การเป็นแม่นี่คือเหมือนเป็นสมมติเทพหรอครับ

ผมเพิ่งทะเลาะกับแม่เรื่องทีวี แม่มาให้ผมเปิดกปปส.ย้อนหลังให้ดู ผมก็ทำไปแล้วผมก็เล่นคอมของผม
ทีนี้ยูทูปที่แม่ดูกระตุก แม่ก็มาโทษผมปาวๆๆ ลูกแย่งแม่เล่น ปิดของเราไปเลยให้แม่เล่นคนเดียว

คือ ผมต๋อHDMIเข้าทีวี เปิด2จอ แล้วลากจอยูทูปไปเข้าทีวี ส่วนจอคอมนี่ ผมกำลังเปิดดูภาพในคอมเฉยๆ

แม่ก็จะให้ผมปิด ผมก็บอกว่า "แม่ครับ ถ้าปิดคอมนี่ กปปส.แม่ดับนะ ผมไม่ได้ทำอะไรแค่ดูรุปภาพ มันกระตุกที่ยุทูปเองไม่เกี่ยวกับที่ผมเล่นเลย"

แม่แกก็ไม่ยอมครับ "เนี่ยมันกระตุกอีกแล้ว"
ผมเลยต้องมาชี้ให้ดุแถบสีขาวที่วิ่งนำสีแดงไป แล้วบอกไปว่า"มันโหลดไปหมดแล้วแม่ มันแค่วิ่งเล่นตามที่โหลด ที่มันกระตุกก็ไม่เกี่ยวกับเน็ตแล้วครับ"

แม่ก็เฉยๆ จนเป็นอีก คราวนี้ว่าผมเลย ผมก็เอาวะไม่เล่นล่ะ ผมเลยลุกไปอาบน้ำ
จนอาบเสร็จออกมาแม่ก็มาบอกว่ากระตุกๆตลอดเลย ไปปิดคอมเราเลยมันแย่งแม่
คราวนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมสาธยายอธิบายทุกอย่างให้ฟังเป็นขั้นๆช็อตๆ

"ซึ่งมันคือการให้เหตุผล แต่ผู้ใหญ่จะเข้าใจเป็นการเถียง"

จนกระทั่งเหมือนแม่หยุดพูด และเอ่ยประโยคสยบโลกออกมา "อย่าเถียง นี่คือแม่ แม่เป็นแม่จะถูกจะผิดอะไรก็ไม่ต้องเถียง"

ผมนี่ จบเลยครับ โอเค ไม่ต้องพูดอะไรกันแล้วถ้าอย่างนั้น จะถูกจะผิดก็ห้ามเถียง
คือที่บ้าน แม่ใครเป็นแบบนี้บ้างครับ ????

ไม่สามารถเถียงได้ ไม่สามารถแนะนำอะไรได้  ผู้ใหญ่ที่สอนลูกห้ามเถียงนี่ยังไงกันเหมือนไม่ให้เด็กแสดงความเห็นอะไรเลย
หรือผู้ใหญ่จะแยกไม่ออกจริงๆระหว่าง เหตุผล กับการเถียง
หรือเพราะแม่ผมหัวโบราณ

หนักใจจริงๆครับ บางอย่างผมบอกแม่ แม่ไม่เชื่อ แต่คนข้างๆบ้าน หรือหมอดูอะไรทักมา แม่เชื่อหมด พอผมอธิบายให้ฟัง ก็โดนอีกล่ะ "อย่ามาเถียงแม่นะ"

เพลียครับทำอะไรไม่ได้เลย ไม่สิ ไม่เคยฟังเหตุผลกันเลย