึ้นมาเล่าให้ฟังครับ ...
เมื่อเดือนที่แล้วเราสั่งหนังสือจากเมืองนอกไปหลายเล่ม สิริรวมก็หลายพันบาทอยู่
แล้วคราวนี้คือ ... ทางเว็บใช้การจัดส่งแบบ Free Shipping ซึ่งไม่มี Tracking ให้ติดตามสินค้า (เนื่องด้วยเราอยากประหยัดค่าใช้จ่าย และการส่งสินค้าแบบนี้เราก็ไม่เคยประสบกับของหายมาก่อน ก็เลยยอมรับความเสี่ยงข้อนี้มาโดยตลอดตั้งแต่ใช้บริการการสั่งสินค้ากับเว็บนี้มา)
จนมาครั้งนี้ เวลาผ่านไปเดือนเศษ เราก็เริ่มเอะใจว่าทำไมหนังสือที่สั่งไปถึงยังไม่มาถึงซะที ก็เลยส่งอีเมลล์ไปสอบถามทางเว็บ
เค้าก็ทำเรื่อง Refund ให้เราเรียบร้อย เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ! (ชื่นชม service ของเว็บนี้มากๆ)
พอวันนี้ ... เราแวะเอาอาหารที่แม่เราทำ ไปให้เพื่อนบ้านคนนึง (พอดีป้าเพื่อนบ้านอยู่หลังบ้านให้เรียกเราเดินเข้าไปในบ้านเค้าเลย)
เราก็สะดุดตากับซองแพคเกจสีขาวหลายซองที่วางอยู่บนโต๊ะทางเข้าหลังบ้าน พร้อมกับชื่อบริษัทที่เราสั่งหนังสือมาเด่นหราอยู่บนซอง ด้วยความสงสัย ! เราก็เลยหยิบซองเหล่านั้นขึ้นมาดู
ปราฏกว่า ... ชื่อที่อยู่บนหน้าซองคือชื่อของเรา เท่านั้นยังไม่พอ ! เนื่องด้วยทางเว็บแยกส่งหนังสือมาเป็นซองใครซองมัน
ทั้งมัดนั้น ปรากฏว่าเป็นชื่อและที่อยู่ของเราหมด ด้วยความอึ้ง เราเลยหยิบซองพัสดุทั้ง 9 ซองนั้นหอบไปหลังบ้านแล้วไปถามป้าคนนั้นว่า
"นี่มันหนังสือของผมนี่ครับ?" (ตอนนั้นเรายังไม่เอะใจว่าซองถูกแกะออกหมดแล้ว)
"จ๋า ..." (ป้าหันมาทำหน้างงๆ)
"หนังสือที่ผมสั่งมาจากในเน็ตอะครับ มันมาอยู่บ้านป้าได้ยังไง" (นึกในใจ ... ไปรษณีย์ส่งผิดแน่ๆ)
"อ๋อ ไหนขอป้าดูซิ ! อ้าว ... หนังสือของหนูหรอ เห็นไปรษณีย์มาส่ง
ตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้ว ลูกชายป้าบอกว่าไม่ใช่ของเขา ป้าก็เลยว่าจะเอาไปส่งคืนที่ไปรษณีย์ซะหน่อย นี่ก็ลืมไปเลย แล้วนั่นชื่อหนูหรอ ป้าจำชื่อหนูไม่ได้ !" (เราก็อึ้ง อึ้งมาก ! สองอาทิตย์เนี่ยนะ ทำไมไม่รีบไปทำๆให้จบเรื่อง ปล่อยให้เราคิดว่าของหายตั้งนาน)
แต่สิ่งที่เราแปลกใจ มันไม่ใช่แค่ซองเหล่านั้นถูกเปิดออก(โดยฝีมือของป้าเพื่อนบ้านแน่ๆ) แต่หนังสือเหล่านั้นอยู่ในสภาพที่บวมน้ำและยับเยิน เหมือนถูกเปิดอ่านโดยไม่ระวังมือไปหลายรอบแล้ว แถมยังมีรอยพับตรงมุมในบางหน้าอีกต่างหาก
คือถ้าปกติพัสดุไม่ใช่ของเรา เราก็แค่แกะดูของข้างในอย่างมากหรือเปล่า คงไม่มีใครเอาของเหล่านั้นมาใช้งานเหมือนกับตัวเองเป็นเจ้าของหรอก ยกเว้นคนที่นิสัยแย่จริงๆ
สงสัยว่าถ้าวันนี้เราไม่เข้าไปเห็น ป้าเค้าจะคิดเอาคืนเจ้าของมั้ยละนั่น ?
เราก็เลยเดินออกมาแล้วยิ้มๆ ไม่ได้ว่าอะไรป้าหรอก ป้าอาจจะอายุเยอะเลยหลงๆลืมๆ
แต่พรุ่งนี้ ...
เจอกัน ณ ที่ทำการไปรษณีย์
ทำงานสะเพร่ามากๆ ส่งพัสดุ 9 ซองให้ผู้รับผิดหมดเลย ทั้งๆที่เลขที่บ้านแปะหน้าซองชัดเจน ตัวใหญ่อีกต่างหาก
// ใครส่งของกับไปรษณีย์ก็ระวังด้วยนะครับ บางทีของมันไม่ได้หายระหว่างทาง มันมาหายที่คนนำจ่ายที่ทำงานชุ่ยๆแบบนี้นี่แหละ
แบบนี้ ... เป็นความผิดใคร ?
