สวัสดีครับ ขอเล่าจุดเริ่มก่อนละกัน นี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อที่ผมอยู่ ม.4 ผมเคยไปช่วยของโรงเรียนในเรื่องของประชาสัมพันธ์ในฐานะ"สมาชิก" ยกตัวอย่างเช่น พูดตามเสียงตามสายของโรงเรียน เป็น DJ พักเที่ยง ช่างภาพที่จะถ่ายภาพกิจกรรมของโรงเรียน และอื่นๆอีกมากมายจนคิดว่ามันประชาสัมพันธ์หรือฝ่ายอเนกประสงค์ ทำได้ทุกอย่างจริงๆ และก็มีเพื่อนๆอยู่ในฝ่ายไม่ต่ำกว่า 3-4 คน ไม่รวมกับเจ้าหน้าที่อีก 1 คน ด้วยความที่พวกผมลงสนามและเข้าไปช่วยกับกิจกรรมงานตลอดๆ ครูหัวหน้าฝ่ายเลยชอบพวกผมเป้นการส่วนตัวอยู่นิดๆ ผมพูดแบบนี้พวกคุณอาจคิดว่า ผมเป็นแค่สมาชิก แล้วหัวหน้าจะขนาดไหน สิ่งที่แสดงออกมากลับตรงกันข้ามครับ ไม่ช่วยงาน หนีงาน ทำตัวเหมือนว่างทั้งๆทีงานจะถล่มคุณตลอด เวลาครูด่าหรือติก็มักจะไม่อยู่ ทำอะไรไม่เคยปรึกษากัน แถมจ้องจะจับผิดกันอยู่ตลอดๆ ทำให้คนในฝ่ายทั้งหมดไม่มีใครชอบไอ้นี้เลย พวกผมก็ไม่คิดอะไรจนวันหนึ่ง... โรงเรียนมีกิจกรรม เดินทางไกลของลูกเสือระดับ ม.ต้น พวกผมได้รับหน้าที่คือ ถ่ายภาพหรือเก็บภาพบรรยาการในกิจกรรมให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเยอะได้ ก่อนวันจริง 1 สัปดาห์ พวกผมประชุมกันและจักแจงกันว่าใครควรไปถ่าย ม. อะไรกันกับเจ้าหน้าที่ของประชาสัมพันธ์ และแน่นอนไอ้หัวหน้ามันไม่อยู่... แต่ช่างมัน ตอนนี้เราต้องเอางานที่ให้รอด และพวกผมต้องหอบข้าวของไปนอนด้วยเพราะ ม.3 มีกิจกรรมตอนกลางคืนและมันเลิกดึกมาก กลัวว่าตอนกลับบ้านมันจะอันตรายเลยตัดสินใจในกลุ่มกันว่าจะนอนกับพวกน้องๆ ม.3 เลยเตรียมของไปนอนด้วย พอมาวันจริง "หืม? ไอ้นั้นมาได้ไง?" หัวหน้าฝ่ายไอ้ที่แทบไม่ช่วยงานมันมาทำไม? ปรากฎว่ามันได้รับหน้าที่ถ่ายรูปเหมือนกันแต่เป็นของอีกคนแต่มันต้องตาม ม.3 ซึ่งต้องปั่นจักยานไปที่พัก ถ้าผมต้องถ่ายรูป ม.3 โดยที่ตัวเองต้องพกของเยอะทั้งกระเป๋ากล้อง กล่องยา มันเลือกที่จะขี่มอเตอร์ไซค์ขับไปดัดตามทางดีกว่า