ถึง น.ศ.สาว บนรถเมล์สาย 7 ของเช้าวันนี้

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเช้ากับตัวดิฉันเอง...

เรื่องมีอยู่ว่าบนรถเมล์สาย 7 ในเวลาเร่งรีบมีคนแน่นขนัดอยู่เต็มรถ
ดิฉันสังเกตเห็นว่ามีคนท้องยืนอยู่โดยที่ไม่มีใครลุกให้นั่ง ด้วยความเป็นห่วง
จึงเรียกให้เธอมานั่ง แล้วฉันก็เดินไปยืนหลังรถด้วยความที่รถติดและตื่นเช้าบวกกับความเร่งรีบหลายสิ่งอย่าง
(บ้านอยู่นครปฐมแต่ทำงานแถวหัวลำโพง) จึงเกิดอาการหน้ามืดและเป็นลมบนรถเมล์ ก่อนที่จะหมดสติและล้มลง
จำได้ว่ามี น.ศ. สาวยืนอยู่ข้างๆแต่งตัวเรียบร้อย(คิดว่าวันนี้คงเป็นวันซ้อมรับปริญญา) ดิฉันหันไปสะกิดเขาแล้วถามว่า
พอจะมีน้ำสักขวดไหม เพราะตอนนั้นรู้สึกหิวน้ำมาก บอกความรู้สึกไม่ถูกเหมือนแม้แต้น้ำลายก็ยังไม่มีกลืนลงคอ
จำได้ว่าตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ได้กินน้ำ จากนั้นก็เป็นลมเหมือนไม่มีแรง มือเท้าชาไปหมด เธอจึงยกฉันไปนั่งและเอายามาให้ดม
สำคัญที่สุดเธอหยิบน้ำขวดใหม่ออกมาจากกระเป๋า คิดว่าคงซื้อเตรียมไว้ทำกิจกรรมในวันนี้ของเธอแน่ๆ
ตอนนั้นอยากขอบคุณเธอมากๆแต่เหมือนไม่มีแรง ภาพที่เห็นมีแค่ภาพซ่าๆเหมือนโทรทัศน์ไม่ชัด ฉันจึงพักและเผลอหลับไป
ตื่นมาอีกที่ก็ไม่เห็นเธออยู่แล้ว

***อยากขอบคุณเธอมากแต่ไม่รู้จะด้วยวิธีไหนดีเธออาจจะเล่นพันทิปและได้เห็นกระทู้นี้ ขอบคุณสำหรับน้ำขวดนั้นมากๆนะคะ น้ำใจของคุณมันช่วยชีวิตฉันไว้จริงๆ จริงๆแล้วเราอาจเรียนสถาบันเดียวกันก็ได้เพราะวันนี้เป็นวันซ้อมรับปริญญาของสถาบันแห่งหนึ่ง ภูมิใจมากๆเลยค่ะที่เห็นคนไทยมีน้ำใจแบบนี้***