ตามหัวข้อครับ ผมเคยอ่านกระทุ้ตามที่ต่างๆมา เกี่ยวกับเรื่องความรัก
ในหลายๆเรื่องที่ผมเจอ จะมีบุคคลประเภทนี้ซึ่งรวมทั้งผมด้วย
คือหลังจากที่เราได้สูญเสียความรัก ไม่ว่าจะเป็น การที่เราบอกเลิกเขาแล้วมาเจ็บเอง(อันนี้เป็นตอนนี้)
เขาบอกเลิกเรา
เขาไปมีคนใหม่
เขานอกใจเรา
นิสัยไปกันไม่ได้
และอีกหลายๆเหตุผล และแน่นอนครับ หลังจากที่เราสูญเสียความรักไป ไม่ทราบว่าจะมีใครเป็นอย่างผมหรือไม่
เราพยายามปรับปรุงตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น
การตั้งใจเรียนอย่างหนัก อ่านหนังสือ
หากิจกรรมอื่นทำ เข้าร่วมสมาคม
ออกกำลังกาย ดูแลตัวเองให้ดีขึ้น
ตั้งใจสร้างตัวเอง เริ่มศึกษาการทำธุรกิจ
พยายามพัฒณาตัวเอง
ซึ่งมันก็คงเป็นการดี ใช่ไหมครับ การพัฒณาตัวเอง แต่บางทีหลายๆครั้งผมก็แอบตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้าชีวิตเราต้อง ขวนขวาย ไคว่คว้า สิ่งที่ดีๆต่อไปเรื่อยๆ จนบางทีมันเหนื่อยมาก จากการผิดหวังเพราะความรัก เพราะบางคนบางกลุ่มที่ผมเห็น ก็จะเฉยชา ไม่ทำอะไรเลย ปล่อยตัวเองให้จมดิ่มซึ่งก็ไม่ผิดครับเพราะ ความรู้สึกมันหนักมาก หนักจนทำอะไรก็เหนื่อยไปหมด
เคยเป็นกันไหมครับ เคยฝันกันบ้างไหมครับ ว่า จะมีสักวันไหม......ความจริงแล้ว ตัวผมเองไม่ได้ต้องการไคว่คว้าอะไรมากแล้ว แค่ต้องการ ความรักที่ดูแลกันและกัน อยุ่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่เดือดร้อนคนอื่น ฐาณะ ยศถาบรรดาศักดิ์ ไม่ต้องมีก็ได้ ขอแค่เรามีกันและกัน ดูแลกันไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไคว่คว้าอะไรมาก แค่นี้ก็พอแล้ว
แต่ในยามที่ผมสิ้นหวังในความรักทุกๆครั้ง ผมจะพยายาม หาโอกาศดีๆ ซึ่งยอมรับว่ามันเหนื่อยและท้อมาก และตั้งคำถามให้กับตัวเอง ทำไมนะ เราถึงต้องโชคร้าย ต้องล้มเหลว ต้องสูญเสีย มันทั้งเจ็บปวดและเหนื่อย อยากจะพอกับชีวิตนี้ อยากจะหยุดแล้ว
แต่อย่างว่าแหละครับ ชีวิตเราต้องก้าวต่อไปแต่ บางครั้ง การที่เราต้องสูญเสียความรักดีๆไป เพื่อแลกกับอะไรบางอย่าง อาจจะเป็น การงาน การเรียน เวลาที่มากกว่า เพื่อนๆคิดว่ามันดีแล้วหรือครับ อาจจะไม่ใช่เพราะ เราผิดหรือเขาผิด อาจจะเพราะเวลาไม่เหมาะ นิสัยไปกันไม่ได้ ครอบครัวไม่ให้ เป็นเหตุให้รักต้องพังทลาย
มันทั้งเหนื่อยและหว้าเหว่มากๆเลยครับ กับการต้องพยายามพัฒณาตัวเอง โดยไม่มีใครอยุ่เคียงข้าง เป็นกันบ้างไหมครับ อยากจะหยุดและพอใจกับชีวิต แต่ยังไม่เจอความรักที่ดูแลกันและกัน ทำให้เราต้องดิ้นรนต่อสู้กับโลกนี้ไปอีกลำพัง