แต่สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้นั้นมันเลือกที่จะขี่จักยานตาม!!! ตายแน่นอน!!! แต่ช่างมันมันอยากเอาตัวเองไปเสี่ยงก็ช่างมัน... ผมได้มอบหมายให้ถ่ายรูปน้องๆ ม.2 ผมเดินตามน้องๆไปหมู่หนึ่งส่วนอีกคนตระเวณขับตามถ่ายรูป น้องข้ามน้ำผมก็ข้ามด้วยของขึ้นเขาผมก็ขั้นด้วย เพราะต้องแกะตลอดจนหมดการเข้าค่ายไปสำหรับน้อง ม.2 รวมเวลาครึ่งวัน ผมเลยมารวมกับกลุ่มที่ไปถ่ายรูปของ ม.1 แวะกินข้าวแล้วกะจะตามไปสมทบกับเจ้าหน้าที่ ที่ไปถ่ายรูป ม.3 ตอนไปเราก็ต้องเอาข้าวของทั้งหมดที่จะไปนอนเอาไปด้วย พวกผมต้องรับผิดชอบ ข้าวของตัวเองไม่ว่า แต่สิ่งที่ลำบากคือกล้องถ่ายรูปของโรงเรียน กว่าจะเอาตัวไปถึงที่พักของน้องเขาได้นี้แทบแย่ พอไปถึง เจ้าหน้าถามมาเลย "นี้ๆพรุ่งนี้ว่างไหม?" ผมตอบว่า "พวกผมมีวิ่งมินิมาราธอนของ ม.4 กับ ม.1 ครับทำไมหรอ?" เจ้าหน้าที่พูดต่อ "คือพรุ่งนี้จะให้ไปถถ่ายรูป ค่ายน้อง ป.5-6 ที่จะจัดในโรงเรียนเราให้หน่อยได้ไหม?" พวกผมคิดในใจงานยิงติดอย่างนี้ต้องทำให้ไวเลยรับงานต่อ ส่วนไอ้หัวหน้านั้นก็หายไม่อยู่รับฟังอะไรทั้งนั้น พวกผมเข้านอนตอนเที่ยงคืนในวันนั้นแล้วต้องแหกขี้ตาตื่นตอน ตี 4 เพื่อจะไปในทันวิ่งมินิมาราธอนของโรงเรียน ที่ต้องตื่นตี 4 เพราะว่าระยะทางจากผมไปจุดที่เขาเรียกรวมมันไกลมาเลยต้องเผื่อเวลาไว้เยอะๆ พอออกมาจากค่ายได้ ลมยางรถของเพื่อนผมไม่มีเลยแบบแบนติดพื้นเลย เลยต้องเสียเวลาไปอีก เพื่อนโทรให้พ่อเอารถมาเปลี่ยนให้จังหวะที่รอ พวกผมบ้างส่วนก็ต้องมาถึงก่อน พอมาถึงเสร็จต้องรีบวิ่งให้จบ เพราะเขาปล่อยตัว 7 โมง แต่งานที่ผมจะไปนั้นเริ่ม 8 โมงเช้า ผมต้องวิ่ง 5.5 กิโลเมตร เรียกได้ว่าปวกเท้ามากๆเลยครับ เพราะแค่เย็นวันแรกก็เหนื่อยเพราะเดินตามน้อง ม.2 พอวิ่งเสร็จก็ต้องรีบกลับโรงเรียน แล้วหาจุดนอนค้างอีก 1 คืนเพราะจะมีกิจกรรมตอนกลางคืน(ดูดาว)แล้วน้องเขาก็จะไปนอนค้างที่โรงแรม แต่พวกผมนอนในห้องประชาสัมพันธ์ แต่เป็นห้องข้างๆที่มีแต่พัดลมและร้อนมาก แต่แลกกับที่นอนกับที่พักถือว่าคุ้มมากถ้าจะต้องไปกางเต้นนอนข้างนอก พวกผมทำไม่มีค่าตอบแทนอะไรแต่ที่ทำเพราะอยากทำ วันนั้นถ่ายรูปเสร็จ นอนตายเป็นศพเลยผมเพราะยืนทั้งวันไม่ได้นั่งเลย ผมกลับเข้ามาในห้องนั้นประมาณ 3 ทุ่ม นอนทันทีคือเหนื่อยมากเลยปวดเท้าด้วย แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิด 2 ครั้งในคืนนั้นคือ
