ไพร่ฟ้า หน้าหม่นหมอง

ใกล้ถึงฤดูกาล การเลือกตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอย่างนี้
ปกติจะยิ่งมีความคึกคัก
โดยเฉพาะสภากาแฟทั้งกลาย จะมีผู้คนมากหน้าหลายตา ที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกัน
เข้ามานั่งพูดคุย ถึงเรื่องการเมืองส่วนท้องถิ่น
แต่วันนี้กลับดูเงียบเหงาไปถนัดตา

ไม่มีผู้เสนอตัวลงเลือกตั้ง มานั่งปักหลักเป็นเจ้ามือ
ไม่มีใครมาเดินยกมือไห้ว
ไม่มีภาพของผู้เสนอตัวลงเลือกตั้ง มาเดินจับมือถามสารทุกข์สุกดิบกับ ผู้เฒ่า ผู้แก่

ทุกอย่างมันดูซึมๆไม่คีกคัก ขาดความกระตือรือร้น

ไม่เว้นแม้แต่งานบุญประจําปี ประเพณีท้องถิ่น ที่เคยสนุกสนาน ก็จัดแบบขอไปที
เพราะ สถานการณ์บ้านเมืองเป็นแบบนี้
คงไม่มีผู้บริหารในท้องถิ่นคนไหน มามีอารมณ์ร่วม หรือยอมทุ่มเท หรอกครับ

มันทําให้ผมได้ฉุกคิด  ผู้แทนจะดีหรือร้ายอย่างไร
ที่สุดแล้วมันก็คือวัฒนธรรม ที่คอยสร้างความเชื่อมโยง  ระหว่างกัน
มันเป็นวิถีชุมชน ในแต่ละท้องถิ่น

เหล่านี้หากมองเป็นวัฒนธรรม  มันก็คือวัฒนธรรม
หรือ หากมองถึงความเลวร้ายของการเมือง เหมือนที่คนบางกลุ่มพยายามมอง
บางที ก็อาจมองได้เหมือนกัน

สุดแท้แต่จะมองจากข้างนอก  หรือ ข้างใน
มองด้วยเหตุผลทางการเมือง หรือ ไม่การเมือง

สภาพคนในท้องถิ่นเวลานี้ เปรียบไปแล้ว จึงไม่ต่างอะไรกับนกอยู่ในกรง
เมื่อถึงเวลา เจ้าของก็เผยอกรงแล้วเอาอาหารมาป้อนให้

ถึงแม้จะเป็นหนอนนก หรือ อาหารดีสักเพียงใด
แต่ผมคิดว่าชาวบ้านคงไม่มีความสุข เท่ากับปล่อยเขาออกจากกรง
แล้วให้เขาโบยบินออกไปหาอาหารกินเอง ตามยถากรรมหรอกครับ

เขาจะอดมื้อ กินมือ  ก็อย่าไปกังวลใจ  เพราะเขาอยู่มาได้
และ อยู่มาอย่างนี้ก่อนท่านจะเกิดเสียอีก

   ฉนั้น......โปรดอย่าไปคิดแทนเขาเลย
กรุณา.......ปล่อยให้เขาเลือกวิถีทางของเขาเองเถอะครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หิวข้าว  ขอตัวไปกิงข้าวก่อง
..................................