นิทานชาวสวน
ชีวิตที่มีกำไร (๔)
ไพฑูรย์ นิมิปาล (เล่าเซี่ยงชุน, เจียวต้าย)
ตอนที่ ๔
พ.ศ.๒๕๐๓ ทำงานที่กองกำลังพลอยูดี ๆ หัวหน้ากองก็ส่งตัวไปช่วยราชการที่ สถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ช่อง ๗ ขาวดำ ซึ่งเพิ่งก่อตั้งมาได้พียง ๒ ปี ทำหน้าที่พนักงานถ่ายกล้องโทรทัศน์ คิดว่าเป็นงานอดิเรกทำไปด้วยความสนุกสนาน ได้เบี้ยเลี้ยงเท่าไรก็กินหมด ไม่เหลือไว้ผ่อนที่ดินปลูกบ้าน หรือผ่อนรถเก๋งเหมือนอย่างคนอื่นเขา ต่อมาได้คิดว่าควรจะประหยัดบ้าง ก็เลยกู้เงินออมทรัพย์ของสถานี เอาไปซื้อสลากออมสิน สะสมไว้ครั้งละ ๑๐๐๐ บาท ทุกรอบ ๑๐ เดือน เกิดโชคดีถูกรางวัลที่ ๑ ขึ้นมาอีก เมื่องวด ๒๐ ตุลาคม ๒๕๑๓ได้รางวัลสามแสนห้าหมื่นบาท ก็เลยได้เป็นทุนรองรังมาจนแก่ โดยใช้เงินเดือนให้หมดไปเป็นเดือน ๆ ไม่ต้องดิ้นรนกระ
กระสนอีกต่อไป เพราะไม่ต้องการปัจจัยอะไรมากมายเหมือนใครเขา
เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๐ เป็นจ่าสิบเอกเต็มขั้นมาครบ ๕ ปีแล้ว ได้เข้าเรียนหลักสูตรนายสิบอาวุโส ของเหล่าทหารสื่อสาร รุ่นที่ ๑ สอบได้ที่ ๑๑ ในจำนวนนักเรียน ๔๔ นาย ก็เลยใช้ความรู้นั้นเองสอบคัดเลือกเพื่อเลื่อนเป็นนายทหารสัญญาบัตร ก็ได้ที่ ๑ ในจำนวนที่เขาให้เลื่อนได้ ๕ คน จากผู้สมัครสอบทั้งสิ้น ๒๐๐ คน เลยได้เป็นนายทหารสัญญาบัตรเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๑
สมัยนั้นจ่าสิบเอกเงินเท่าไหร่เขาก็ให้ยศตามชั้นเงินเดือน จึงติดยศ ร้อยตรีพอเป็นพิธี ๖ เดือน ก็เลื่อนเป็นร้อยโทเลย แล้วก็นั่งทำงานที่กองกำลังพล กรมการทหารสื่อสาร เรื่อยไป ไม่เคยย้าย ไม่เคยไปช่วยราชการที่ใด นอกจากสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ที่ทำอยู่จนถึงร้อยเอก เห็นว่าสังขารจะทนงานหนักไม่ไหว จึงขอลาออกกลับมางานทางหน่วยต้นสังกัดทางเดียว เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๖
แต่กลับมาได้ไม่นาน หัวหน้ากองคนใหม่ก็ให้ไปช่วยราชการทางสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ช่อง ๕ อีก เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๙ คราวนี้เป็นผู้บริหารในตำแหน่ง รองหัวหน้าฝ่ายกำลังพล ก็เลยได้ทำต่อมาจนถึงเกษียณอายุราชการ
ระหว่างเป็นนายทหารสัญญาบัตรอยู่เกือบ ๒๐ ปี ก็เข้าเรียนหลักสูตรชั้นนายร้อย ชั้นนายพัน ตามวาระ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ก็ได้เลื่อนบำเหน็จ ๒ ชั้นถึง ๕ ครั้ง ที่แปลกก็คือ มักจะได้ตอนเต็มขั้นชั้นยศ พอได้ตำแหน่งพร้อมกับเลื่อนยศ ก็จะได้ ๒ ชั้นอีกด้วย ทั้งร้อยโท ร้อยเอก และพันตรี จนเป็นพันโท เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๘ และได้ย้ายตำแหน่งไปเป็น หัวหน้าแผนกห้องสมุดและพิพิธภัณฑ์ กองวิทยาการ กรมการทหารสื่อสาร เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๙ ซึ่งตั้งใจว่าจะฝังตัวอยู่กับกองหนังสือและวัตถุโบราณ ไปจนกว่าจะเกษียณอายุแต่ก็ยังมีบุญได้เลื่อนเป็น พันเอก โอกาสสุดท้าย เมื่อเกือบจะสิ้นปี พ.ศ.๒๕๓๓ ซึ่งนับว่าเป็นเกียรติอันสูงสุด ที่ทหารสื่อสารธรรมดาคนหนึ่งจะพึงได้รับ