เคยเป็นไหมครับ หลังจากสูญเสียความรัก ทำให้เราต้อง ไคว่คว้า โอกาศดีๆ พัฒณาตัวเองให้ดี แต่บ้างทีมันก็เหนื่อยมากจริงๆ
ในหลายๆเรื่องที่ผมเจอ จะมีบุคคลประเภทนี้ซึ่งรวมทั้งผมด้วย
คือหลังจากที่เราได้สูญเสียความรัก ไม่ว่าจะเป็น การที่เราบอกเลิกเขาแล้วมาเจ็บเอง(อันนี้เป็นตอนนี้)
เขาบอกเลิกเรา
เขาไปมีคนใหม่
เขานอกใจเรา
นิสัยไปกันไม่ได้
และอีกหลายๆเหตุผล และแน่นอนครับ หลังจากที่เราสูญเสียความรักไป ไม่ทราบว่าจะมีใครเป็นอย่างผมหรือไม่
เราพยายามปรับปรุงตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น
การตั้งใจเรียนอย่างหนัก อ่านหนังสือ
หากิจกรรมอื่นทำ เข้าร่วมสมาคม
ออกกำลังกาย ดูแลตัวเองให้ดีขึ้น
ตั้งใจสร้างตัวเอง เริ่มศึกษาการทำธุรกิจ
พยายามพัฒณาตัวเอง
ซึ่งมันก็คงเป็นการดี ใช่ไหมครับ การพัฒณาตัวเอง แต่บางทีหลายๆครั้งผมก็แอบตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้าชีวิตเราต้อง ขวนขวาย ไคว่คว้า สิ่งที่ดีๆต่อไปเรื่อยๆ จนบางทีมันเหนื่อยมาก จากการผิดหวังเพราะความรัก เพราะบางคนบางกลุ่มที่ผมเห็น ก็จะเฉยชา ไม่ทำอะไรเลย ปล่อยตัวเองให้จมดิ่มซึ่งก็ไม่ผิดครับเพราะ ความรู้สึกมันหนักมาก หนักจนทำอะไรก็เหนื่อยไปหมด
เคยเป็นกันไหมครับ เคยฝันกันบ้างไหมครับ ว่า จะมีสักวันไหม......ความจริงแล้ว ตัวผมเองไม่ได้ต้องการไคว่คว้าอะไรมากแล้ว แค่ต้องการ ความรักที่ดูแลกันและกัน อยุ่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่เดือดร้อนคนอื่น ฐาณะ ยศถาบรรดาศักดิ์ ไม่ต้องมีก็ได้ ขอแค่เรามีกันและกัน ดูแลกันไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไคว่คว้าอะไรมาก แค่นี้ก็พอแล้ว
แต่ในยามที่ผมสิ้นหวังในความรักทุกๆครั้ง ผมจะพยายาม หาโอกาศดีๆ ซึ่งยอมรับว่ามันเหนื่อยและท้อมาก และตั้งคำถามให้กับตัวเอง ทำไมนะ เราถึงต้องโชคร้าย ต้องล้มเหลว ต้องสูญเสีย มันทั้งเจ็บปวดและเหนื่อย อยากจะพอกับชีวิตนี้ อยากจะหยุดแล้ว
แต่อย่างว่าแหละครับ ชีวิตเราต้องก้าวต่อไปแต่ บางครั้ง การที่เราต้องสูญเสียความรักดีๆไป เพื่อแลกกับอะไรบางอย่าง อาจจะเป็น การงาน การเรียน เวลาที่มากกว่า เพื่อนๆคิดว่ามันดีแล้วหรือครับ อาจจะไม่ใช่เพราะ เราผิดหรือเขาผิด อาจจะเพราะเวลาไม่เหมาะ นิสัยไปกันไม่ได้ ครอบครัวไม่ให้ เป็นเหตุให้รักต้องพังทลาย
มันทั้งเหนื่อยและหว้าเหว่มากๆเลยครับ กับการต้องพยายามพัฒณาตัวเอง โดยไม่มีใครอยุ่เคียงข้าง เป็นกันบ้างไหมครับ อยากจะหยุดและพอใจกับชีวิต แต่ยังไม่เจอความรักที่ดูแลกันและกัน ทำให้เราต้องดิ้นรนต่อสู้กับโลกนี้ไปอีกลำพัง