คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
...พอบอกเลิกน้องเขาได้ ผมก็จีบอินแก๊ปแบบเต็มตัวเลยครับ โทรหา เอาใจ ซื้อหนมไปให้ เล่นมุกเสี่ยวๆแบบที่เคยเล่นกับสาวๆทั้งหลาย
(แอบเลวในจุดนี้) พับหัวใจให้ เราโทรคุยกันเกือบทุกคืน โรงเรียนก็ไม่ค่อยคุย ต้องนิ่งไว้ คนจับตามองเยอะ ทั้งจ้องแบบดี และแบบเลว
ผมได้เล่าให้เขาฟัง ว่าผมไปจีบใครบ้าง เพราะผมยอมสารภาพ นั่นหมายถึงผมยอมให้เขารู้ ว่าผมเป็นยังนี้ อินแก๊ปจะยังรับผมได้ไหม
...อินแก๊บได้ใช้เวลาวัดใจ สุดท้าย เราดูใจกันเกือบปี ไม่นับที่ผมแอบชอบ จนอินแก๊บคบกับผม
แต่มันมีสิ่งที่ราบรื่นไปซะที่ไหน ผมขี้หึง ขี้หวง ทำไม่ถูกผมว่าอย่างเดียว ใครมาจีบกุ๊กกิ๊กเดินเข้าหา ท้าต่อย
แต่เราก็พยายามปรับความเข้าใจกันเรื่อยๆ กำลังไปได้สวย ผ่านมา5เดือน เราก็ขึ้นม.6 มีวันนึงที่เขาจะไปธุระกับเพื่อน วันนั้นดันทะเลาะกันพอดี
ผมก็เอากระเป๋าเขามาสะพายเล่น ทำให้ถ่วงเวลาอินแก๊ปกับเพื่อน (อีกด้านนึงเขารู้สึกไงผมไม่รู้) เขาขอเลิกกับผม
...ช่วงนั้นกุ๊กกิ๊กจากที่เป็นคนร่าเริ่ง เข้าหาอาจารย์ เหงาเป็นหมาเลยครับ จากนั้นเราก็โทรคุยบ้าง แต่กลับเป็นผมที่ไม่ได้ใช้หัวคิดเชี่ยไรเล้ยย
ผมได้ขอเขากลับมาคบหลายครั้ง ช่วงแรกก็จริงจัง หลายวันไป
เหนื่อย ขอเล่นๆละกัน ทำร้ายความรู้สึกเขา ทั้งๆที่เขาก็ให้โอกาส
โอกาสสุดท้ายมาถึง ผมขอคบเล่นๆ อินแก๊ป กลับมาคบกับเค้านะ +หัวเราะ55555 ....อ้าว เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน แล้วสายก็ตัดไป....
.....ถึงตรงนี้ยังมีคนไหนอ่านอยู่ไหมครับ หรือเบื่อกันไปแล้ว
ที่ผมมาโพสไว้ ผมแค่ต้องการถามเพื่อนๆพี่ๆสมาชิกว่า ผมจะทำยังไงให้ไม่ถึงกับต้องลืม แค่นึกถึงแล้วไม่เจ็บจี๊ด
ไม่ต้องยืมโทรศัพย์เพื่อนไปส่องเฟสเขา ไม่ต้องดิ้นรน ผมคิดถึงเขาทุกวันๆ ผ่านมาก็ปีกว่าแล้วที่เลิกกัน ยังตัดใจไม่ได้ กับการกระทำของผม
สิ่งที่เอากลับคืนมาไม่ได้ เวลา คำพูด โอกาส ผมได้เรียนรู้ทุกคำ อยากจะรู้ว่าผมจะได้เจอคนที่ผมรักอีกไหม ไม่ถึงกับซิงก็ได้
แค่ตอนนี้ผมรู้สึกต่ำต้อยกว่ายอดหญ้าในหุบเหวเสียอีก เธอเหมือนดอกฟ้า ที่สง่างามบนทิวเขา ที่รอคนที่เหมาะกับเธอจริงๆเข้ามาหา
ผมจะทำยังไงกันนะให้ลบสิ่งที่ผมคิดว่าผมยังด้อยออกไปเสียที ขอบคุณครับ
ปล. เดี๋ยวผมต่อให้ครับ ว่าหลังจากตัดสายแล้ว เกิดอะไรขึ้น