1.ผอ.มาเคาะห้องที่ผมนอน พวกผมเงิบกันทั้งกลุ่ม ผอ.เปิดเข้ามาแล้วถามขึ้นว่า "อ้าวยังไม่นอนหรอ?" เพื่อนผมตอบ "อ๋อพอจะเคลียสรูปที่อยู่ในกล้องก่อนอ่าครับ" ผอ.ถามต่อ "อ๋อ ระวังยุงละกันหลับฝันดีนะ ครูไปละ" พวกผม "คร้าบบบ" อันนี้ยังไม่ตกใจเท่าอันที่ 2
2.ยามเดินมาตามพวกผม "นี้ๆรู้จัก คนที่ประสบอุบัติเหตุแล้วเสียชีวิตนั้นไหม?" พวกผมติดสตั้นไปซักพัก... "ทำไมหรอครับ?" ยามพูดขึ้น "พอดียามเห็นเขาเดินๆอยู่แถวสะพานทางเชื่อมน่ะ" พวกผมเงิบยาวครับแหม่แล้วทักซะตอน 3 ทุ่มแจ่มดีจริงๆช่วงนั้นนี้แบบเดินตัวติดอ่าครับกว่าจะกลับมาห้องพักได้
แล้วพอวันต่อมาผมก็ตค้องอยู่ต่ออีกครึ่งวันถ่ายรูปน้องๆเขา และแน่นอนกิจกรรมนั้นไอ้หัวหน้าก็ไม่มี แล้วงานที่สุดแทบจะลำบากของพวกผมก็จบลง แล้วก็[ปิดเทอม] เป็นปิดเทอมที่เงียบสงบจนกระทั้ง รุ่นน้องของเพื่อนผมส่งการพูดคุยของไอ้หัวหน้านั้นกับรุ่นน้อง คือมันมาจีบรุ่นน้องคนนั้น(ตอนนี้รูปการพูดคุยนั้นยังมีอยู่หรอไม่เพราะมันทำให้พวกผมโกรธมาก) เนื้อในการพูดคุยส่วนใหญ่เป็นจีบรุ่นน้องที่รู้จักแล้วสนิทกับเพื่อนผมด้วย โดนไอ้หัวหน้านั้นมาจีบแถมยกยอบอปั้นตัวเองซะดีเริศเลยละครับ
เนื้อหาประมาณนี้ถ้าผมยังจำไม่ผิด
ไอ้หัวหน้านั้น : พี่ทำงานที่ไรไอ้พวกนั้นไม่เคยมาช่วยงานพี่เลย(ความจริงคือมันไม่ช่วยเลย ตัวถ่วงเลยด้วยซ้ำ)
รุ่นน้อง : อ๋อ...
ไอ้หัวหน้านั้น : เวลาพี่โดนด่าก็โดน คนเดียวพวกนั้นไม่มาอยู่ด้วยกันเลย(ความจริงคือ มันไม่เคยอยู่ในครูด่าเลยพวกผมโดนทุกเม็ด)
รุ่นน้อง : ค่ะ...
ไอ้หัวหน้านั้น : เนี้ยงานทุกงานพี่ทำเองหมดเลยพวกนั้นมันไม่เคยเข้าใจพี่เลย งานลูกเสือหรืออะไรพวกนี้พี่ถ่ายรูปเองหมดเลย(อันนี้ผมปรีดแตกมาก เพราะถ้ารูปมันถ่ายจริงทำไมพวกผมไม่เห็น พี่เจ้าหน้าที่ยังบอกเลยว่าไม่มีรูปของไอ้หัวหน้ามาส่งให้เลยแม้แต่รูปเดียว)
รุ่นน้อง : ค่ะ...