ฃีวิตที่มีกำไร (๔)
ชีวิตที่มีกำไร (๔)
ไพฑูรย์ นิมิปาล (เล่าเซี่ยงชุน, เจียวต้าย)
ตอนที่ ๔
พ.ศ.๒๕๐๓ ทำงานที่กองกำลังพลอยูดี ๆ หัวหน้ากองก็ส่งตัวไปช่วยราชการที่ สถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ช่อง ๗ ขาวดำ ซึ่งเพิ่งก่อตั้งมาได้พียง ๒ ปี ทำหน้าที่พนักงานถ่ายกล้องโทรทัศน์ คิดว่าเป็นงานอดิเรกทำไปด้วยความสนุกสนาน ได้เบี้ยเลี้ยงเท่าไรก็กินหมด ไม่เหลือไว้ผ่อนที่ดินปลูกบ้าน หรือผ่อนรถเก๋งเหมือนอย่างคนอื่นเขา ต่อมาได้คิดว่าควรจะประหยัดบ้าง ก็เลยกู้เงินออมทรัพย์ของสถานี เอาไปซื้อสลากออมสิน สะสมไว้ครั้งละ ๑๐๐๐ บาท ทุกรอบ ๑๐ เดือน เกิดโชคดีถูกรางวัลที่ ๑ ขึ้นมาอีก เมื่องวด ๒๐ ตุลาคม ๒๕๑๓ได้รางวัลสามแสนห้าหมื่นบาท ก็เลยได้เป็นทุนรองรังมาจนแก่ โดยใช้เงินเดือนให้หมดไปเป็นเดือน ๆ ไม่ต้องดิ้นรนกระ
เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๐ เป็นจ่าสิบเอกเต็มขั้นมาครบ ๕ ปีแล้ว ได้เข้าเรียนหลักสูตรนายสิบอาวุโส ของเหล่าทหารสื่อสาร รุ่นที่ ๑ สอบได้ที่ ๑๑ ในจำนวนนักเรียน ๔๔ นาย ก็เลยใช้ความรู้นั้นเองสอบคัดเลือกเพื่อเลื่อนเป็นนายทหารสัญญาบัตร ก็ได้ที่ ๑ ในจำนวนที่เขาให้เลื่อนได้ ๕ คน จากผู้สมัครสอบทั้งสิ้น ๒๐๐ คน เลยได้เป็นนายทหารสัญญาบัตรเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๑
สมัยนั้นจ่าสิบเอกเงินเท่าไหร่เขาก็ให้ยศตามชั้นเงินเดือน จึงติดยศ ร้อยตรีพอเป็นพิธี ๖ เดือน ก็เลื่อนเป็นร้อยโทเลย แล้วก็นั่งทำงานที่กองกำลังพล กรมการทหารสื่อสาร เรื่อยไป ไม่เคยย้าย ไม่เคยไปช่วยราชการที่ใด นอกจากสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ที่ทำอยู่จนถึงร้อยเอก เห็นว่าสังขารจะทนงานหนักไม่ไหว จึงขอลาออกกลับมางานทางหน่วยต้นสังกัดทางเดียว เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๖
แต่กลับมาได้ไม่นาน หัวหน้ากองคนใหม่ก็ให้ไปช่วยราชการทางสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ช่อง ๕ อีก เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๙ คราวนี้เป็นผู้บริหารในตำแหน่ง รองหัวหน้าฝ่ายกำลังพล ก็เลยได้ทำต่อมาจนถึงเกษียณอายุราชการ
ระหว่างเป็นนายทหารสัญญาบัตรอยู่เกือบ ๒๐ ปี ก็เข้าเรียนหลักสูตรชั้นนายร้อย ชั้นนายพัน ตามวาระ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ก็ได้เลื่อนบำเหน็จ ๒ ชั้นถึง ๕ ครั้ง ที่แปลกก็คือ มักจะได้ตอนเต็มขั้นชั้นยศ พอได้ตำแหน่งพร้อมกับเลื่อนยศ ก็จะได้ ๒ ชั้นอีกด้วย ทั้งร้อยโท ร้อยเอก และพันตรี จนเป็นพันโท เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๘ และได้ย้ายตำแหน่งไปเป็น หัวหน้าแผนกห้องสมุดและพิพิธภัณฑ์ กองวิทยาการ กรมการทหารสื่อสาร เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๙ ซึ่งตั้งใจว่าจะฝังตัวอยู่กับกองหนังสือและวัตถุโบราณ ไปจนกว่าจะเกษียณอายุแต่ก็ยังมีบุญได้เลื่อนเป็น พันเอก โอกาสสุดท้าย เมื่อเกือบจะสิ้นปี พ.ศ.๒๕๓๓ ซึ่งนับว่าเป็นเกียรติอันสูงสุด ที่ทหารสื่อสารธรรมดาคนหนึ่งจะพึงได้รับ