(แอบเลวในจุดนี้) พับหัวใจให้ เราโทรคุยกันเกือบทุกคืน โรงเรียนก็ไม่ค่อยคุย ต้องนิ่งไว้ คนจับตามองเยอะ ทั้งจ้องแบบดี และแบบเลว
ผมได้เล่าให้เขาฟัง ว่าผมไปจีบใครบ้าง เพราะผมยอมสารภาพ นั่นหมายถึงผมยอมให้เขารู้ ว่าผมเป็นยังนี้ อินแก๊ปจะยังรับผมได้ไหม
...อินแก๊บได้ใช้เวลาวัดใจ สุดท้าย เราดูใจกันเกือบปี ไม่นับที่ผมแอบชอบ จนอินแก๊บคบกับผม
แต่มันมีสิ่งที่ราบรื่นไปซะที่ไหน ผมขี้หึง ขี้หวง ทำไม่ถูกผมว่าอย่างเดียว ใครมาจีบกุ๊กกิ๊กเดินเข้าหา ท้าต่อย
แต่เราก็พยายามปรับความเข้าใจกันเรื่อยๆ กำลังไปได้สวย ผ่านมา5เดือน เราก็ขึ้นม.6 มีวันนึงที่เขาจะไปธุระกับเพื่อน วันนั้นดันทะเลาะกันพอดี
ผมก็เอากระเป๋าเขามาสะพายเล่น ทำให้ถ่วงเวลาอินแก๊ปกับเพื่อน (อีกด้านนึงเขารู้สึกไงผมไม่รู้) เขาขอเลิกกับผม
...ช่วงนั้นกุ๊กกิ๊กจากที่เป็นคนร่าเริ่ง เข้าหาอาจารย์ เหงาเป็นหมาเลยครับ จากนั้นเราก็โทรคุยบ้าง แต่กลับเป็นผมที่ไม่ได้ใช้หัวคิดเชี่ยไรเล้ยย
ผมได้ขอเขากลับมาคบหลายครั้ง ช่วงแรกก็จริงจัง หลายวันไป
เหนื่อย ขอเล่นๆละกัน ทำร้ายความรู้สึกเขา ทั้งๆที่เขาก็ให้โอกาสโอกาสสุดท้ายมาถึง ผมขอคบเล่นๆ อินแก๊ป กลับมาคบกับเค้านะ +หัวเราะ55555 ....อ้าว เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน แล้วสายก็ตัดไป....
.....ถึงตรงนี้ยังมีคนไหนอ่านอยู่ไหมครับ หรือเบื่อกันไปแล้ว
ที่ผมมาโพสไว้ ผมแค่ต้องการถามเพื่อนๆพี่ๆสมาชิกว่า ผมจะทำยังไงให้ไม่ถึงกับต้องลืม แค่นึกถึงแล้วไม่เจ็บจี๊ด
ไม่ต้องยืมโทรศัพย์เพื่อนไปส่องเฟสเขา ไม่ต้องดิ้นรน ผมคิดถึงเขาทุกวันๆ ผ่านมาก็ปีกว่าแล้วที่เลิกกัน ยังตัดใจไม่ได้ กับการกระทำของผม
สิ่งที่เอากลับคืนมาไม่ได้ เวลา คำพูด โอกาส ผมได้เรียนรู้ทุกคำ อยากจะรู้ว่าผมจะได้เจอคนที่ผมรักอีกไหม ไม่ถึงกับซิงก็ได้
แค่ตอนนี้ผมรู้สึกต่ำต้อยกว่ายอดหญ้าในหุบเหวเสียอีก เธอเหมือนดอกฟ้า ที่สง่างามบนทิวเขา ที่รอคนที่เหมาะกับเธอจริงๆเข้ามาหา
ผมจะทำยังไงกันนะให้ลบสิ่งที่ผมคิดว่าผมยังด้อยออกไปเสียที ขอบคุณครับ
ปล. เดี๋ยวผมต่อให้ครับ ว่าหลังจากตัดสายแล้ว เกิดอะไรขึ้น
แสดงความคิดเห็น
ความรักทำไมกันนะ ใครกำลังกำหนดมันอยู่กันแน่
ฟังสิ่งที่ผมจะเล่า ดังนี้ครับ
ตอนนี้ผมกำลังเรียนปี1 คณะวิศวะเครื่องกล มหาวิทยาลัยในจังหวัดขอนแก่น (ที่1เครื่องกลของจังหวัด ที่2ของภาค ไม่ใช่มข.นะให้ทาย)
อินแก๊ปเรียนมหาวิทยาลัยขอนแก่น คณะวิทยาการจัดการ สาขา...-ขอละไว้-....