นี้คือหนึ่งในรูปที่พวกผมถ่ายกัน
http://image.ohozaa.com/view2/xK1XS0aOHeLi2zyk
http://image.ohozaa.com/view2/xK1YbQZ0zEEaNocT
คือพวกเราทำมาแทบตายจะมาแย่งเอความดีความชอบกันง่ายๆเลยหรอ ช่วงนั้นนี้แบบกลุ่มผมท้าตีท้าต่อยกันเลยทีเดียว เลยไม่คบหาสมาคมกับไอ้นั้นอีกต่อไปและมันเป็นคนที่ไม่สมควรเรียกว่าหัวหน้าเลยด้วยซ้ำ... แต่พอขึ้น ม.5 ผมเข้ากับสภานักเรียนในตำแหน่ง หัวหน้าฝ่าย ICT มีสมาชิกทั้งหมด 9 คน และน้อยที่สุดในฝ่ายสภานักเรียนทั้งหมด แต่ผมเอาแต่คนที่มีฝืมือและเพื่อนที่ผมสนิทแล้วรู้ว่ามันต้องช่วยงานแน่นอน และผมเลือกถูก เพราะบ้างคนจะหลับอยู่แล้วคือง่วงมาก มันยังสามารถลุกมาถ่ายรูปได้อีก ผมคิดว่าผมโชคดีที่สุดแล้วในบรรดาหัวฝ่ายทั้งหมด แต่ความสุขมันแลกมาด้วยสิ่งที่พวกผมเกรียด... คือไอ้นั้น!!! ไอ้คนที่ไม่สมควรเรียกว่า"หัวหน้า!!!" มันกลับได้เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์!!! แต่ผมต้องคิดซะว่า เอาว่ะตอนนี้ตูอยู่ในระดับด้วยกับเอ็งแล้ว... และเพื่อนผมที่สนิกอีกคนมันก็อยู่ในตำแหน่ง "ประธานนักเรียนฝ่ายชาย" เลยเฉยๆถ้ามันจะทำอะไรผมจะไม่ยุ่งกับมัน และแน่นอนเป็นไปอย่างที่ผมคาดการไว้ว่าคนนิสัยอย่างมันคงทำให้ลูกน้องในฝ่ายนั้นโมโหไม่ใช่น้อยๆ ลูกน้องในฝ่ายแม้แต่รองหัวหน้าฝ่ายเริ่มไม่ชอบและไม่พอใจ ตอนนี้ฝ่ายผมมีแต่ขาขึ้น มีห้องทำงาน(ห้อง ICT ของโรงเรียนนั้นละ)ครูหัวหน้าฝ่ายทำให้ และมีคนรู้จักผมในแง่ + มากขึ้นคือพวกผมหน้าแบบ... เอาง่ายๆว่าไม่หล่อทำให้ไม่อยมีสงัคมเปิดรับเท่าไหร่เพราะกลัวกัน แต่พอไปถ่ายรูปน้องๆ ป.5-6 แล้วน้องๆพวกนั้นก็มาต่อ ม.1 ที่โรงเรียนผมทำให้มีรุ่นมารู้จักและรู้สึกว่าจะมาเป็นด้านดีๆ ณ ตอนนี้พยายามไม่ให้งานมันเละเท่าที่จะทำได้ เท่าที่ควรแล้ว ณ ตอนนี้เวลาฝ่ายผมเจอกับมันที่แทบจะต้องแยกเพราะจะพุ่งไปต่อยตลอดเลยคือแค้นมาก พวกผมยอมให้ดูถูก ดีกว่าเอาความลำบากของพวกผมมาเป็นเครื่องสำหรับทำให้ตัวเองดีขึ้น มันรู้สึกไม่ให้เกียจติกันเลยแถมเหมือนจะเหยียบกันเกินไปแล้ว
เอาละก็จบไปสำหรับการฟังผมเล่านะครับ เอาละถ้าเป็นพวกคุณเจอคนแบบนี้พวกคุณจะทำยังไงหรอครับ? ไม่ช่วยงาน ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ชอบอวดรู้ และขี้โกหก ไล่จีบสาว(มันไล่จีบตั้งแต่รุ่นพี่ยันรุ่นน้องอ่าครับ)
ถ้าคุณเจอคนแบบที่ผมเจอคุณจะทำยังไง?
