ผมคบกันกับแฟนมาเกือบปีแล้วครับ มีเวลาก็พยายามให้เธอตลอด จนหลังๆเธอไม่ค่อยสนใจอยากจะเจอผมแล้ว ที่ผ่านมาก็มีปัญหากันบ้างประปราย ส่วนใหญ่ผมเป็นฝ่ายยอม และง้อเธอก่อนตลอด (ถ้าไม่คิดไปเอง)
ในความเข้าใจของผมเอง ผมเข้าใจว่า 2 คนที่คบกันเนี่ย ควรจะมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ถูกไหมครับ?
เพื่อความเข้าใจผมจะลองยกตัวอย่างเหตุการณ์นะครับ
มีอยู่ครั้งนึงที่ผมพูดอะไรไม่ถูกใจเธอ ในเชิงพูดเล่นด้วยซ้ำ เธอก็โกรธ โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ จะกลับบ้านท่าเดียว ง้อยังไงก็เอาไม่อยู่ และสั่งห้ามผมพูดแบบนั้นอีกเป็นอันขาด
แต่เมื่อวันนึง เธอพูดกับผมด้วยคำพูดเดียวกันที่ทำให้เธอโกรธครั้งนั้น ผมก็แอบโมโหบ้าง ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นกับผมได้ แต่ผมพูดกับเธอไม่ได้
เธอตอบผมว่า เธอไม่แคร์ เธอแคร์สิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น ถ้าผมรับไม่ได้ก็ไปซะ เธอไม่อยากอยู่กับผมอีก สุดท้ายก็กลายเป็นผมผิด แล้วก็ต้องยอมง้อเธอทุกครั้งไป ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
โดยเธออ้างความชอบธรรมในการไม่แคร์ความรู้สึกผม จากกระทู้พันทิพนี่แหละครับ เป็นกระทู้ที่พูดถึง ผู้หญิงติสท์ ที่มีแฟนยาก ประมาณนี้ รับไม่ได้ก็ไป เธอไม่แคร์
นี่เป็นตัวอย่างเหตุการณ์นึงเท่านั้นนะครับ แต่ทุกครั้งก็จะเป็นแบบนี้แหละครับ อะไรที่เธอไม่พอใจ โลกก็จะแตก อะไรที่ผมไม่พอใจบ้าง ซึ่งผมก็คิดว่าพูดดีๆไม่ใส่อารมณ์ทุกครั้งนะ ก็จะกลายเป็นความผิดของผมที่ไม่พอใจซะเอง
สรุปว่าผมเข้าใจผิดมาตลอดใช่ไหมครับ ผู้ชายต้องเป็นฝ่ายยอมใช่ไหมครับ?
ถึงจะรัก แต่ค่อนข้างเหนื่อยละครับ
ผมเข้าใจผิดมาตลอดใช่ไหมครับ ว่าคนคบกัน ควรมีสิทธิ์มีเสียงเท่ากัน
ในความเข้าใจของผมเอง ผมเข้าใจว่า 2 คนที่คบกันเนี่ย ควรจะมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ถูกไหมครับ?
เพื่อความเข้าใจผมจะลองยกตัวอย่างเหตุการณ์นะครับ
มีอยู่ครั้งนึงที่ผมพูดอะไรไม่ถูกใจเธอ ในเชิงพูดเล่นด้วยซ้ำ เธอก็โกรธ โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ จะกลับบ้านท่าเดียว ง้อยังไงก็เอาไม่อยู่ และสั่งห้ามผมพูดแบบนั้นอีกเป็นอันขาด
แต่เมื่อวันนึง เธอพูดกับผมด้วยคำพูดเดียวกันที่ทำให้เธอโกรธครั้งนั้น ผมก็แอบโมโหบ้าง ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นกับผมได้ แต่ผมพูดกับเธอไม่ได้
เธอตอบผมว่า เธอไม่แคร์ เธอแคร์สิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น ถ้าผมรับไม่ได้ก็ไปซะ เธอไม่อยากอยู่กับผมอีก สุดท้ายก็กลายเป็นผมผิด แล้วก็ต้องยอมง้อเธอทุกครั้งไป ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
โดยเธออ้างความชอบธรรมในการไม่แคร์ความรู้สึกผม จากกระทู้พันทิพนี่แหละครับ เป็นกระทู้ที่พูดถึง ผู้หญิงติสท์ ที่มีแฟนยาก ประมาณนี้ รับไม่ได้ก็ไป เธอไม่แคร์
นี่เป็นตัวอย่างเหตุการณ์นึงเท่านั้นนะครับ แต่ทุกครั้งก็จะเป็นแบบนี้แหละครับ อะไรที่เธอไม่พอใจ โลกก็จะแตก อะไรที่ผมไม่พอใจบ้าง ซึ่งผมก็คิดว่าพูดดีๆไม่ใส่อารมณ์ทุกครั้งนะ ก็จะกลายเป็นความผิดของผมที่ไม่พอใจซะเอง
สรุปว่าผมเข้าใจผิดมาตลอดใช่ไหมครับ ผู้ชายต้องเป็นฝ่ายยอมใช่ไหมครับ?
ถึงจะรัก แต่ค่อนข้างเหนื่อยละครับ