ผมกุ๊กกิ๊กเคยเป็นเด็กที่สอบติดอันดับต้นๆของโรงเรียน ตอนม.1-2 พอมาม.ปลาย ดรอปลงไปซะงั้น ผมเลยตกจากห้องคิงไปอยุห้องคละ
พอตกไป ผมก็ได้เจอกับผู้หญิงคนนึงอยู่ห้องเดียวกัน
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดว่าจะรักหรอก แย่ไปกว่านั้น ผมคิดแค่จะจีบเล่นๆ แต่ตอนนั้นผมไม่ได้จีบ ผมไฝ่เรียนมาก
เพราะแค้นพวกห้องกิฟ แซงกุไปได้ไง(ประมาณนี้) ตอนม.4 ผมแค่ดูๆไป เพราะผมเป็นคนไม่พูด ตัวดำ แต่ใจงาม(5555) เวลาเพื่อนถาม มีหลุดไปบ้าง
ผมก็ดูไปเรื่อยๆ เห้ย
.....วันสอบวันสุดท้ายก่อนปิดเทอมใหญ่จะขึ้นม.5 ผมทำท่าไปส่งงานที่โต๊ะครู เพราะจำได้ว่าเพื่อนส่งประวัติไป
ผมเลยเดินไปขออาจารดูเพราะซี้กัน 5555 แต่ผมก็มีการเลี่ยงไม่ให้น่าเกลียดเกินไป ผมก็ทำเป็นขอตรวจดูข้อมูลว่าผิดรึป่าว
เปิดไปดูข้อมูลเขา ดูชื่อพ่อ ชื่อแม่ สถานะ ขณะนั้นผมก็รีบมาก ผมไม่รู้ว่าดูผิดคนหรือป่าว ในนั้นมันบอกว่าแม่เสียชีวิต
ผมเลยคิดในใจ ทำไมเขาถึงขาดไปแบบนั้น ผมอธิบายความรู้สึกไม่ถูกในตอนนั้น แต่รู้สึกว่า ผมควรจะทำอย่างไร กับผู้หญิงคนนี้
พอปิดเทอมผมก็ไปเรียนพิเศษโน่นนี่ พอมาช่วงปลายเมษามั้ง ผมก็เริ่มเล่นmsn แอดเมล์อินแก๊ปไป ก็ได้เริ่มคุยกัน
เป็นการจีบสาวครั้งแรกในชีวิตผม คุยไปก็เขินไป ทุกๆวัน เราจะคุยกันช่วง4ทุ่ม-ตี3 เกือบทุกวัน เวลาไปไหน จะบอกกัน วันนี้ไม่ว่างไรงี้
.......เหมือนเธอมีใจนะ พอเปิดเทอมมา มีคนบอกว่าอินแก๊ปไม่ได้ชอบผม เธอมีแฟนแล้ว (จริงๆคือคบผ่านเน็ต มันเป็นคนไต้หวัน) ผมโกรธมาก
เลยประชดด้วยการจีบคนอื่น
วันต่อมา เพื่อนของอินแก๊ปมาบอกผมว่าอินแก๊ปชอบผม ความบรรลัยเกิดตรงที่กุตกลงน้องเขาไปแล้วนี่แหละ
ช่วงนั้นชักแม่น้ำทั้ง5มาให้เหตุผลสาวๆทั้งหลาย เพื่อเลี่ยง และค่อยๆห่างออกไป หนักสุดคือคนที่ผมตอบตกลง งานนี้ไม่ต้องให้บอกครับ
ดราม่าน้ำตาตกอยู่แล้ว ...ต่อข้างล่างนะครับ มันเต็ม......