1.ผอ.มาเคาะห้องที่ผมนอน พวกผมเงิบกันทั้งกลุ่ม ผอ.เปิดเข้ามาแล้วถามขึ้นว่า "อ้าวยังไม่นอนหรอ?" เพื่อนผมตอบ "อ๋อพอจะเคลียสรูปที่อยู่ในกล้องก่อนอ่าครับ" ผอ.ถามต่อ "อ๋อ ระวังยุงละกันหลับฝันดีนะ ครูไปละ" พวกผม "คร้าบบบ" อันนี้ยังไม่ตกใจเท่าอันที่ 2
2.ยามเดินมาตามพวกผม "นี้ๆรู้จัก คนที่ประสบอุบัติเหตุแล้วเสียชีวิตนั้นไหม?" พวกผมติดสตั้นไปซักพัก... "ทำไมหรอครับ?" ยามพูดขึ้น "พอดียามเห็นเขาเดินๆอยู่แถวสะพานทางเชื่อมน่ะ" พวกผมเงิบยาวครับแหม่แล้วทักซะตอน 3 ทุ่มแจ่มดีจริงๆช่วงนั้นนี้แบบเดินตัวติดอ่าครับกว่าจะกลับมาห้องพักได้
แล้วพอวันต่อมาผมก็ตค้องอยู่ต่ออีกครึ่งวันถ่ายรูปน้องๆเขา และแน่นอนกิจกรรมนั้นไอ้หัวหน้าก็ไม่มี แล้วงานที่สุดแทบจะลำบากของพวกผมก็จบลง แล้วก็[ปิดเทอม] เป็นปิดเทอมที่เงียบสงบจนกระทั้ง รุ่นน้องของเพื่อนผมส่งการพูดคุยของไอ้หัวหน้านั้นกับรุ่นน้อง คือมันมาจีบรุ่นน้องคนนั้น(ตอนนี้รูปการพูดคุยนั้นยังมีอยู่หรอไม่เพราะมันทำให้พวกผมโกรธมาก) เนื้อในการพูดคุยส่วนใหญ่เป็นจีบรุ่นน้องที่รู้จักแล้วสนิทกับเพื่อนผมด้วย โดนไอ้หัวหน้านั้นมาจีบแถมยกยอบอปั้นตัวเองซะดีเริศเลยละครับ
เนื้อหาประมาณนี้ถ้าผมยังจำไม่ผิด
ไอ้หัวหน้านั้น : พี่ทำงานที่ไรไอ้พวกนั้นไม่เคยมาช่วยงานพี่เลย(ความจริงคือมันไม่ช่วยเลย ตัวถ่วงเลยด้วยซ้ำ)
รุ่นน้อง : อ๋อ...
ไอ้หัวหน้านั้น : เวลาพี่โดนด่าก็โดน คนเดียวพวกนั้นไม่มาอยู่ด้วยกันเลย(ความจริงคือ มันไม่เคยอยู่ในครูด่าเลยพวกผมโดนทุกเม็ด)
รุ่นน้อง : ค่ะ...
ไอ้หัวหน้านั้น : เนี้ยงานทุกงานพี่ทำเองหมดเลยพวกนั้นมันไม่เคยเข้าใจพี่เลย งานลูกเสือหรืออะไรพวกนี้พี่ถ่ายรูปเองหมดเลย(อันนี้ผมปรีดแตกมาก เพราะถ้ารูปมันถ่ายจริงทำไมพวกผมไม่เห็น พี่เจ้าหน้าที่ยังบอกเลยว่าไม่มีรูปของไอ้หัวหน้ามาส่งให้เลยแม้แต่รูปเดียว)
รุ่นน้อง : ค่ะ...
