เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้ผมมีลูกน้อยอายุ 6 เดือน กำลังน่ารักเลยครับ ทุกครั้งที่ผมกลับมาจากที่ทำงาน เมื่อลูกเห็นผมก็จะดีใจมาก ยิ้ม ร่าเริง ร้องกรี๊ดกร๊าด สะบัดแขนขา หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ซึ่งเขาไม่เคยแสดงอาการอย่างนี้กับคนอื่น ทุกครั้งพอผมไปนั่งกินกาแฟห่างออกไป เขาก็จะมองหาผม แล้วยิ้มให้ บางที ร้องเรียกก็มีครับ มันช่างเป็นความสุขอย่างมาก สำหรับพ่อลูกอ่อนที่มีเวลาในแต่ละวันกับเขาไม่มากนัก
ประเด็นก็คือว่า แม่ของภรรยาผมซึ่งรักหลานคนนี้มากกกกกและมาช่วยเลี้ยงตลอด มักจะพูดคำพูดที่บั่นทอนความสุขของผมเล็กๆทุกครั้งที่ลูกกิ้วก้าวกับผม เช่น
"อ้าว เพื่อนเล่นกลับมาแล้ว"
"เขาก็ชอบมองหาจุดสนใจแหล่ะ"
"อยู่กับพวกเรามาทั้งวันก็คงเบื่อละ เริ่มมองหาคนใหม่ๆบ้าง"
"ดูสิ ห่วงแต่เล่น"
เป็นในความหมายทำนองว่า ผมมันก็ไม่ได้พิเศษอะไรหรอกนะ
ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าลูกผมคิดอะไร อาจจะเป็นจริงอย่างที่แม่ยายผมพูดก็ได้ เพียงแต่เขาแสดงออกพิเศษกับผมจริงๆ ไม่เคยแสดงออกแบบนี้กับตัวแม่ยายผมเลย และแม้ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ผมมีความสุขกับช่วงเวลานั้น ไม่ต้องการคำอธิบายอะไร โดยเฉพาะคำอธิบายในเชิง negative ครับ และมันไม่เคยมีเลยนะครับที่แม่ยายผมจะพูดในทำนองว่าลูกผมคิดถึงผม หรืออะไรก็ตามแต่ในแง่บวก
ผมลองเล่าให้ภรรยาฟัง ผมคิดว่าแม่ของเขาดูอิจฉาความรักของลูกผม ภรรยาก็บอกผมว่าคิดมากกกกน่า และผมก็มองโลกในแง่ร้ายเกินไป
ผมเลยขอเขียนถามเพื่อนๆในพันธิปหน่อยว่าเคยประสบกับเหตุการณ์ในลักษณะนี้บ้างไหม ถ้าไม่มีเลย ผมจะได้รู้ตัวว่าผมคิดมากไปเองครับ
ขอถามเฉพาะคนที่มีลูกแล้วเท่านั้นนะครับ เพราะถ้าคุณไม่เคยมีลูก คุณจะไม่มีทางเข้าใจครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำแนะนำเช่นว่า ผมควรจะมองถึงคุณความดีจากแม่ภรรยาที่มาช่วยเลี้ยงลูกนะ จากปากคนยังไม่มีลูก ผมขอไม่รับนะครับ และประเด็นนี้ผมตะหนักดีอยู่แล้วครับ
ถามคุณพ่อคุณแม่ ว่าเคยมีการแย่งชิงความรักของลูกน้อย กับพ่อตา/แม่ยาย/พ่อผัว/แม่ผัว บ้างมั๊ยครับ?
ประเด็นก็คือว่า แม่ของภรรยาผมซึ่งรักหลานคนนี้มากกกกกและมาช่วยเลี้ยงตลอด มักจะพูดคำพูดที่บั่นทอนความสุขของผมเล็กๆทุกครั้งที่ลูกกิ้วก้าวกับผม เช่น
"อ้าว เพื่อนเล่นกลับมาแล้ว"
"เขาก็ชอบมองหาจุดสนใจแหล่ะ"
"อยู่กับพวกเรามาทั้งวันก็คงเบื่อละ เริ่มมองหาคนใหม่ๆบ้าง"
"ดูสิ ห่วงแต่เล่น"
เป็นในความหมายทำนองว่า ผมมันก็ไม่ได้พิเศษอะไรหรอกนะ
ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าลูกผมคิดอะไร อาจจะเป็นจริงอย่างที่แม่ยายผมพูดก็ได้ เพียงแต่เขาแสดงออกพิเศษกับผมจริงๆ ไม่เคยแสดงออกแบบนี้กับตัวแม่ยายผมเลย และแม้ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ผมมีความสุขกับช่วงเวลานั้น ไม่ต้องการคำอธิบายอะไร โดยเฉพาะคำอธิบายในเชิง negative ครับ และมันไม่เคยมีเลยนะครับที่แม่ยายผมจะพูดในทำนองว่าลูกผมคิดถึงผม หรืออะไรก็ตามแต่ในแง่บวก
ผมลองเล่าให้ภรรยาฟัง ผมคิดว่าแม่ของเขาดูอิจฉาความรักของลูกผม ภรรยาก็บอกผมว่าคิดมากกกกน่า และผมก็มองโลกในแง่ร้ายเกินไป
ผมเลยขอเขียนถามเพื่อนๆในพันธิปหน่อยว่าเคยประสบกับเหตุการณ์ในลักษณะนี้บ้างไหม ถ้าไม่มีเลย ผมจะได้รู้ตัวว่าผมคิดมากไปเองครับ
ขอถามเฉพาะคนที่มีลูกแล้วเท่านั้นนะครับ เพราะถ้าคุณไม่เคยมีลูก คุณจะไม่มีทางเข้าใจครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำแนะนำเช่นว่า ผมควรจะมองถึงคุณความดีจากแม่ภรรยาที่มาช่วยเลี้ยงลูกนะ จากปากคนยังไม่มีลูก ผมขอไม่รับนะครับ และประเด็นนี้ผมตะหนักดีอยู่แล้วครับ