เมื่อเดือนที่แล้วเราสั่งหนังสือจากเมืองนอกไปหลายเล่ม สิริรวมก็หลายพันบาทอยู่
แล้วคราวนี้คือ ... ทางเว็บใช้การจัดส่งแบบ Free Shipping ซึ่งไม่มี Tracking ให้ติดตามสินค้า (เนื่องด้วยเราอยากประหยัดค่าใช้จ่าย และการส่งสินค้าแบบนี้เราก็ไม่เคยประสบกับของหายมาก่อน ก็เลยยอมรับความเสี่ยงข้อนี้มาโดยตลอดตั้งแต่ใช้บริการการสั่งสินค้ากับเว็บนี้มา)
จนมาครั้งนี้ เวลาผ่านไปเดือนเศษ เราก็เริ่มเอะใจว่าทำไมหนังสือที่สั่งไปถึงยังไม่มาถึงซะที ก็เลยส่งอีเมลล์ไปสอบถามทางเว็บ
เค้าก็ทำเรื่อง Refund ให้เราเรียบร้อย เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ! (ชื่นชม service ของเว็บนี้มากๆ)
พอวันนี้ ... เราแวะเอาอาหารที่แม่เราทำ ไปให้เพื่อนบ้านคนนึง (พอดีป้าเพื่อนบ้านอยู่หลังบ้านให้เรียกเราเดินเข้าไปในบ้านเค้าเลย)
เราก็สะดุดตากับซองแพคเกจสีขาวหลายซองที่วางอยู่บนโต๊ะทางเข้าหลังบ้าน พร้อมกับชื่อบริษัทที่เราสั่งหนังสือมาเด่นหราอยู่บนซอง ด้วยความสงสัย ! เราก็เลยหยิบซองเหล่านั้นขึ้นมาดู
ปราฏกว่า ... ชื่อที่อยู่บนหน้าซองคือชื่อของเรา เท่านั้นยังไม่พอ ! เนื่องด้วยทางเว็บแยกส่งหนังสือมาเป็นซองใครซองมัน
ทั้งมัดนั้น ปรากฏว่าเป็นชื่อและที่อยู่ของเราหมด ด้วยความอึ้ง เราเลยหยิบซองพัสดุทั้ง 9 ซองนั้นหอบไปหลังบ้านแล้วไปถามป้าคนนั้นว่า
"นี่มันหนังสือของผมนี่ครับ?" (ตอนนั้นเรายังไม่เอะใจว่าซองถูกแกะออกหมดแล้ว)
"จ๋า ..." (ป้าหันมาทำหน้างงๆ)
"หนังสือที่ผมสั่งมาจากในเน็ตอะครับ มันมาอยู่บ้านป้าได้ยังไง" (นึกในใจ ... ไปรษณีย์ส่งผิดแน่ๆ)
"อ๋อ ไหนขอป้าดูซิ ! อ้าว ... หนังสือของหนูหรอ เห็นไปรษณีย์มาส่งตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้ว ลูกชายป้าบอกว่าไม่ใช่ของเขา ป้าก็เลยว่าจะเอาไปส่งคืนที่ไปรษณีย์ซะหน่อย นี่ก็ลืมไปเลย แล้วนั่นชื่อหนูหรอ ป้าจำชื่อหนูไม่ได้ !" (เราก็อึ้ง อึ้งมาก ! สองอาทิตย์เนี่ยนะ ทำไมไม่รีบไปทำๆให้จบเรื่อง ปล่อยให้เราคิดว่าของหายตั้งนาน)
แต่สิ่งที่เราแปลกใจ มันไม่ใช่แค่ซองเหล่านั้นถูกเปิดออก(โดยฝีมือของป้าเพื่อนบ้านแน่ๆ) แต่หนังสือเหล่านั้นอยู่ในสภาพที่บวมน้ำและยับเยิน เหมือนถูกเปิดอ่านโดยไม่ระวังมือไปหลายรอบแล้ว แถมยังมีรอยพับตรงมุมในบางหน้าอีกต่างหาก
คือถ้าปกติพัสดุไม่ใช่ของเรา เราก็แค่แกะดูของข้างในอย่างมากหรือเปล่า คงไม่มีใครเอาของเหล่านั้นมาใช้งานเหมือนกับตัวเองเป็นเจ้าของหรอก ยกเว้นคนที่นิสัยแย่จริงๆ
สงสัยว่าถ้าวันนี้เราไม่เข้าไปเห็น ป้าเค้าจะคิดเอาคืนเจ้าของมั้ยละนั่น ?
เราก็เลยเดินออกมาแล้วยิ้มๆ ไม่ได้ว่าอะไรป้าหรอก ป้าอาจจะอายุเยอะเลยหลงๆลืมๆ
แต่พรุ่งนี้ ...
เจอกัน ณ ที่ทำการไปรษณีย์
ทำงานสะเพร่ามากๆ ส่งพัสดุ 9 ซองให้ผู้รับผิดหมดเลย ทั้งๆที่เลขที่บ้านแปะหน้าซองชัดเจน ตัวใหญ่อีกต่างหาก
// ใครส่งของกับไปรษณีย์ก็ระวังด้วยนะครับ บางทีของมันไม่ได้หายระหว่างทาง มันมาหายที่คนนำจ่ายที่ทำงานชุ่ยๆแบบนี้นี่แหละ