นี้คือหนึ่งในรูปที่พวกผมถ่ายกัน
http://image.ohozaa.com/view2/xK1XS0aOHeLi2zyk
http://image.ohozaa.com/view2/xK1YbQZ0zEEaNocT
คือพวกเราทำมาแทบตายจะมาแย่งเอความดีความชอบกันง่ายๆเลยหรอ ช่วงนั้นนี้แบบกลุ่มผมท้าตีท้าต่อยกันเลยทีเดียว เลยไม่คบหาสมาคมกับไอ้นั้นอีกต่อไปและมันเป็นคนที่ไม่สมควรเรียกว่าหัวหน้าเลยด้วยซ้ำ... แต่พอขึ้น ม.5 ผมเข้ากับสภานักเรียนในตำแหน่ง หัวหน้าฝ่าย ICT มีสมาชิกทั้งหมด 9 คน และน้อยที่สุดในฝ่ายสภานักเรียนทั้งหมด แต่ผมเอาแต่คนที่มีฝืมือและเพื่อนที่ผมสนิทแล้วรู้ว่ามันต้องช่วยงานแน่นอน และผมเลือกถูก เพราะบ้างคนจะหลับอยู่แล้วคือง่วงมาก มันยังสามารถลุกมาถ่ายรูปได้อีก ผมคิดว่าผมโชคดีที่สุดแล้วในบรรดาหัวฝ่ายทั้งหมด แต่ความสุขมันแลกมาด้วยสิ่งที่พวกผมเกรียด... คือไอ้นั้น!!! ไอ้คนที่ไม่สมควรเรียกว่า"หัวหน้า!!!" มันกลับได้เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์!!! แต่ผมต้องคิดซะว่า เอาว่ะตอนนี้ตูอยู่ในระดับด้วยกับเอ็งแล้ว... และเพื่อนผมที่สนิกอีกคนมันก็อยู่ในตำแหน่ง "ประธานนักเรียนฝ่ายชาย" เลยเฉยๆถ้ามันจะทำอะไรผมจะไม่ยุ่งกับมัน และแน่นอนเป็นไปอย่างที่ผมคาดการไว้ว่าคนนิสัยอย่างมันคงทำให้ลูกน้องในฝ่ายนั้นโมโหไม่ใช่น้อยๆ ลูกน้องในฝ่ายแม้แต่รองหัวหน้าฝ่ายเริ่มไม่ชอบและไม่พอใจ ตอนนี้ฝ่ายผมมีแต่ขาขึ้น มีห้องทำงาน(ห้อง ICT ของโรงเรียนนั้นละ)ครูหัวหน้าฝ่ายทำให้ และมีคนรู้จักผมในแง่ + มากขึ้นคือพวกผมหน้าแบบ... เอาง่ายๆว่าไม่หล่อทำให้ไม่อยมีสงัคมเปิดรับเท่าไหร่เพราะกลัวกัน แต่พอไปถ่ายรูปน้องๆ ป.5-6 แล้วน้องๆพวกนั้นก็มาต่อ ม.1 ที่โรงเรียนผมทำให้มีรุ่นมารู้จักและรู้สึกว่าจะมาเป็นด้านดีๆ ณ ตอนนี้พยายามไม่ให้งานมันเละเท่าที่จะทำได้ เท่าที่ควรแล้ว ณ ตอนนี้เวลาฝ่ายผมเจอกับมันที่แทบจะต้องแยกเพราะจะพุ่งไปต่อยตลอดเลยคือแค้นมาก พวกผมยอมให้ดูถูก ดีกว่าเอาความลำบากของพวกผมมาเป็นเครื่องสำหรับทำให้ตัวเองดีขึ้น มันรู้สึกไม่ให้เกียจติกันเลยแถมเหมือนจะเหยียบกันเกินไปแล้ว
เอาละก็จบไปสำหรับการฟังผมเล่านะครับ เอาละถ้าเป็นพวกคุณเจอคนแบบนี้พวกคุณจะทำยังไงหรอครับ? ไม่ช่วยงาน ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ชอบอวดรู้ และขี้โกหก ไล่จีบสาว(มันไล่จีบตั้งแต่รุ่นพี่ยันรุ่นน้องอ่าครับ)